گزارشگر ویژه سازمان ملل روز جمعه، هشتم سرطان در این مقاله نوشت اشتباه است که موفقیت نشست دوحه با حضور طالبان سنجیده شود.
ریچارد بنت گفت که تمرکز بر موضوعات بیطرف سیاسی در نشست سوم دوحه به منظور جذب طالبان به میز مذاکره طراحی شده بود.
این در حالی است که به گفته بنت احترام به حقوق بشر، بهخصوص حقوق زنان و دختران باید پیششرط هر گونه تعامل با طالبان باشد.
او همچنین به ارزیابی مستقل درخواست شده توسط شورای امنیت در سال گذشته اشاره کرده که توصیه میکند هر نقشه راه برای ادغام مجدد افغانستان در جامعه بینالمللی باید شامل پیشرفتهای قابل اندازهگیری در عرصه حقوق بشر باشد.
گزارشگر ویژه سازمان ملل در این مقاله نوشت که سازمان ملل طالبان را به عنوان یک دولت به رسمیت نمیشناسد و نباید با این گروه به عنوان یک دولت رفتار شود.
او با اشاره به غیبت نمایندگان زنان و جامعه مدنی افغان در نشست سوم دوحه گفت که تاریخ بارها نشان داده است که عدم مشارکت همه افغانها در روندهای سیاسی اعتبار و پایداری این نشستها را تضعیف میکند.
ریچارد بنت گفت هرچند برخی از اعضای جامعه مدنی و گروههای زنان «پس از فشارهای خارجی قابل توجه» در جلسات حاشیهای حضور خواهند داشت. آقای بنت گفته که باید حضور این گروهها از همان ابتدا در نظر گرفته میشد.
ریچارد بنت در این مقاله گفت هرچند تنها گذاشتن زنان مبارز افغان به این بهانه که جامعه جهانی به اندازه کافی به افغانستان آسیب وارد کرده است و باید از امور این کشور دور بماند آسان است. اما این به گفته او برای آن دسته از زنان و دخترانی که سرکشی میکنند ضرری بزرگ خواهد بود. بنت نوشت: «ما موظف هستیم که با افزایش حفاظت، حمایت و همبستگی به شجاعت آنها پاسخ دهیم.»
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل افزود که سومین نشست نمایندگان ویژه بینالمللی برای افغانستان در دوحه هفته آینده تشکیل خواهد داد تا در مورد مسیر سیاسی آینده افغانستان گفتوگو کنند.
ریچارد بنت گفت: پس از گفتوگو با طالبان، دستور کار جلسه بر مبارزه با مواد مخدر و کمک به بخش خصوصی متمرکز خواهد بود.» به گفته آقای بنت در این نشست موضوع حقوق بشر یا مسائل زنان مطرح نخواهد شد و نمایندگان زنان یا جامعه مدنی نیز شرکت نخواهند کرد.
به گفته او اگر این محرومیتها بهای حضور طالبان در دوحه باشد، هزینه آن بسیار بالاست.
ریچارد بنت در این مقاله با اشاره سیاستهای ضد زن طالبان و محرومیت زنان از آموزش و کار گفته که نتیجه سیاست حذف زنان و دختران از زندگی عمومی و محروم شدن از ابتدایی ترین حقوق شان است.
او افزوده که زنان افغان در دهه ۱۹۹۰ شروع به توصیف سیاستهای طالبان به عنوان آپارتاید جنسیتی کردند. ریچارد بنت در ادامه مینویسد: «این زنان و بسیاری دیگر، از جمله من، خواهان جرمانگاری این سیاستها بر اساس قوانین بینالمللی هستیم.»
به گفته آقای بنت سیاست امروز طالبان نه تنها نسل امروز افغانستان را نابود میکند بلکه آسیب غیرقابل جبران بر نسلهای آینده افغانستان میزند.
به گفته او پسران امروز در نظامی رشد میکنند که غیرانسانی شدن زنان و دختران را مشروعیت میدهد و با تقلید از طالبان به عنوان الگو به بدرفتاری با زنان ادامه خواهند داد.