کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در خبرنامهای میگوید که این پروژه خیاطی را با همکاری موسسه غیر دولتی ابرار برای زنان جوان و سرپرست خانواده ایجاد کرده است.
به گفته این نهاد، در این پروژه ۱۰ زن در زمینه دوخت کالا آموزش دیدند و در پایان دوره آموزشی چرخ خیاطی و تجهیزات برای ادامه کارشان دریافت کردند.
در همین حال زنان دیگری نیز بودهاند که به صورت داوطلب در برنامههای آموزشی خیاطی شرکت کرده بودند.
سازمان ملل میگوید که با فرمان طالبان مبنی بر ممنوعیت کار زنان در موسسات، این زنان از ادامه کار بازماندهاند.
صنم ۱۸ ساله که سال گذشته از این برنامه فارغ شده، میگوید که با شنیدن آخرین حکم طالبان گریه کرده است. او تنها سرپرستی خانواده خود را بر عهده دارد.
صنم میگوید که این وضعیت بسیار او را غمگین و ناامید کرده و شبها از تشویش نمیتواند بخوابد.
او درباره آینده کارش میگوید: «رفتن به بازار سخت است. من حالا نمیتوانم برای کار بیرون بروم و همچنین به یک محرم نیاز دارم. این بدان معناست که خرید مواد برای کار و فروش محصولات بسیار سخت شده است.»
به گفته این زن جوان، درآمد او قبلا ماهانه ۷ هزار افغانی بود اما حالا فقط ۲ هزار افغانی میتواند بدست بیاورد.
از زمان به قدرت رسیدن دوباره طالبان، این گروه محدودیتهای فزایندهای را بر زنان تحمیل کردهاند. این گروه در احکام متعددی در طی ۱۷ ماه گذشته زنان را از حق تحصیل و کار محروم کردهاند.
این گروه در فرمانهای اخیر خود اشتغال زنان در موسسات امدادی را نیز ممنوع کردند.
سازمانهای امدادی و حقوق بشری میگویند که این اقدام طالبان امکان خدماترسانی به افراد آسیبپذیر را با مشکل جدی مواجه کرده و بحران بشری در افغانستان را تشدید میکند.