روزنامه واشنگتن پست گزارش می‌دهد که با وجود «حضور هزاران جنگجوی طالبان» مقامات این گروه وجود هرگونه درگیری در پنجشیر را رد می‌کنند و تلاش دارند درگیری‌های این ولایت از نظر پنهان بماند. اما باشندگان این ولایت به روزنامه مذکور می‌گویند که حمله بر مواضع طالبان اتفاقی روزمره است.
یک خبرنگار این روزنامه که اخیراً به پنجشیر سفری داشته است، گزارش می‌دهد که طالبان در صورت مواجهه با گزارش‌های جنگ، اغلب با انتشار تکذیبیه‌هایی بسنده می‌کند.
نصرالله ملک‌زاده، رئیس اطلاعات و فرهنگ طالبان برای پنجشیر می‌گوید: «اینجا همه چیز خوب است و اصلاً هیچ جنگی وجود ندارد.»
او در مصاحبه با این روزنامه اما اعتراف کرده که هزاران جنگجوی طالبان از جمله برخی از زبده‌ترین واحدهای این گروه به این ولایت اعزام شده اند. واشنگتن پست نیز گزارش می‌دهد که نیروهای آنها را می‌توان در همه جای دره پنجشیر دید.
به گزارش این روزنامه، رهبران طالبان دسترسی به پنجشیر را محدود کرده اند و اجازه نمی‌دهند اطلاعات مربوط به درگیری‌های این ولایت گزارش داده شود.
در همین حال یک دکاندار ۶۲ ساله به نام گلزار به روزنامه واشنگتن پست می‌گوید: «هیچکس نمی‌داند اینجا چه اتفاقی می‌افتد و هیچ کس اجازه ندارد به اینجا بیاید.»
او با ابراز تعجب از آمدن خبرنگار این روزنامه به پنجشیر افزود: «من حتی نمی‌دانم چطور شما به اینجا آمده اید.»
طالبان با دادن اجازه سفر به خبرنگار واشنگتن پست به پنجشیر، از او خواسته تا از «امنیت و ثبات» در این منطقه گزارش دهد.
با این حال روزنامه مذکور به نقل از باشندگان این ولایت گزارش می‌دهد که حمله بر مواضع طالبان یک اتفاق عادی است. این باشندگان که به شرط فاش نشدن هویت‌شان با واشنگتن پست مصاحبه کرده‌اند، می‌گویند که طالبان برخی از غیرنظامیان را در بازداشت‌های گسترده زندانی کرده اند.
به گزارش این روزنامه، مقاومت در پنجشیر روایت‌های کلیدی طالبان را با چالش جدی مواجه کرده است؛ روایت‌هایی که ادعا می‌کند طالبان صلح را برای افغانستان به ارمغان آورده است و جنگجویان آن قادر به تامین امنیت هستند.
طالبان در ماه سپتامبر سال گذشته میلادی ادعا کرد که کنترول کامل پنجشیر را به دست گرفته است، اما سخنگویان جبهه مقاومت ملی می‌گویند که آنها هرگز تسلیم نشده اند.
یک فرمانده نیروهای مقاومت که رهبری حدود ۱۰۰ فرد مسلح در پنجشیر را به عهده دارد، گفت که آنان عمدتاً با سلاح‌هایی مسلح هستند که از طریق مرزهای ازبکستان و تاجیکستان به افغانستان ارسال می‌شود. او گفت که مهمات از جمله سلاح‌های سنگین مانند راکت‌انداز برای شان کافی نیست.
این فرمانده که به دلایل امنیتی نخواست نامش فاش شود، گفت: «ما توسط چندین کشور حمایت می‌شویم، اما به [حمایت] بیشتری نیاز داریم.»
در همین حال، توحیدی، یکی از بزرگان محل که به دلیل ترس از انتقام، تنها با نام خانوادگی خود مصاحبه کرده، گفت که حملات وحشیانه‌تر شده اند، زیرا تلفات در هر دو طرف افزایش یافته است. او گفت که شاهد بوده است که جنگجویان طالبان پس از متحمل شدن تلفات در یک حمله، دست به کشتار و محکمه صحرایی زده اند. او افزود که گزارش‌های مشابهی را از سایر نقاط پنجشیر نیز شنیده است.
در همین حال، فرامراز که در بازاری نه چندان دور از روستای دره کار می‌کند، به واشنگتن پست می‌گوید که جنگجویان طالبان جسد یک جنگجوی مخالف دولت را در اواخر ماه می در کنار جاده اصلی رها کردند.
او گفت که جنگجویان طالبان «می‌خواستند همه این جسد را ببینند.» به گفته او، جنگجویان طالبان «به مردان اجازه ندادند تا جسد این فرد را برای دفن منتقل کنند.» فرامرز افزود، سرانجام زنان مجبور شدند جسد را به قبرستان ببرند.
با وجود ادعای طالبان مبنی بر نبود جنگ و در گیری در پنجشیر، واشنگتن پست گزارش می‌دهد که دادمحمد بتار، فرمانده سابق قطعه سرخ طالبان در لغمان، اکنون یکی از رهبران ارشد نیروهای ویژه این گروه در این ولایت است.
او اما به واشنگتن پست گفته است: «وضعیت اینجا کاملاً خوب است. ما به گشت‌زنی می‌رویم، اما هیچ عملیاتی انجام نداده ایم. ما عمدتاً اینجا هستیم تا روی پرونده‌های جنایی تمرکز کنیم.»
به گزارش خبرنگار این روزنامه، هنگام مصاحبه با این فرمانده طالبان کاروان موترهای زرهی این گروه را دیده است که هنگام غروب در حال داخل شدن و خارج شدن از قرارگاه دادمحمد بتار بوده اند.
