بیش از ۳۰۰ شهروند افغانستان در یک پرواز ویژه از پاکستان به کانادا منتقل شدند
وزیر مهاجرت کانادا میگوید که ۳۲۴ پناجوی افغان در یک پرواز ویژه روز جمعه از پاکستان به کانادا منتقل شدند.
به گفته او این افراد شامل همکاران محلی دفاتر کانادایی و مدافعان حقوق بشر بودند.
دولت کانادا میگوید از اگست سال گذشته ۱۷ هزار و ۶۰۰ تبعه افغانستان به کاناد منتقل شدهاند.
مقامهای کانادایی میگویند که این روند ادامه دارد و در هفتههای آینده پروازهای بیشتری از پاکستان انجام خواهد شد.
با سقوط کابل، کاناد اعلام کرد که ۴۰ هزار شهروند افغانستان را میپذیرد.
جبهه مقاومت ملی مدعی است که قاری سمیع، مدیر استخبارات طالبان برای ولسوالی تاله و برفک بغلان در درگیری خودی بر سر بهرهبرداری از یک معدن ذغالسنگ، کشته شده است.
به گفته این جبهه، درگیری میان قاری سمیع و قاری بهاءالدین، یکی از فرماندهان دیگر طالبان در این ولسوالی رخ داده است.
جبهه مقاومت در خبرنامهای همچنین مدعی است که در این درگیری یک عضو دیگر طالبان نیز کشته شده است.
گروه طالبان تاکنون در این مورد چیزی نگفته است.
طالبان همواره تلاش کرده است که اختلافهای میان گروهی اش به بیرون درز نکند.
یک سال پس از سقوط و فرار شهروندان، رویترز در گزارشی زندگی شماری از پناهندههای افغان در کوریایی جنوبی را بررسی کرده است.
از ۴۰۰ پناهنده افغان این کشور که بیشتر شان تحصیلات عالی دارند ، بسیاریهایشان برای ساختن زندگی خود در کارخانهها کارگری میکنند.
شاهپور عظیمی ۳۸ ساله دانش آموخته دانشگاه کابل در رشته روزنامهنگاری است و با یک تیم بازسازی ولایتی کوریای جنوبی در افغانستان کار میکرد.
او اکنون در سئول، پایتخت کوریایی جنوبی در یک کارخانه پلاستیکسازی کار میکند.
عظیمی پیش از آغاز شیفت کاری ۱۲ساعته شب به رویترز گفت:" از دست دادن همه چیز به ویژه وطن بسیار سخت است."
او افزود :"در افغانستان دختران من نمیتوانند تنها بیرون بروند، نمیتوانند به تنهایی مکتب بروند اما در اینجا وقتی به تنهایی بیرون از خانه میروند هرگز نگران نیستیم و در موردش فکر نمیکنیم."
ناآشنایی با زبان جدید و تفاوت فرهنگی از چالشهای عمده آنان است.
رحمتالله که در افغانستان مترجم بوده اکنون با عظیمی در کارخانه پلاستیک کار میکند.
او با اشاره به تقسیم اوقات کاری اش گفت که آنان فرصتی برای یادگیری ندارند.
اکثر افرادی که به کوریایی جنوبی پناهنده شدهاند و در افغانستان در ادارهها کار میکردند، مجبور شدهاند برای پیدا کردن کار، شغل شان را عوض کنند.
از میان ۷۸ خانواده که پس از سقوط افغانستان بهدست طالبان به کوریایی جنوبی پناهنده شده، ۷۲ نفر در بخش کشتی سازی مشغول کار شدهاند.
با این حال، از میان ۲۷ نفری که پیشینه کار در بخش خدمات پزشکی را داشتند تنها دو نفر توانستند در شغل مرتبط کار پیدا کنند.
یک مقام کوریایی که در حمایت از پناجویان کار میکند گفته است که دلیل اصلی مشکلات در ارتباطات، صحت و محیط کار میباشد.
اما باوجود نگرانی میزبان و چالشهای فرهنگی و زبانی، عظیمی میگوید که برنامهای برای برگشت به افغانستان ندارد.
او گفت که دیگر به گذشته و این که در افغانستان چه زندگی داشته است فکر نمیکند و برای یک آغاز نو تلاش میکند.
پس از سقوط افغانستان بهدست طالبان شمار زیادی از کارمندان دولتی یا موسسههای خارجی افغانستان را ترک کردهاند.
نسلی که در بیست سال گذشته تحصیل کردند با بی سرنوشتی روبهرو شدهاند.
طالبان در ادارههای دولتی بیشر اعضای این گروه را گماشته است.
منابع محلی به افغانستان اینترنشنال میگویند طالبان جستجوی خانهبهخانه در قندوز را هم از سر گرفتند. به گفته منابع، طالبان بدون همراه زن وارد خانهها میشوند و «ملاهای طالبان کیف زنان را جستجو میکنند.» طالبان روز گذشته بازرسی خانهبهخانه در مزار شریف را شروع کردند.
