امرالله صالح معاهده دوحه را «سند شرمآور» خواند و آن را دلیل اعتمادبهنفس طالبان دانست.
طبق محاسبه صالح، طالبان حدود ۱.۵ میلیارد دالر از گمرکها و سایر مالیات درآمد دارند و بودجه امنیتی این گروه ۱.۲ میلیارد دالر است. به گفته او، طالبان فکر میکنند که طبق معاهده دوحه مخارج خدمات اجتماعی و بخش خدمات ملکی افغانستان باید توسط غرب پرداخته شود.
معاون اول رئیسجمهور پیشین میافزاید که اگر پرداخت پول نقد به طالبان متوقف شود، این گروه مجبور میشود از مخارج امنیتی خود بکاهد و چنین کاری منجر به سقوط نظامی طالبان در حوزه مقاومت میشود. او پرداخت پولهای تازه چاپشده به طالبان را دلیل دیگری برای بقای این گروه خواند.
از نظر صالح، کسانی که به طالبان پول میپردازند در اجرای سرکوب و اپارتاید جنسیتی در افغانستان شریک هستند. او میگوید که طالبان فکر میکنند اراده غرب را شکست دادهاند و نه نظامیانشان را.
صالح محض محکومیت را برای نرمش طالبان در این مرحله کافی نمیداند. او میگوید که اگر رویکرد متحدانه در استفاده از کمکها، مشارکت متحدانه منطقه و غرب در تعامل با طالبان و گسترش فضا برای مقاومت جهت اعمال فشار سیاسی و نظامی در داخل افغانستان وجود نداشته باشد، سیاست مماشات کارساز نخواهد بود.
صالح مینویسد: «پس از قرآن، طالبان معاهده دوحه را متن مقدس میدانند. این سند شرمآور که ما نسبت به آن هشدار داده بودیم، باعث اعتمادبهنفس و قدرت طالبان شده و آنها از آن برای باجگیری، گروگانگیری و قربانیکردن زنان و افراد غیرطالب استفاده میکنند.»