گاردین: بیش از ۶۰ فعال برجسته حقوق زنان افغان در پاکستان در معرض اخراج قرار دارند
در حالی که تا پایان مهلت اخراج افغان‌ها از پاکستان فقط یک روز مانده است، بیش از ۶۰ فعال برجسته حقوق زنان افغان با خطر بازگشت اجباری به افغانستان مواجه‌اند.
در حالی که تا پایان مهلت اخراج افغان‌ها از پاکستان فقط یک روز مانده است، بیش از ۶۰ فعال برجسته حقوق زنان افغان با خطر بازگشت اجباری به افغانستان مواجه‌اند.
به گزارش گاردین، این زنان که به دلیل مبارزات شان برای حقوق زنان از طالبان گریخته‌اند، اکنون نگران‌اند که در صورت بازگشت، با سرنوشت هولناکی چون زندان، شکنجه یا مرگ روبه‌رو شوند.
پس از آنکه روابط بین پاکستان و طالبان افغان به شدت تیره شد و حملات شبه‌نظامیان در مناطق مرزی افزایش یافت، حکومت پاکستان تحت سیاست سخت‌گیرانه متعهد شده است که میلیون‌ها شهروند افغان را اخراج کند.
مقامات حکومت پاکستان افغان‌ها را به عنوان «تروریست» و «خائنان» معرفی کرده‌اند که موجب افزایش جرم و جنایت و افراط‌گرایی در این کشور شده‌اند.
پاکستان اخراج مهاجران و پناهجویان افغان را از سپتامبر ۲۰۲۳ آغاز کرد. بر اساس گزارش اخیر عفو بین‌الملل، تاکنون دست‌کم ۸۴۴,۴۹۹ شهروند افغان به اجبار به افغانستان بازگردانده شده‌اند، جایی که در معرض «خطر واقعی آزار و اذیت توسط طالبان» قرار دارند.
در میان کسانی که با تهدید بازگشت به افغانستان تحت حاکمیت طالبان مواجه‌اند، ۶۰ زن فعال و مدافع حقوق بشر هستند که پس از دفاع از حقوق زنان و یا شرکت در اعتراضات، از آزار و اذیت گریخته‌اند.
بسیاری از آنها در هفته‌های اخیر مجبور شده‌اند پنهان شوند، زیرا پولیس پاکستان با مراجعه خانه‌به‌خانه در شهرهای اسلام‌آباد و راولپندی، هر افغان را به طور خودسرانه بازداشت کرده و ظاهرا رشوه‌های هنگفتی طلب می‌کند.
حمیرا علیم هفت سال به عنوان فعال حقوق زنان و آموزش در افغانستان کار می‌کرد تا زمانی که طالبان در سال ۲۰۲۱ به قدرت بازگشت. پس از اینکه زنان از حق کار و سپس از حق تحصیل محروم شدند، او یکی از زنانی بود که در برابر طالبان ایستادگی کرد و به سازمان‌دهی اعتراضات در خیابان‌ها کمک کرد.
اما پس از دریافت «هشدارهای جدی» و سپس تهدید مستقیم به مرگ از سوی طالبان به دلیل فعالیت‌هایش، علیم گفت که «هیچ انتخابی» نداشت جز اینکه در دسامبر ۲۰۲۲ از مرز عبور کرده و به پاکستان فرار کند.
او از آن زمان در اسلام‌آباد مانده است و همراه با دو فرزند خردسالش با ویزایی که ماهانه تمدید می‌شود، زندگی می‌کند. علیم وضعیت خود را «کابوسی وحشتناک» توصیف کرد، زیرا اکنون همه شهروندان افغان با آزار و اذیت و سرکوب‌های پولیس مواجه هستند.
او و فرزندانش اخیرا مجبور شدند روی پشت‌بام خانه خود پنهان شوند، زیرا مأموران پولیس برای بازداشت آنها آمده بودند.
او گفت: «اگر مرا به افغانستان بازگردانند، این فقط به معنای مرگ است. طالبان سوابق من و فعالیت‌هایم را دارند. برای زنانی مثل من جایی وجود ندارد. آنها فقط ما را دستگیر و شکنجه می‌کنند. من نمی‌توانم همراه با فرزندانم به آنجا برگردم.»
علیم گفت که ده‌ها زن افغان دیگر مانند او هستند که به عنوان فعال، وکیل و مدافع حقوق بشر کار کرده‌اند و از سوی طالبان مورد آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند و اکنون در پاکستان مخفی شده‌اند.
لیلیانا هرینگتون، مسئول ارشد کارزار در سازمان «آواز»، که برای حمایت از این زنان فعالیت می‌کند، گفت: «اخراج این افراد به طالبان، یک حکم مرگ است. پاکستان نه تنها این افراد شجاع را به سرکوب گران واگذار می‌کند، بلکه میراث افتخارآمیز خود را در حمایت از افغان‌های آسیب‌پذیر نیز از بین می‌برد.»
حکومت پاکستان به همه اتباع افغان بدون مدارک، مهلتی تا ۳۱ مارچ داده است تا کشور را ترک کنند، در غیر این صورت بازداشت خواهند شد. علیم گفت که او و سایر زنان فعال فقط خواستار زمان بیشتری هستند تا کشوری سوم را پیدا کنند که بتواند به آنها پناهندگی بدهد. در حال حاضر، آنها در انتظار دریافت پیشنهاد از برازیل هستند یا امید دارند که کشورهای دیگر به آنها پناه امنی بدهند.
این اخراج گسترده با محکومیت ایزابل لاسه، معاون منطقه‌ای عفو بین‌الملل برای جنوب آسیا، مواجه شد. او گفت: «مقامات پاکستانی حقوق پناهجویان افغان را با مصونیت کامل نقض می‌کنند و آنها را در معرض تصمیم‌گیری‌های خودسرانه قرار می‌دهند که در پرده‌ای از راز پوشیده شده و کاملاً فاقد شفافیت و پاسخگویی است.»
