روزنامه کانادایی گلوب‌‌اندمیل به نقل از نهادهای بین‌المللی گزارش داده که اعتیاد در بین زنان افغان در یک دهه گذشته بیش از ۶۰۰ درصد افزایش داشته است. گفته شده درگیری‌های طولانی نظامی زنان را در برابر اضطراب و افسردگی که عوامل رایج برای مصرف مواد مخدر هستند، آسیب‌پذیر کرده است.
بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، بیش از ۱۰ درصد از جمعیت ۴۰ میلیونی افغانستان معتاد هستند و برنامه‌های درمان مواد مخدر در مقایسه با میزان اعتیاد بسیار ناچیزی هستند.
براساس آخرین داده‌های بین‌المللی تقریبا یک میلیون زن افغان مواد مخدر مصرف می‌کنند اما فرمانده پولیس طالبان در قندهار به گلوب اند میل گفت که طالبان ترجیح می‌دهند مشکل معتادان زن را پنهان کنند، زیرا آنها معتقدند که زنانی که مواد مخدر مصرف می‌کنند باعث شرمساری عمیق در جامعه مردسالار طالبان می‌شوند.
از زمانی که طالبان تصمیم گرفتند تا مصرف‌کنندگان مواد مخدر را به زندان ببرند بسیاری از این زنان از ترس در خانه‌های خود مخفی می‌شوند.
در گزارش تکان‌دهنده‌ی گلوب اند میل به نقل از یک داوطلب کمک برای ترک اعتیاد آمده است که شمار زیادی از زنان از اعتیاد رنج می‌برند. به گفته او برخی از آنان مخفی شده‌اند، برخی در زندان هستند و شماری دیگر نیز طعمه جنسی مردان می‌شوند.
طالبان معتادان زن و فرزندانشان را به زندان می‌آورند و آنها را مجبور می‌کنند که در زندانی که تبهکاران در آن جا داده شده‌اند اعتیاد را ترک کنند.
مولوی حسینی، رئیس زندان سرپوزای قندهار میگوید که مادران معتاد به مواد مخدر و فرزندانشان به طور جداگانه در کنار بیش از ۱۴۰۰ مرد معتاد که در حال حاضر در آنجا هستند، اسکان داده شده‌اند.
به گفته او این زنان از بیماری‌های که از طریق حشرات منتقل می‌شوند و بیماری‌های مرتبط قرار گرفتن در معرض فاضلاب رنج می‌برند. آقای حسینی گفت در این زندان که ۲۰ درصد بیشتر از ظرفیت اصلی را در خود جای داده است تنها دو پزشک برای ۲۲۶۰ زندانی وجود دارد. او میگوید که همه این زندانیان به کمک پزشکی نیاز دارند اما در همین حال می‌پرسد «بدون دارو چه کاری آنها می‌توانند انجام بدهند؟»
قبل از بازگشت طالبان به قدرت در ماه آگست سال گذشته، ۱۰۲ مرکز معالجه مواد مخدر وجود داشت که به گفته دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل، تنها پنج مورد از آنها برای زنان و کودکان بود.
غلام زواک، پزشک در زندان سرپوزا گفت که زنان با وضعیت صحی بسیار ضعیف‌تر از مردان و با مشکلات شدید سلامت روانی وارد زندان می‌شوند.
اما دکتر زواک در زمینه روان‌پزشکی یا مسایل صحی زنان آموزش ندیده و قادر به کمک به آنها نیست. او از کمیته بین‌المللی صلیب سرخ درخواست کرده است تا به معتادان افغانستان کمک کند. اما آنها به او گفتند که درمان اعتیاد در برنامه آنها نیست.
نور بی بی، یک معتاد ۳۰ ساله و مادر هفت فرزند در ولایت قندهار میگوید: «من باید در داخل خانه پنهان شوم.» اما او زمانی که برای گدایی غذا و پول برای خرید مواد مخدر با خطر دستگیری روبرو می‌شود.
با سقوط اقتصادی و افزایش قیمت مواد مخدر، زنان مصرف‌کننده مواد مخدر افغانستان و فرزندانشان در معرض خطر شدید گرسنگی یا مرگ قرار دارند.
در سال ۲۰۲۱، دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل متحد و یونیسف گزارش دادند که بیش از نیمی از والدین در شمال و جنوب افغانستان برای درمان سردرد، تب و مشکلات معده به کودکان خود مواد مخدر می‌دهند.
یک تن از رضاکاران کمک به ترک اعتیاد میگوید که زنان همچنین در صورت کمبود غذا به فرزندان خود مواد افیونی می‌دهند. او نگران است که درصد بیشتری از نسل بعدی افغانستان ممکن است گرفتار اعتیاد شوند.
