حاجی محمد محقق، رهبر حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان میگوید طالبان دو غیرنظامی را در ولسوالی دره صوف ولایت سمنگان تیرباران کردهاند. او میگوید قربانیان این رویداد دو برادر به نامهای "محمد" و "عوض" هستند.
به گفته او سومین فرزند خانواده نیز که کودک خرد سال بوده است، از مشاهده این صحنه دچار حمله عصبی شده و در حالت کما به سر میبرد.
آقای محقق گفته است طالبان اعضای این خانواده را تیرباران کردند زیرا یکی از اعضای خانواده آنها عضو نیروهای امنیتی دولت پیشین افغانستان بوده است.
پیش از این دیدهبان حقوق بشر با انتشار یک گزارش تحقیقی گفت نیروهای طالبان از زمان تسلط بر کشور در ۱۵ آگست ۲۰۲۱، به اعلام "عفو عمومی" متعهد نماندهاند و بیش از ۱۰۰ افسر پلیس و اداره اطلاعاتی سابق را تنها در چهار ولایت اعدام یا ناپدید کردهاند.
فعالان حقوق بشر میگویند آمار افراد کشته شده بعد از ماه اگست به مراتب بیشتر از چیزی است که در این گزارش آمده است.
سمیرا حمیدی، مسئول عفو بینالملل در جنوب آسیا میگوید طالبان از پخش اعترافات اجباری زنان زندانی به عنوان تاکتیکی برای "بدنام کردن" آنها استفاده میکنند. او میگوید ترس در چهره و لرزه در صدای این زنان به وضوح دیده میشود و برخی از زنان حتی نمیتوانند به دوربین نگاه کنند.
طالبان اخیرا ویدیویی از اعترافات اجباری زنانی را منتشر کردهاند که در راهپیماییهای اعتراضی علیه این گروه سهم داشتند.
چند هفته پس از بازداشت و ناپدید شدن شماری از زنان معترض کابل، وزارت داخله طالبان ویدیوی اعترافات اجباری آنها را منتشر کرد.
در این ویدیو چند زن که در اعتراضهای خیابانی حضور داشتهاند، میگویند کسانی از خارج از افغانستان از آنها خواستهاند به خیابان بروند و علیه حکومت طالبان شعار دهند.
سمیرا حمیدی در رشته توییتی میگوید اعتراف اجباری تاکتیک خطرناک و کثیف طالبان است که نشان میدهد طالبان میتواند هر کاری انجام دهد.
خانم حمیدی تأکید کرده است که طالبان مردم را به گروگان گرفتهاند، شهروندان از حقوق اساسی شان محروم شده است و مردم غذا، آزادی و شغل ندارد و زنان که همه چیز را از دست دادهاند در ترس زندگی میکنند.
این عضو سازمان عفو بینالملل پرسیده است که زنان بازداشت شده کجایند و از طالبان خواسته است به صورت فوری زنان معترض را آزاد کنند. خانم حمیدی از یوناما نیز خواسته است که تضمینهای لازم را در خصوص آسیب نرسیدن به زنان معترض بدهد.
منابع محلی از پنجشیر به افغانستان اینترنشنال میگویند که بامداد امروز دوشنبه طالبان بر مواضع جبهه مقاومت در ولسوالی شتل حمله کردند. به گفته منابع، پنج چرخبال طالبان به قصد عملیات نظامی در بخشیهای این ولایت فرود آمده است و شماری از چرخبالها در آسمان پنجشیر در حال پرواز است.
یک منبع گفت که درگیری بین طالبان و جبهه مقاومت در بخشیهای از ولسوالی شتل آغاز شده است.
منابع گفتند که سه چرخبال در مناطق مختلف ولسوالی شتل نیرو پیاده کرده و برخی از چرخبالها در آسمان این ولایت در حال گردش است. آنها گفتند که شماری از چرخبالها از میدان هوایی بگرام به این عملیات نظامی پیوستهاند.
طالبان و جبهه مقاومت ملی افغانستان هنوز در این مورد ابراز نظر نکردهاند.
منابع محلی همچنین میگویند طالبان از دیروز به این طرف دروازه ورودی پنجشیر را به روی رفت و آمد بسته است.
در روزهای اخیر، منابع محلی و معتبر از ولایتهای پنجشیر و پروان به افغانستان اینترنشنال گفتند که پس از هر حادثه امنیتی و شلیک بر مواضع طالبان، این گروه ساکنان محل را به اتهام همکاری با جبهه مقاومت بازداشت و شکنجه میکنند.
همزمان، روز گذشته امرالله صالح، معاون پیشین ریاست جمهوری افغانستان گفت که طالبان به مردم ولسوالی جبلالسراج پروان هشدار داده است در صورت ادامه حملات بر طالبان، مردم مجازات خواهد شد.
