سارا فین، پزشک و رئیس موسسه خیریه «افغان کانکشن»، در گفتوگو با روزنامه تلگراف از دو دهه فعالیت در افغانستان و نقش حیاتی خود در احیای بازی کریکت به عنوان ابزاری برای ترویج صلح و پیشرفت اجتماعی در این کشور صحبت کرده است.
خانم فین که به مدت ۲۰ سال در افغانستان فعالیت کرده، از نخستین افرادی بود که کریکت را در این کشور سازماندهی کرد و زمینه رشد شگفتانگیز این بازی را در تاریخ ورزش فراهم ساخت.او همچنین موسسه خیریه «افغان کانکشن» را در سال ۲۰۰۲ تأسیس کرد. این موسسه تا سال ۲۰۲۰ بیش از ۱۳۰ مکتب و ۱۱۰ زمین کریکت ساخته و به بیش از ۵۰۰ هزار کودک در زمینههای آموزش، بهداشت و ورزش کمک کرده است.
سارا فین، رئیس بنیاد «کلوپ کریکت مریلبون» و رئیس موسسه خیریه «افغان کانکشن» به پاس فعالیتهایش در افغانستان، مدال نشانه امپراتوری بریتانیا را نیز دریافت کرد.
سارا که در اواخر دهه ۱۹۸۰ به منطقه مرزی پاکستان رفته بود، میگوید بهدلیل نگاههای تعجببرانگیز مردان در قبایل مرزی پاکستان و افغانستان، مجبور شده است به عنوان پزشک برای زنان و کودکان مهاجر در میان مجاهدین که در حال جنگ با مهاجمان روسی بودند، لباس مردانه بپوشد.
سارا میگوید: «مجاهدین با من بسیار مهربان بودند.»
او در سال ۲۰۰۱ به افغانستان رفت و در یک کلینیک مادر و کودک در دره پنجشیر فعالیت میکرد. سفر او باعث شد که در سال ۲۰۰۲ موسسه خیریه «افغان کانکشن» را تأسیس کند. سارا به کمک اهداکنندگان بریتانیایی و کمیته سویدن برای افغانستان، شروع به ساخت مکاتب کرد.
سارا از تلاشهایش برای جذب دختران در مکاتب میگوید که «صحبت درباره حقوق بشر و حقوق زنان نمیتوانست جامعه را تغییر دهد، اما زمانی که مردان دیدند که زنان درآمد کسب میکنند، میخواستند دخترانشان به مکتب بروند.»
او گفت که «حتی در مناطق دوردست نیز، به نقطه رسیدیم که دختران تحصیلات خود را تکمیل کردند و برای نخستینبار به دانشگاه، مراکز آموزش صحی میرفتند. مردم میخواستند مکاتب در همه جا باز باشد تا دخترانشان به مکتب بروند و درآمد کسب کنند.»
سارا با کمک اهداکنندگان بریتانیایی و سویدنی، دهها مکتب تأسیس کرد و در این مکاتب زمینهای کریکت نیز ساخته شد.
سارا در سال ۲۰۰۹ اولین بازی کریکت خود را در افغانستان در جلالآباد با کمک بودجه «کلوپ کریکت مریلبون» برگزار کرد. متیو فلیمنگ، بازیکن پیشین کریکت بریتانیا، برای نظارت بر این رویداد حضور داشت.
سارا گفت: «تیم ملی افغانستان که من آنها را به آمدن ترغیب کرده بودم نیز آمدند. کودکان که حتی یک جفت کفش نداشتند، تجهیزات کریکت دریافت کردند و با قهرمانان خود ملاقات کردند. از آن لحظه به بعد پروژههای ما رونق گرفت. این فقط کریکت برای پسران نبود، بلکه برای ناشنوایان، نابینایان و افرادی که دیگر معلولیتها داشتند و همچنین برای دختران بود.»
با حمایت «کلوپ کریکت مریلبون»، وزارت خارجه بریتانیا و افراد سخاوتمند، آنها توانستند بیش از ۱۰۰ زمین کریکت در سراسر افغانستان بسازند. در همین زمان، افغانستان در حال صعود به دستههای شورای جهانی کریکت بود و بازیهایی را با کشورهایی چون جاپان آغاز کرده بود.
سارا درباره دورهای که تا سال ۲۰۲۰ ادامه داشت میگوید، زمانی که او پیشروی طالبان را مشاهده کرد، موسسه خیریهاش را بست؛ «بسیاری از جوانان افغانستان میخواستند در بازسازی کشور خود سهیم شوند، به عنوان مهندس یا پزشک یا معلم و این یک تراژدی مطلق است که چه اتفاقی افتاده است.»
با اینحال به باور سارا «اما میلیونها کودک در آن زمان آموزش دیدند و شما نمیتوانید آن آموزشها را از آنها بگیرید و با تغییر تاریخ، آن آموزشها دوباره شکوفا خواهد شد. دختران اکنون دیگر دختران را آموزش خواهند داد، حتی اگر در مکتب نباشند.»
بنیاد او اخیرا به فراهمسازی فرصت برای کریکتبازان زن افغان در استرالیا کمک کرده است. شورای جهانی کریکت اخیرا تیمی را برای هماهنگی تامین مالی، آموزش و امکانات برای بازیکنان پناهجوی افغان اعلام کرده است.
سارا میگوید: ««آنها الگوهایی خواهند بود که نشان میدهند زنان افغان نمیتوانند خاموش شوند و این باعث تسلی خاطر دختران افغان خواهد شد.»
