در اعلامیه یوناما آمده است این قطعنامه، که در سال ۲۰۰۰ میلادی تصویب شد، برای نخستینبار نقش اساسی زنان را در جلوگیری و حل منازعات، گفتوگوهای صلح، بازسازی پس از جنگ و پاسخگویی به بحرانهای انسانی به رسمیت شناخت و طی ۲۵ سال گذشته الهامبخش اصلاحات قانونی، طرحهای ملی و جنبشهای اجتماعی متعددی در سراسر جهان بوده است.
جورجت گانیون، معاون نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل و سرپرست یوناما، گفته است: «افغانستان بیشتر از هر زمانی به اصول قطعنامه ۱۳۲۵ نیاز دارد. زنان افغان از دیرزمانی در برابر ناملایمات شدید، استقامت، رهبری و شهامت فوقالعادهای نشان دادهاند.»
او افزوده است که زنان افغانستان همچنان بیشترین آسیب را از منازعات، محرومیت و محدودیتهای حقوقی متحمل میشوند، اما با وجود این، میلیونها زن در کشور همچنان برای تأمین معیشت خانوادههای خود، آموزش کودکان، میانجیگری در منازعات محلی و کمکرسانی به دیگران تلاش میکنند و امید به آیندهای بهتر را زنده نگه داشتهاند.
یوناما تاکید کرده است که مشارکت معنادار زنان در تمام عرصههای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی برای ثبات، شکوفایی و مشروعیت افغانستان در سطح جهانی حیاتی است و از مقامهای طالبان خواسته است تا تعهدات افغانستان در قبال قوانین بینالمللی را رعایت کرده و زمینه حضور کامل زنان در عرصههای همگانی را فراهم سازند.
پس از سقوط افغانستان بهدست طالبان در اگست ۲۰۲۱، زنان در این کشور با محدودیتهای گستردهای روبهرو شدهاند. طالبان حضور زنان را از بیشتر عرصههای کاری و آموزشی ممنوع کرده، درهای مکتبها و دانشگاهها را به روی دختران بسته و رفتوآمد زنان را بدون محرم شرعی محدود ساخته است.
بسیاری از نهادهای مدافع حقوق بشر این اقدامات را «محو نظاممند زنان از زندگی عمومی» توصیف کردهاند.