بر اساس گزارش پلیتیکو، دولت امریکا در نظر دارد طالبان را به‌خاطر اعمال محدودیت‌های شدید بر زنان مجازات کند. این نشریه به نقل از مقام‌های امریکایی نوشت که مجازات‌های پیشنهادی شامل تحریم‌های اقتصادی، ممنوعیت سفر رهبران طالبان و محدود کردن برخی کمک‌های بشردوستانه به افغانستان است.
یک مقام فعلی دولت امریکا به پلیتیکو گفت که این هفته جلسات بین سازمانی برای بحث در مورد پاسخ ایالات متحده برنامه‌ریزی شده است، اما ممکن است تا هفته آینده تصمیمی گرفته نشود.
در گزارش پلیتیکو آمده است که جو بایدن، رئیس‌جمهور امریکا در ماه‌های اخیر تا حد زیادی از صحبت در مورد افغانستان پرهیز کرده و به احساس درماندگی در میان کارکنان دولت دامن زده است.
گزارش می‌افزاید بحران عمیق افغانستان آسیب فزاینده‌ای بر سوابق حقوق بشری رئیس جمهور بایدن می‌زند و این موضوعی است که جمهوری خواهان، که کنترل مجلس نمایندگان را در دست دارند، احتمالاً با شروع تحقیقات در مورد نحوه مدیریت دولت در افغانستان، به آن خواهند پرداخت.
پلیتیکو می‌نویسد واشنگتن از نظر دیپلوماتیک و اقتصادی ابزار فشار بر طالبان دارد و با در اختیار داشتن میلیاردها دالر از بودجه افغانستان می‌تواند به ثبات اقتصادی این کشور کمک کند اما طالبان نیز دارای اهرم‌هایی از جمله دادن آزادی فعالیت به گروه‌های تروریستی در خاک افغانستان است.
تقابل دیدگاه‌ها در نحوه پاسخگویی به طالبان
به گفته مقام‌های فعلی و پیشین امریکا، گفتگوها در دولت بایدن بر سر چگونگی پاسخگویی به طالبان، تام وست نماینده ویژه ایالات متحده در امور افغانستان را در مقابل رینا امیری، نماینده ویژه آن کشور در امور زنان، دختران و حقوق بشر افغانستان قرار داده است.
پلیتیکو به نقل از این منابع نوشته که تام وست نسبت به مساله انزوای طالبان محتاط است در حالی که رینا امیری به دنبال سیاست‌های سختگیرانه‌تری در برابر طالبان به‌دلیل حذف زنان افغانستان از جامعه است.
یک مقام فعلی در دولت امریکا به پلیتیکو گفته که اختلافات بین تام وست و خانم امیری زیاد نیست و هر دو می‌خواهند طالبان را مسئول بدانند. از نظر این مقام امریکایی، مواضع آنها همچنین نشان دهنده مشاغل خاص آنها است.
او افزود که تام وست می‌خواهد تا راهی برای ادامه همکاری با طالبان بیابد در حالی که رینا امیری رویکردی مبتنی بر اصول حقوق بشری دارد.
روابط با رهبران طالبان
بر اساس گزارش پلیتیکو، موضوعی که دولت بایدن را در مورد چگونگی پاسخگویی به محدودیت‌های طالبان با مشکل مواجه کرده این است که مجازات این گروه تندروی اسلامی، خطر گسستن روابط محدود ایالات متحده با آن را نیز به همراه دارد.
مقام‌های پیشین امریکا که با مسایل جاری آشنا هستند به پلیتیکو گفتهاند که مقام‌های ایالات متحده با شخصیتهای ارشد طالبان چون هبتالله آخندزاده روابط کمی دارند اما در عوض، با چهرههای عمومیتر طالبان در کابل و قطر سروکار دارند، اما این افراد قدرت کمتری دارند.
مقامها و تحلیلگران سابق گفتهاند که حتی اگر مقام‌های امریکایی حساسیتهای دیپلماتیک را کنار بگذارند و مایل به تعامل علنی با آخندزاده باشند، بعید است که رهبر مخفی طالبان با پیشنهاد ملاقات موافقت کند.
گزارش می‌نویسد که همه اعضای طالبان از رویکرد عمیقا محافظه کارانه آخندزاده در قبال حقوق زنان و دختران حمایت نمیکنند. یکی دیگر از مقام‌های فعلی ایالات متحده که با پرونده افغانستان آشناست به پلیتیکو گفت که در واقع، تصور میشود که یکی از چهرههای برجسته طالبان، سراج الدین حقانی، وزیر داخله این گروه از آموزش دختران و زنان حمایت میکند.
سهیل شاهین، یکی از مقام‌های طالبان، در پیامی واتساپی به پلیتیکو گفته که ممنوعیت آموزش دختران و زنان موقتی است.
شاهین در پیامش نوشته که مقام‌های طالبان "با شدت تمام" برای تضمین "محیط مساعد" برای تحصیل زنان تلاش می کنند. او با اشاره به قوانین سختگیرانه اسلامی گفت: «هیچکدام به خودی خود مخالف آموزش زنان نیستند، اما می‌خواهند زنان در محیطی مطابق با ارزشها و قوانین ما آموزش ببینند».
اما به گفته این مقام امریکایی، طالبان یک ساختار مرکزی قوی دارند، بنابراین حتی عناصر مترقیتر از رهبری محافظه کار طالبان پیروی میکنند که این کار را برای ایالات متحده برای ایجاد تفرقه در این گروه دشوار میکند.
لیزا کورتس که در شورای امنیت ملی در دولت دونالد ترامپ بر افغانستان نظارت میکرد این طور استدلال میکند که دستیاران بایدن باید از تحریمها و نیز ابزارهای دیگر برای فشار بر طالبان استفاده کنند.
او گفت که برای مثال، دولت می‌تواند به طور علنی با رهبران مخالفان افغان تعامل داشته باشد یا سفارت افغانستان را در واشنگتن بازگشایی کند، اما تحت کنترل شخصیتهای غیرطالبان باشد.
با این حال، کارشناسان خارج از تیم بایدن گفتند که منزوی کردن بیشتر طالبان اشتباه است.
یک مقام سابق امریکایی گفت: «ما باید به این واقعیت بپردازیم که سیاست ما برای انتقاد شدید هر پنج دقیقهای از آنها کار نمیکند.»
یک دیپلمات سابق امریکایی نیز که با پرونده افغانستان آشناست، استدلال کرد که یکی از رویکردها این است که ایالات متحده اعتبار خود را کاهش دهد و نهادهایی مانند سازمان ملل را برای تحت فشار گذاشتن طالبان قدرت دهد.
