پژوهش تازه: هیتلر به علت اختلال ژنتیکی، ناتوانی جنسی داشته است

بر بنیاد یک تحقیق تازه روی دیانای هیتلر، رهبر دولت فاشیستی آلمان، ادعا میشود که او یک اختلال ژنتیکی داشته که باعث رشد نکردن آلت مردانه و ناتوانی در برقراری رابطه جنسی میشود.

بر بنیاد یک تحقیق تازه روی دیانای هیتلر، رهبر دولت فاشیستی آلمان، ادعا میشود که او یک اختلال ژنتیکی داشته که باعث رشد نکردن آلت مردانه و ناتوانی در برقراری رابطه جنسی میشود.
بر اساس یافتههای مستندی که شنبه آینده در بریتانیا پخش خواهد شد، او همچنین، تنها یک بیضه داشته و ممکن است دچار وضعیتی به نام میکروپنیس (آلت تناسلی کوچکتر از حد طبیعی) بوده باشد.
این پژوهش همچنین شایعه قدیمی درباره تبار یهودی هیتلر را رد کرده است.
این تحقیقات به سرپرستی پروفسور توری کینگ، متخصص دیانای، و دکتر الکس کی، مورخ، برای مستند «دیانای هیتلر: نقشه یک دیکتاتور» در شبکه ۴ بریتانیا انجام شده و قرار است روز شنبه، ۲۴ عقرب پخش شود.
بر اساس تحلیل دیانای آدولف هیتلر، رهبر رژیم فاشیستی آلمان از ۱۹۳۳ الی ۱۹۴۵ میلادی، او احتمالاً به اختلال جنسی مبتلا بوده، تنها یک بیضه داشته و ممکن است دچار وضعیتی به نام میکروپنیس (آلت تناسلی کوچکتر از حد طبیعی) بوده باشد.
به گفته پروفسور کینگ، تحقیقات نشان میدهد هیتلر به سندرم کالمن مبتلا بوده؛ اختلالی که موجب سطح پایین تستوسترون و رشد غیرطبیعی اندامهای جنسی میشود و در ۵ تا ۱۰ درصد موارد به میکروپنیس منجر میگردد.
این یافته با پرونده پزشکی سال ۱۹۲۳ او در زندان لندسبرگ نیز مطابقت دارد؛ پروندهای که در آن پزشک «بیضه نزولنکرده سمت راست» را ثبت کرده بود.
پژوهشگران با استفاده از نمونه خون روی پارچهای منتسب به «مبل خودکشی» هیتلر، دیانای او را بررسی کردند.
در این مورد، الکس کِی از دانشگاه پُتسدام گفت: «هیچکس واقعاً نتوانسته توضیح دهد چرا هیتلر در تمام عمرش در حضور زنان اینقدر احساس ناراحتی میکرد، یا چرا احتمالاً هرگز وارد رابطه صمیمانه با زنان نشد.»
او افزود: «اما حالا که میدانیم او مبتلا به سندروم کالمن بوده، این میتواند همان پاسخی باشد که دنبالش بودیم.»
در بخش روانشناختی، دانشمندان دانشگاه آرهوس دنمارک با تحلیل ژنتیکی اعلام کردند هیتلر در یک درصد بالایی از آمادگی ژنتیکی برای اسکیزوفرنی، اوتیسم و اختلال دوقطبی قرار دارد؛ هرچند تاکید کردند این یافتهها جنبه تشخیصی ندارد.
آدولف هیتلر در ۳۰ اپریل ۱۹۴۵ در پناهگاه زیرزمینی خود در برلین خودکشی کرد. او با شلیک گلوله به سر خود و همسرش جان باخت. این رویداد در حالی رخ داد که نیروهای شوروی در حال تصرف برلین بودند.