برادر نفیسه عضو طالبان است و نفیسه بهترین مکان را برای مخفی کردن کتاب‌های مکتب از چشمان کنجکاو برادر خود پیدا کرده است: آشپزخانه، جایی که مردان افغان به ندرت وارد آن می‌شوند.

صدها هزار دختر مانند نفیسه از یک سال پیش از آموزش محروم شده‌اند اما عطش آن‌ها برای آموزش کم نشده است.

خبرگزاری فرانسه در گزارشی تجربه این روزهای نفیسه را روایت کرده است. دختری که در یک مکتب مخفی در روستای دورافتاده‌ای در شرق افغانستان درس می‌خواند، می‌گوید: "پسران در آشپزخانه کاری ندارند. بنابراین من کتاب‌هایم را در آنجا پنهان می‌کنم."

او می‌گوید اگر برادرش از رفتن او به مکتب خبر شود، او را لت‌وکوب خواهد کرد.

از زمان به دست گرفتن قدرت در یک سال پیش، طالبان محدودیت‌های سختی را بر دختران و زنان اعمال کرده‌اند. طالبان عملا زنان را از زندگی عمومی بیرون می‌کشند.

زنان دیگر اجازه ندارند بدون همراهی یک مرد به سفر بروند. همچنین به آن‌ها گفته شده است که سراسر بدن و صورت خواهد را با حجاب و یا برقع بپوشانند.

طالبان به زنان تذکر داده اولویت این است که فقط در صورت لزوم، از خانه بیرون شوند.

در ظالمانه‌ترین محرومیت، طالبان به مکاتب دوره ثانوی در افغانستان اجازه بازگشایی نداده‌اند.

با این حال زنان افغانستان در خانه‌های خود مدارس مخفی به راه انداخته‌اند.

گروهی از خبرنگاران خبرگزاری فرانسه دستکم از سه مکتب مخفی بازدید کرده‌اند و با معلمان و دانش‌آموزان این مکاتب -که نام اصلی‌شان بخاطر حفظ امنیت آن‌ها مخفی مانده- مصاحبه کرده‌اند.

ما آزادی می خواهیم

دهه‌ها آشفتگی سیستم آموزشی افغانستان را ویران کرده است، بنابراین نفیسه با وجود اینکه ۲۰ ساله است، هنوز در حال تحصیل دروس دوره متوسطه است. فقط مادر و خواهر بزرگترش خبر دارند که او به مکتب می‌رود و درس می‌خواند. برادر او عضو گروه طالبان است و سال‌ها علیه دولت سابق در کوه‌ها جنگیده است. برادر نفیسه بعد از پیروزی گروهش می‌گوید جای زن خانه است، زنان باید به خانه بازگردند.

برادر نفیسه به او اجازه می‌دهد صبح‌گاهان برای مطالعه قرآن به یک مدرسه دینی برود، اما نفیسه بعد از ظهرها در یک صنف مخفی که توسط انجمن انقلابی زنان افغانستان (راوا) برگزار می‌شود، شرکت می‌کند.

نفیسه گفت: "ما این ریسک را پذیرفته‌ایم، در غیر این صورت بی‌سواد می‌مانیم."

او تاکید می‌کند که "من می‌خواهم داکتر شوم. ما می‌خواهیم کاری برای خودمان انجام دهیم، می‌خواهیم آزادی داشته باشیم، به جامعه خدمت کنیم و آینده خود را بسازیم."

وقتی خبرگزاری فرانسه از مکتب آن‌ها بازدید کرد، نفیسه و ۹ دختر دیگر با معلمی که او هم زن بود، درباره آزادی بیان بحث می‌کردند. آن‌ها در کنار هم، روی فرش نشسته بودند و به نوبت با صدای بلند از یک کتاب درسی متنی را می‌خواندند.

برای رسیدن به صنف، آن‌ها اغلب در ساعات مختلف از خانه خارج می‌شوند و مسیرهای خود را هر روز عوض می‌کنند تا از سوی مردان منطقه که اکثرا با طالبان همسویی دارند، شناخته نشوند و توجه آن‌ها را جلب نکنند.

خواهر نفیسه مکتب را رها کرد تا هرگونه سوء ظن به برادرش را محدود کند.