یافته‌های تازه اسوشیتدپرس نشان می‌دهد که جعل اسناد، تجویز نادرست واکسن، استخدام کارکنان بی‌تجربه و کم‌سواد، موانع فرهنگی، روند ریشه‌کنی فلج اطفال را در افغانستان با چالش‌های جدی مواجه کرده است. افغانستان و پاکستان دو کشوری است که تاکنون بیماری فلج اطفال در آن متوقف نشده است.
کارزار ریشه‌کنی فلج اطفال که از سال ۱۹۸۸ بدین‌سو از سوی سازمان بهداشت جهانی و شرکایش آغاز شد، به‌رغم موفقیت‌های چشمگیر در بسیاری از نقاط جهان، در افغانستان و پاکستان به‌دلیل چالش‌های متعدد به بن‌بست رسید است.
افغانستان و پاکستان تنها کشورهایی در جهان هستند که انتقال ویروس فلج اطفال تاکنون در آن متوقف نشده است؛ کارزار جهانی ریشه‌کنی فلج اطفال در دهه گذشته بیشترین تمرکز و بودجه خود را به این دو کشور اختصاص داده است.
اسوشیتدپرس با استناد به برخی اسناد، گفته‌های کارکنان و کارشناسان فلج اطفال گزارش داده است که در این دو کشور، مسئولان مدارک مرتبط به واکسیناسیون را جعل کرده‌اند، افراد نامناسب را برای واکسیناسیون انتخاب کرده‌اند، تیم‌ها را در طول کمپین‌های گسترده به مناطق موردنظر اعزام نکرده‌اند.
در این گزارش آمده که در افغانستان و پاکستان بی‌اعتمادی گسترده به واکسن‌ها وجود دارد، سیستم‌های بهداشتی و زیرساخت‌های این دو کشور ضعیفند، روستاهای دورافتاده سخت قابل دسترسی هستند، برخی مراجع فرهنگی و مذهبی مخالفت با واکسیناسیون دارند، و صدها کارمند فلج اطفال و نیروهای امنیتی به دلیل ارتباط با ابتکار جهانی هدف حملات قرار گرفته و کشته شده‌اند.
بیشتر بخوانید: سازمان بهداشت جهانی از چهار برابر شدن موارد فلج اطفال در افغانستان خبر داد
در چندین مورد مرتبط به افغانستان و پاکستان، مقامات سازمان جهانی بهداشت گزارش کرده‌اند که «واکسن‌دهندگان مدیریت واکسن را نمی‌دانستند» و واکسیناسیون به درستی انجام نشده‌اند.
گزارش ماه آگوست ۲۰۱۷ از قندهار افغانستان نشان می‌دهد مقامات محلی و دیگران در انتخاب واکسن‌دهندگان دخالت کرده‌اند، «که منجر به انتخاب داوطلبان کم‌سن و بی‌سواد شده است.»
بر مبنای یافته‌های اسوشیتدپرس، تیم‌های واکسیناسیون در افغانستان با عجله کار می‌کردند و «هیچ برنامه‌ای برای نظارت یا سرپرستی وجود نداشت.»
یک تیم واکسیناسیون نوزاد در افغانستان در سال ۲۰۱۷ فقط نیمی از منطقه تعیین‌شده را پوشش داد و ۲۵۰ خانواده کاملا از واکسیناسیون جا ماندند. بزرگان روستا گفتند حداقل دو سال هیچ‌کس به آنجا مراجعه نکرد.
کارکنان و مقامات بهداشتی افغانستان و پاکستان این مشکلات را تایید کرده و گفته‌اند که تلاش‌های خانه به خانه برای واکسیناسیون با موانع فرهنگی، شایعات بی‌اساس درباره واکسن‌ها و فقر و جابه‌جایی مردم در منطقه مواجه است.
یکی از کارکنان به اسوشیتدپرس گفت: «اکثر مواقع وقتی برای واکسیناسیون به در خانه می‌رویم، سرپرست خانه یا مرد خانه نیست.» و افزود: «بسیاری افراد ناراحت می‌شوند که غریبه‌ای در را بزند و با زن خانه صحبت کند.»
در جنوب شرق افغانستان، مادری که پنج فرزند دارد، می‌گوید خودش مایل است کودکانش را علیه فلج اطفال واکسینه کند اما شوهر و دیگر مردان خانواده دستور داده‌اند واکسیناسیون رد شود.
آنها به شایعات غلطی باور دارند که می‌گوید واکسن باعث عقیم شدن کودکان می‌شود. زن که نخواست نامش فاش شود، گفت: «اگر اجازه بدهم، کتک می‌خورم و از خانه بیرونم می‌کنند.»
با این‌حال دکتر جمال احمد، مدیر بخش فلج اطفال سازمان جهانی بهداشت، معتقد است که مقامات طی ۱۲ تا ۱۸ ماه آینده می‌توانند انتقال فلج اطفال را پایان دهند. هدف نهایی ریشه‌کنی سال ۲۰۲۹ تعیین شده است.
این کمپین اعلام کرده که امسال باید حدود ۴۵ میلیون کودک در پاکستان و ۱۱ میلیون کودک در افغانستان واکسینه شوند. کودکان معمولا برای واکسینه کامل به چهار دوز دو قطره‌ای نیاز دارند.
بودجه سالانه این ابتکار حدود یک میلیارد دالر است و جز گران‌ترین برنامه‌های بهداشت عمومی است. امسال امریکا از سازمان جهانی بهداشت خارج شده و دونالد ترامپ کمک‌های خارجی را قطع کرده است. مقامات سازمان بهداشت به طور خصوصی گفته‌اند تأمین مالی دشوار خواهد بود.
سویا کلوسر، استاد بهداشت بین‌الملل در دانشگاه جانز هاپکینز، گفت پاکستان و افغانستان چند دهه پیش مقاومت کمتری نسبت به واکسیناسیون داشتند. اکنون مردم از تمرکز بر فلج اطفال و کمبود کمک برای بیماری‌هایی مانند سرخک و سل عصبانی هستند و این موجب نظریه‌های توطئه شده است.
