شماری از مهاجران اخراج‌شده از پاکستان که سعی می‌کردند زندگی خود را در ولایت کنر از سر بسازند، یکشنبه شب در شرق افغانستان با زمین‌لرزه مرگبار در سوگ عزیزان خود نشستند. نظرشاه که در ماه جون از پاکستان اخراج شد، شش نفر از بستگان خود را در این زلزله از دست داد.
راد بی‌بی، مادر اندر کهن‌سال نظرشاه در این رویداد زخمی و خانه کاهگلی او ویران شد.
چهار روز پس از زمین‌لرزه، این مرد ۴۰ ساله و حدود ۲۰ نفر از اعضای خانواده‌اش زیر خیمه‌ای در کنار رودخانه کنر می‌خوابند؛ جایی که خیمه آن‌ها برافراشته شده در مسیر سیل احتمالی قرار دارد. در روزهای گذشته پس‌لرزه‌های متعددی نیز آنان را وحشت‌زده کرده است.
نظرشاه، کشاورز در ولایت شرقی کنر که با پاکستان مرز دارد، گفت: «ما سرپناه خود را از دست داده‌ایم.»
مقداری ظرف، رختخواب و چند بوجی گندم روی تخت‌های چوبی در نزدیکی خیمه خانواده او چیده شده‌اند.
افغانستان از نیمه‌شب یکشنبه تاکنون با زمین‌لرزه‌ای با بزرگی شش و پس‌لرزه‌های متعددی مواجه شده است. این زمین‌لرزه‌ها بیش از ۲۲۰۰ نفر را کشته و بیش از ۳۶۰۰ نفر دیگر را زخمی کرده است. هزاران نفر در کنر و ننگرهار آواره شده‌اند.
کاهش کمک‌های خارجی از زمان تصاحب قدرت توسط طالبان در اسد ۱۴۰۰ عملیات نجات و امدادرسانی را دشوار کرده است. سیاست‌های محدودکننده طالبان باعث شده است تعداد بیشتری از مردم آسیب ببینند.
این ضربه به ویژه برای افغان‌هایی مثل خانواده نظرشاه سخت است که امسال از پاکستان و ایران اخراج شدند. آنان در یک سال دوبار از دست دادن خانه خود را تجربه کرده‌اند.
ایران و پاکستان میلیون‌ها افغان را اخراج کرده‌اند. روند اخراج مهاجران افغان از این دو کشور ادامه دارد. گزارش‌های موثق نشان می‌دهد که برخی از اخراج‌‌شدگان با قتل‌های فراقانونی روبرو شده‌اند.
نظرشاه با برادرانش دو سال را در پاکستان سپری کرد. او در پاکستان به‌عنوان نگهبان و کارگر کار می‌کرد، اما روند اخراج افغان‌ها باعث شد او به روستای خود برگردد. خانواده بزرگ نظرشاه در یک حویلی سه اتاقه کاهگلی زندگی می‌کرد.
نظرشاه گفت: «زندگی ما در آنجا [پاکستان] بد نبود. حتی اگر مجبور بودیم کمتر بخوریم و با پول قرض خرید کنیم، اما حداقل زندگی‌مان می‌گذشت.»
وقتی زمین‌لرزه اتفاق افتاد، نظرشاه با فرزندان و دام‌هایش بیرون رفتند اما مادر سالخورده‌اش آسیب دید. نظرشاه گفت: «او کمی جلوتر از ما بود، اما سنگی از کوه افتاد و پایش را زخمی کرد. هوا کاملاً تاریک بود، حتی دست‌های خودت را هم دیده نمی‌توانستی.»
بحران پشت بحران
گروه‌های امدادی می‌گویند کمک‌رسانی به قربانیانی مانند خانواده نظرشاه کند است، چرا که جاده‌های کوهستانی به‌دلیل رانش زمین بسته شده‌اند و منابع مالی محدود است.
بحران با اخراج افغان‌ها از ایران و پاکستان که با حداقل امکانات به ولایت‌های مرزی مثل کنر بازمی‌گردند، تشدید می‌شود.
مددرسان‌ها می‌گویند ترکیب اخراج مهاجران و بلایای طبیعی، تلاش‌های سازمان‌های مددرسان را با «شکست» روبرو می‌کند.
حضرت گل، پزشک داوطلب ۳۰ ساله بعد از چهار روز توانست با بانداژ و دارو از دواخانه خصوصی خود به خانه نظرشاه برسد. وقتی که داکتر رسید، راد بی‌بی، مادر نظرشاه چهار روز بود با زخمی که داشت روی تخت دراز کشیده بود. حضرت گل گفت: «این مردم هنوز رنج می‌کشند. اگر باران شدید ببارد، خدا می‌داند چه خواهد شد. خیمه‌ها در برابر طوفان تاب نمی‌آورند.»
جمال ناصر، راننده ۴۳ ساله، سرنوشت مشابهی دارد.
او در اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان بود که زمین‌لرزه شروع شد و به سرعت خود را به ولایت کنر رساند. وقتی که به کنر رسید خانه‌اش را ویران یافت.
با توجه به روند پر شتاب اخراج افغان‌ها از پاکستان جمال ناصر نمی‌داند به اسلام‌آباد برگردد یا کنار خانه ویران‌شده‌اش در کنر بماند. او گفت: «با نزدیک‌شدن زمستان، بزرگ‌ترین نگرانی‌ام این است که چه کنم.»