نذیر کبیری از معدود مقامات دولت اشرف غنی است که هنوز به کارش در افغانستان ادامه میدهد. او در ماه دلو ۱۳۹۹ به عنوان معین پالیسی وزارت مالیه گماشته شده بود. کبیری میگوید طالبان را متقاعد کرده است تا سیستمهای مدیریت مالی عمومی را که در ۲۰ سال گذشته ایجاد شده است، حفظ کنند.
از جمله سیستم کمپیوتری که به طور متمرکز عواید گمرکی را در هنگام جمعآوری، ثبت میکند نیز حفظ خواهد شد.
نذیر کبیری دانشآموخته فولبرایت است و تجربه کاری شش ساله به عنوان مشاور پالیسی اقتصادی در وزارت مالیه افغانستان را در کارنامه دارد.
نذیر کبیری در روزهای اخیر در محل کارش در ساختمان وزارت مالیه افغانستان خبرنگاران خارجی را ملاقات میکند و به مصاحبه با رسانههای بینالمللی میپردازد.
او به وال استریت ژورنال گفته است "کمکهای مالی به دولت به این زودیها باز نمیگردد، بنابراین باید این بحران را به فرصت تبدیل کنیم و از وابستگی گذشته به کمکها فاصله بگیریم."
طالبان میگویند اولین بودجه ملی را در ۲۰ سال گذشته تهیه کردهاند که به کمک خارجی اتکا ندارد. طالبان میگوید در حالی که تجارت افغانستان رونق گذشته را ندارند، آنها تقریباً به اندازه دولت جمهوری اسلامی افغانستان از گمرکات مالیه دریافت میکنند.
نذیر کبیری همچنین میگوید کمک کرده طالبان متقاعد شوند که به گروههای کمکرسان بینالمللی اجازه دهند بدون مانع در کشور کار کنند، تعهدی که باعث شد در پاییز گذشته امداد دوباره آغاز شود.
وال استریت ژورنال نوشته است او همزمان با اینکه در حال گفتگو با خارجیها در مورد افغانستان است، تلاش میکنم افکار جهان را به طالبان توضیح دهد.
هنگامی که طالبان در ماه اگست قدرت را به دست گرفتند، کمکهای بینالمللی که حدود ۴۰ درصد تولید ناخالص داخلی آن را تشکیل میداد، از بین رفت. مقامات طالبان نیز مثل آقای کبیری میگویند ما از این فرصت استفاده خواهیم کرد تا دیگر دولت به کمکهای خارجی متکی نباشد.
دختر جوانی در یکی از مغارههای بامیان برای گروهی از کودکان "مکتب غیررسمی" راهانداخته است تا جریان آموزش و پرورش در محلهاش متوقف نشود. الجزیره گزارش داده است که صنف درسی آنها بامداد هر روز آغاز میشود و تا دو ساعت جریان مییابد. اکثر دانشآموزان این مکتب کوچک دختران اند.
شاگردان ۴ تا ۱۷ ساله از ۵۰ خانواده مغارهنشین در این صنفها شرکت میکنند.
این صنفها در یکی از مغارههای کوه، در جایی نه چندان دور از مجسمههای تاریخی بودای بامیان برگزار میشود.
فرشته، تنها معلم این مکتب کوچک در مورد آغاز کارشان به الجزیره گفت: "جامعه پیشنهاد داد که کودکان جمع شوند و به آنها زبان انگلیسی، دری، ریاضیات، جغرافیا و قرآن کریم آموزش داده شود."
او گفت: "مردم اینجا مشکلات اقتصادی دارند. یا کشاورز هستند یا بیکار و مکتب ما کاملا رایگان است. این خانوادهها نمیتوانند هزینه مدرسه خصوصی را بپردازند و مدارس دولتی بسیار دور هستند."
مکتب فرشته بعدا از تسلط طالبان بر بامیان به وجود نیامده است.
او پیش از آن هم، به دلیل دوری مکتب برای کودکان محلهاش به آنها آموزش میداد.
فرشته در قریه خودش تنها کسی است که از دانشگاه فارغ التحصیل شده است. او چند ماه پیش یک دوره قابلگی را در دانشگاه بامیان به پایان رساند. بسیاری از شاگردان او میگویند میخواهند درس بخوانند تا در آینده مثل فرشته معلم شوند.
نرخ سواد در بامیان به ویژه در میان دختران پایین است. بر اساس آمار سازمان ملل، حدود ۲۵ درصد دختران بامیان باسواد هستند.
این معلم جوان روایت میکند که پس از بازگشت طالبان به قدرت در ماه اگست، او ترسیده بود.
او میدانست در دهه نود هنگامی که طالبان قدرت را به دست گرفته بودند، زنان را از تحصیل و کار منع کرده بودند.