محمد آصف وزیری، سخنگوی پولیس طالبان در بلخ به افغانستان اینترنشنال روز گذشته تائید کرد که بازرسی خانهبهخانه در مزار شریف ۷ روز ادامه خواهد داشت.
محمد آصف وزیری میگوید بازرسی روز پنجشنبه شروع شده و هدف از آن مبارزه با داعش، جمع آوری سلاح و تامین امنیت است.
منابع محلی میگویند که طالبان در مزار شریف نیز بدون همراه زن، بازرسی خانهبهخانه را انجام میدهند.
به گفته شاهدان عینی، طالبان در چند مورد ساکنان بعضی از محلات تاجیک و هزاره نشین را با خود بردهاند.
طبق گزارشها، در مزار شریف در برخی منازل هشت نفر از افراد طالبان وارد میشوند.
ذبیحالله مجاهد، سخنگوی طالبان پیشتر گفته بود که این گروه دیگر قصد بازرسی منازل را ندارد.
مقامهای محلی طالبان میگویند بازرسی مجدد منازل با هماهنگی استخبارات و ارتش این گروه آغاز شده است.
شماری از پناهجویان افغان در امارات متحده عربی به افغانستان اینترنشنال خبر دادند که یک جوان در کمپ ابوظبی که معترض به روند کند تخلیه بود، اقدام به خودکشی کرده است. گفته شده این پناهجو به بیمارستان منتقل شده و هنوز زنده است، اما خون زیادی از دست داده و حالش وخیم است.
پس از تسلط طالبان بر افغانستان، هزاران افغان به امارات متحده عربی منتقل شدند تا پس از بررسیهای لازم در کشوری ثالث پناهنده شوند.
با گذشت یکسال شمار زیادی از آنان همچنان در کمپهای موقت ابوظبی بسر میبرند.
در ماههای گذشته این پناهجویان بارها تظاهرات اعتراضآمیز برگزار کردند و از امریکا و کشورهای دیگر خواهان انتقال به کشوری دیگر شدند.
معترضان از بیسرنوشتی شکایت دارند و مدعی هستند که شرایط زندگی در ابوظبی مانند زندان است.
با گسترش اعتراضها، نمایندگان سفارت امریکا در امارات متحده عربی از این پناهجویان دیدار کرد، اما به صراحت گفت قرار نیست همه به ایالات متحده منتقل شوند و جدول زمانی خاصی هم برای دیگران وجود ندارد.
هویت پناهجویی که امروز اقدام به خودکشی کرده، هنوز اعلام نشده است.
روزنامه گاردین در گزارشی با عنوان "طالبان نمیدانند چگونه حکومت کنند" نوشته است گروهی از زنان افغان در تبعید در حال یافتن راههایی برای مقابله با بحران سیاسی و انسانی در افغانستان هستند. سارا داگلاس، از زنان سازمان ملل گفته ما این زنان را "گروه شش نفره" مینامیم.
فوزیه کوفی، ناهید فرید، مریم صافی، اصیلا وردک، صوفیا رامیار و انیسه شهید از کسانی هستند که گاردین از آنها به نام گروه شش نفره نام برده.
این زنان چندی قبل هم یک نشست جانبی سازمان ملل در روز پنجشنبه، ۲۹ میزان سخنرانی کردند. آنان دعوت شده بودند تا نمایندگان کشورهای مختلف به خواستها و پیشنهاداتشان گوش دهند.
گاردین نوشته است هرچند بازگشت طالبان به قدرت در سال گذشته باعث مهاجرت سیاستمداران، دانشگاهیان و روزنامهنگاران شد، اما برای گروه کوچکی از زنان افغان، کار اداره کشور حتی در تبعید متوقف نشده است.
فوزیه کوفی، نماینده سابق پارلمان افغانستان به گاردین گفته طالبان نمیدانند چگونه حکومت کنند و مردم نیز آسیب میرسانند.
خانم کوفی با بیان اینکه باورم بر این است که طالبان خیلی دوام نمیآورند گفته نگران آسیبی است که طالبان بر بافت اجتماعی و سیاسی افغانستان وارد میکنند.
سارا داگلاس میگوید بدون تلاش این زنان و سایرین این احتمال وجود دارد که مسائل افغانستان به حاشیه رانده شود.
ناهید فرید یکی از اعضای این گروه شش نفره گفته است من تمام امیدم را پس از تسلط طالبان از دست داده بودم. اما تماشای راهپیمایی زنان و جوانان افغان در کابل، هرات، مزارشریف و جلال آباد که خواستار حقوق خود بودند، به من قدرت داد تا دوباره حمایت خود را آغاز کنم.