بخش زنان سازمان ملل اعلام کرد نسل‌های زیادی برای تامین حقوق زنان در افغانستان با حکومت‌ها و رژیم‌های بر سر قدرت مبارزه کرده‌اند. این نهاد گفته «ظلمی را که زنان افغانستان از اسد ۱۴۰۰ تاکنون تجربه می‌کنند، از نظر مقیاس و تاثیر نسلی بی‌سابقه است.»
بخش زنان سازمان ملل روز دوشنبه، ۲۱ جوزا، با نشر نموداری از وضعیت زنان افغان در چهل سال پسین نشان داده است که چگونه پیشرفت‌های جنسیتی در این کشور با صدور هفتاد فرمان محدودکننده حقوق زنان در نزدیک به سه سال پسین از سوی طالبان نابود شده است.
نمودار ارائه شده از سوی بخش زنان سازمان ملل همچنان نشان می‌دهد که اعمال محدودیت‌های جنسیتی بر زنان چگونه بر دیگر بخش‌های توسعه‌ای افغانستان تاثیر منفی گذاشته است.
همچنان این نمودار نشان می‌دهد که ترک آموزش ۱.۱ میلیون دختر و ممنوعیت تحصیل ۱۰۰ هزار زن دانشگاهی بر مرگ‌‌ومیر مادران در این کشور نقش داشته است.
سروی که این سازمان از وضعیت زنان در افغانستان انجام داده، نشان می‌دهد که تنها یک درصد از زنان احساس می‌کند نقشی در جامعه خود دارند.
از سویی هم ۱۸ درصد از زنان افغان اشتراک‌کننده در این پژوهش گفته‌اند که در سه ماه، تنها یک بار با زنی بیرون از خانواده دیده‌اند. براساس دادههای این سروی هشت درصد از اشتراک‌کننده ادعا کرده‌اند که حداقل یک زن را می‌شناسند که پس از به قدرت رسیدن طالبان در اسد سال ۱۴۰۰ خودکشی کرده‌اند.
الیسون داویدیان، نماینده ویژه زنان سازمان ملل می‌گوید: «زنان افغان با وجود چالش‌های باورنکردنی، مقاومت فوق‌العاده‌ای از خود نشان داده‌اند و هنوز سازمان‌هایی را مدیریت می‌کنند و در مشاغل خدماتی ادامه می‌دهند.» این مقام سازمان ملل همچنان تاکید کرد که موضوع زنان افغانستان باید در صدر اجنداهای بین‌المللی باقی بمانند.
در همین حال، بخش زنان سازمان ملل با تاکید بر اینکه انزوای اجتماعی زنان را به سوی ناامیدی سوق می‌دهد، توصیه‌هایی را برای همه ذینفع‌ها برای بهبود وضعیت و حمایت از زنان افغان مطرح کرده است.
بخش زنان سازمان ملل در بخش تخصیص بودجه انعطاف‌پذیر توصیه کرده که برای تقویت نهادهای جامعه مدنی زنان بودجه پایدار و سازگار فراهم شود. همچنان اطمینان حاصل شود که حداقل ۳۰ درصد از مجموع کمک‌های مالی به طرح‌های اختصاص یابد که برای دست‌یابی به برابری جنسیتی منتهی می‌شود.
این سازمان همچنان توصیه کرد تا از اقداماتی که رفتارهای تبعیض‌آمیز طالبان را عادی سازی می‌کند، جلوگیری شود و برنامه‌های حقوق بشر در افغانستان با تمرکز ویژه بر مسایل زنان تبعین شود.
