کریم خرم، رئیس دفتر سابق ریاست‌جمهوری افغانستان به انتقادها در مورد حمایت از طالبان پاسخ گفت. او با انتشار رشته‌توییتی نوشت که می‌گویند من، کرزی و یکی دو مقام دیگر "سیاست طالب‌دوستانه داشتیم؛ من امروز بیشتر از دیروز، به حقانیت آنچه فکر می‌کردم و عمل کردم، معتقد شده‌ام."
پیش از این رنگین دادفر سپنتا، مشاور امنیت ملی ریاست‌جمهوری در زمان حامد کرزی از رئیس‌جمهور پیشین بخاطر حمایتش از طالبان در سال‌های گذشته انتقاد کرده بود.
سپنتا گفته بود: "یکی از اختلاف‌های اصلی در تیم همکاران و دوستان حامد کرزی، همیشه روی نحوه برخورد ایشان با طالبان بود."
به گفته سپنتا: "رئیس‌جمهور پیشین برای رهایی ملا برادر کوشش‌ها کرد و امروز پاداشش را دریافت می‌کند."
ملا برادر، معاون رئیس‌الوزرا و از افراد کلیدی طالبان در جریان گفتگوهای دوحه در سنبله سال ۱۳۹۲ به تقاضای دولت افغانستان به رهبری حامد کرزی از زندان‌های پاکستان آزاد شد.
بسیاری در آن زمان این اقدام کرزی را نوعی باج‌دهی به طالبان تعبیر کردند.
منظور اسپنتا از "کرزی پاداشش را دریافت می‌کند" هم اشاره‌ای است به ممنوع‌الخروج شدن رئیس‌جمهور پیشین از سوی طالبان.
پیش از آن گزارش‌هایی منتشر شده بود که نشان می‌داد طالبان مانع سفر آقای کرزی به امارات متحده عربی شده‌اند.
قرار بود آقای کرزی، روز شنبه ۲۴ ثور برای شرکت در مراسم فاتحه شیخ خلیفه، رئیس حکومت امارات، به ابوظبی برود که با ممانعت طالبان برخورد.
مشاور پیشین امنیت ملی حامد کرزی پس از نشر این گزارش‌ها، در توییترش با کنایه نوشت: "کرزی همیشه این متل را نقل می‌کرد: خود کرده را درد است و درمان نیست."
اکنون کریم خرم، رئیس دفتر ریاست جمهوری در زمان حامد کرزی از مواضع رئیس‌جمهور پیشین دفاع کرده و نوشته است: "من دیروز هم مخالف کشتن و بستن و شکنجه کردن و حذف کردن بودم و امروز هم هستم. [این کشتن] چه در پکتیا، در ارزگان و یا در پنجشیر باشد."
رئیس سابق دفتر حامد کرزی همچنین نوشته است: "غیر عادی است که مردم یک کشور همدیگر را بکشند و حذف کنند. هر جنگ میان افغان‌ها، برای منفعت دیگران است."
این تنها مشاور پیشین امنیت ملی افغانستان نبود که از حامد کرزی بخاطر حمایت دوام‌دارش از طالبان انتقاد کرد، رئیس‌جمهور پیشین همواره بخاطر برخورد مداراجویانه‌اش در برابر طالبان مورد انتقاد شهروندان افغانستان بوده است.
جمشید یما امیری، روزنامه‌نگار نیز نوشته: "کرزی حداقل از ۲۰۱۰ به اینسو نوعی همدردی و غم‌شریکی با طالبان داشت."
به گفته این روزنامه‌نگار: "از عملیات نظامی بر مواضع طالبان ناخشنود و حتی خشمگین می‌شد. فرماندهان ارتش و قوای مسلح را بخاطر کشتن نیروهای طالبان مورد سرزنش قرار می‌داد، از تلفات غیرنظامیان در عملیات نیروهای داخلی و خارجی خشمگین می‌شد و با وجود فشار گسترده مخالفان سیاس و مردم تا آخر از برادر خواندن طالبان خودداری نورزید."
آقای امیری تأکید کرده است که "او بارها به خاطر کشته شدن طالبان اشک ریخت و در سال‌های آخر زمام‌داری، با تشکیل کمیسیونی به ریاست دادرس و گل رحمن قاضی، هزاران زندانی خطرناک طالبان را از زندان‌های بگرام و پلچرخی آزاد کرد."
