فستیوال اوینیون یک جشنوارهٔ هنری سالانه است که هر تابستان در ماه جولای در حیاط کاخ‌های پاپ و سایر نقاط شهر اوینیون برگزار می‌شود. این جشنواره یکی از قدیمی‌ترین جشنوار‌ه‌های فرانسه و یکی از بزرگ‌ترین جشنواره‌ها در سطح جهان است.

خانم خادمی در مصاحبه با شبکه فرانس ۲۴ درباره این اجرای هنری خود گفت که بعد از سقوط کابل «من تصاویر از میدان هوایی را دیدم که چطور سربازان امریکایی کالاهای نظامی، بوت‌ها و یونیفورم‌هایشان را رها کرده و افغانستان را ترک کردند و این خود ایده اصلی من برای این اجرا را شکل داد.»

او در توضیح این کار هنری خود می‌گوید که پس از سقوط کابل تصمیم گرفته است که این جلیقه‌های نظامی را با سوزنی طلایی به هم بدوزد که به زعم خود هنرمند هر سوزنی که با نخ بیرون کشیده می‌شود «نقطه پایانی است برای خشونت.»

از نظر کبرا خادمی، سلاح‌ها مسئول جنگ و خشونت هستند. نخ طلایی که جلیقه‌ها را به هم وصل می‌کند، یادآور خیاطی است، شغلی که عمدتا مختص زنان است که تنها به هنرهای سنتی دسترسی دارند و از نگاه‌های بیرونی قضاوت‌گر مصون هستند.

برای هنرمند، خیاطی درمان‌گر است. ساختن چیز جدیدی را نوید می‌دهد. بنابراین او امیدواری می‌دهد که پس از جنگ، در زمان صلح، زنان فضایی برای فکر کردن به زندگی آزاد و برابر با مردان خواهند داشت.

در بهار ۲۰۱۵ این هنرمند ۳۳ ساله با زره فلزی که شکل سینه‌ها و باسن‌هایش در آن برجسته شده بود، برای چند دقیقه در یکی از خیابان‌های کابل راه رفت تا علیه آزار و اذیت خیابانی صحبت کند. او به دنبال این اجرای هنری تهدید به مرگ شد و مجبور شد افغانستان را ترک کند.

هنرمند در پاسخ به این سوال که چرا اجرای هنری «زره» او برای بسیاری غیرقابل قبول بود گفت که پدرسالاری در افغانستان به دنبال این است که چطور زنان را تا جایی که بتوان سرکوب کرد.

او می‌گوید که با این اوصاف ما زنان برای گرفتن حقوق خود مبارزه می‌کردیم تا جایی که بتوان حق خود را بگیریم.

از نظر خانم خادمی در این جدال کار او برای مردانی مشکل‌زا بود که فکر می‌کردند که زنان باید تا حدی آزادی داشته باشند. او گفت: «آن‌ها می‌گفتند که به حد مشخصی قانع باش و آزادی زیادی نخواه.»

خانم خادمی دانش‌آموخته‌ دوره کارشناسی ارشد رشته فلسفه هنر از دانشگاه سوربن است. او در سال ۲۰۱۶ جایزه شوالیه ادب و هنر فرانسه را از آن خود کرد.