دیوید پتریوس، فرمانده پیشین نیروهای امریکایی در افغانستان، در مقاله‌ای در مجله اتلانتیک نوشت، امریکا به جای خروج و «انداختن افغانستان و مردمش به دست طالبان»، می‌توانست وضعیت افغانستان را در «کنترول» خود داشته باشد و از سقوط حکومت جلوگیری کند.
او با اشاره به امکانات و تکنولوژی‌های نظامی مانند پهباد استدلال کرد که امریکا با هزینه کمتری انسانی و مالی می‌توانست در نقش مشاور و حامی دولت افغانستان باقی بماند.
پتریوس نوشت: «تلاش برای کنترول اوضاع[افغانستان] گزینه کمتر ایده‌آل و نیازمند تعهد پایدار و نسلی بود. اما بهتر از این بود که این کشور و مردمش را برای طالبان و دیگر جنگجویان رها کردیم.»
پتریوس در این مقاله «اشتباهات کلان» متعدد امریکا را در افغانستان بررسی کرده است که یکی از آن از نظر وی، حمایت امریکا از «اعطای قدرت بسیار زیاد به حکومت مرکزی» در افغانستان بود.
جنرال پترئوس که برای مدتی رئیس سازمان سیا نیز بود، توافق دوحه را «بدترین موافقتنامه سیاسی» در تاریخ امریکا توصیف کرد که به اعتقاد او، شرایط آن، از جمله رهایی ۵ هزار جنگجوی طالب از زندان‌های افغانستان، موجب سقوط حکومت در این کشور شد.
این نظامی بازنشسته امریکایی با این حرف منتقدین موافق است که حکومت بایدن با خروج آشفته و بی‌حساب و کتاب از افغانستان بر این ادعای رقبای امریکا مهر تایید زد که «امریکا متحد قابل اتکا نیست و در عوض یک قدرت در حال زوال است.»
او این نوع نگاه را در هنگامه جنگ اوکراین و اوج گیری تنش‌ها با چین بر سر تایوان قابل توجه می‌داند.
پتریوس پیش بینی می‌کند که طالبان همچنان به میزبانی و حمایت از گروه‌های تروریستی و شبه نظامی در افغانستان ادامه خواهند داد.