او به یاد میآورد: "مکتب من دوستداشتنی و رنگارنگ بود، اما زمانی که طالبان بامیان را تصرف کردند، بسیار ترسیدم. دوستانم به من پیشنهاد دادند که تمام پوسترها و نقاشیهای روی دیوارها را برداریم. آنها فکر میکردند که من در خطر هستم، به خصوص به این دلیل که به دختران آموزش میدادم."
فرشته که یک چادر رنگه به سر داشت، به خبرنگار الجزیره گفت: "تمام رنگها و خودکارها را در یک کیسه پلاستیکی ریختم و آنرا به رودخانه انداختم."
او افزود: "آنها [جنگجویان طالبان] سه بار آمدند. آنها به دنبال همسایه من بودند که قبلاً برای پلیس محلی کار میکرد، اما او پیش از آمدن طالبان فرار کرده بود. من میترسیدم، اما به نظر میرسید که آنها از مکتب من خبر نداشتند."
فرشته با کار داوطلبانهاش این مکتب را سر پا نگه داشته است. این صنف درسی به لطف تلاش خستهگیناپذیر او زنده مانده است.
طالبان پس از ورودشان به کابل در ماه اگست قواعد سختگیرانهای را در برابر حضور زنان در اجتماع وضع کردهاند. این گروه حق آموزش و کار زنان را محدود کرده است. امروز ۱۵۷ امین روزی است که میلیونها دختر افغانستان از حق دسترسی به آموزش محروم شده و دروازههای مکاتب در سرتاسر کشور به روی آنها بسته شده است.
وزارت داخله طالبان از شماری از فعالان زن بازداشت شده در هفتههای اخیر اعتراف گرفته و ویدیوی آن را منتشر کرده است. در این ویدیو چند زن که در اعتراضهای خیابانی حضور داشتهاند، میگویند کسانی از خارج از افغانستان از آنها خواستهاند به خیابان بروند و علیه حکومت طالبان شعار دهند.
این شیوه اعتراف گرفتن از مخالفان، در حکومتهای تمامیتخواه مانند ایران و چین هم استفاده میشود.
زنان در این ویدیو از افرادی نام میبرند که به آنها وعده خروج از افغانستان دادهاند.
در بخشی از ویدیو، صدایی بر روی تصویر سیما سمر، رییس اسبق کمیسیون حقوق بشر افغانستان نشر میشود که در آن از زنان کارمند میخواهد بدون توجه به محدودیتهای طالبان، به وظایف خود باز گردند. صاحب صدا از زنان میخواهد برقع نپوشند و با پوشش معمول به محل کار خود بروند.
از زنان بازداشت شده همچنین درباره برخورد طالبان اعتراف گرفته شده است. از آنها شنیده میشود که برخورد افراد طالبان بر خلاف انتظار با زنان بازداشت شده ملایم و محترمانه بوده است.
در بخشی از این ویدیو، صداهایی از چند مکالمه تلفنی هم شنیده میشود.
ویدیوی اعترافات اجباری این زنان نشان میدهد که طالبان فعالان حقوق زن را که با اعتراضات خود این گروه را زیر فشار بین المللی قرار داده اند، کاملاً زیر نظر دارند و ماموران طالبان همه فعالیتها و مکالمات عمومی و خصوصی زنان معترض را زیر نظر گرفتهاند.
به نظر میرسد وزارت داخله طالبان که توسط رهبر شبکه حقانی اداره میشود، با انتشار این ویدیو میکوشد اعتراضهای خیابانی زنان در شهرهای مختلف افغانستان به ویژه کابل را به حلقاتی در خارج کشور نسبت دهد و هدف این اعتراضها را در حد مهاجرت به خارج از افغانستان تقلیل دهد.
گروه طالبان تاکنون دستکم در دو مورد در کابل و مزارشریف، به خانههایی حمله کرد که زنان و مردان منتظر خروج از افغانستان در آنها نگهداری میشدند.
چند فعال زن هم مدتی در بازداشت طالبان بودند و بهتازگی و پس از اعتراضهای گسترده داخلی و خارجی، رها شدند.
به رغم اصرار طالبان بر برخورد خوب با زنان معترض، منابعی به افغانستان اینترنشنال گفتند که برخی از زنان معترض به شدت مورد شکنجه قرار گرفته اند. ظاهراً زنان معترض در بدل دادن ضمانت و رضایت به سکوت، از بند طالبان آزاد شدهاند.
همچنین، آماری که به دست افغانستان اینترنشنال رسیده، نشان میدهد که گروه طالبان از زمان سقوط کابل تاکنون دستکم دوصد نفر را به دلیل فعالیت مدنی و سیاسی و تلاش برای خروج از کشور بازداشت و ممنوعالخروج کرده است. همچنین گزارشهای متعددی از آزار جنسی و شکنجه این افراد به دست طالبان منتشر شده است.
