وزارت مهاجرین و عودت کنندگان طالبان میگوید برای جلوگیری از مهاجرت غیرقانونی افغانها به ترکیه، خلیلالرحمان حقانی خواستار تسهیل در صدور ویزه این کشور شده است. به اساس اعلامیه وزارت حقانی در دیدار با جهاد ارگینای سفیر ترکیه در کابل گفته که موضوع مهاجرین باید از سیاست جدا باشد.
طالبان به نقل از جهاد ارگینای افزوده که ترکیه در بعض موارد ویزه این کشور را برای افغانها تسهیل کرده است.
اما در اعلامیه طالبان ذکر نشده که این تسهیل در کدام موارد به میان آمده است.
طالبان گفته که آقای حقانی برای ابراز همدردی با ترکیه به خاطر قربانیان زلزله مرگبار در آن کشور با سفیر ترکیه دیدار کرده است.
در این زلزله بیش از دوصد شهروند افغان نیز کشته شدند.
طالبان به نقل قول از آقای ارگینای گفته، که تا کنون کدام خانواده برای انتقال اجساد قربانیان زلزله ترکیه به این سفارت مراجعه نکرده است.
یک عضو صندوق امانی در سوئیس میگوید ذخایر ارزی افغانستان تا پایان سال ۲۰۲۲ مجموعا ۷۰ میلیون دالر سود کرده است. شاهمحمود محرابی روز یکشنبه گفت که از ۳.۵ میلیارد دالر ذخایر ارزی افغانستان و مفادی که از آن به دست آمده است، باید برای حفظ ثبات ارزش پول افغانی استفاده شود.
آقای محرابی گفت این هدف با مقررات بانکی افغانستان مطابقت دارد و بار بحران اقتصادی بر مردم افغانستان را کاهش میدهد.
او تاکید کرده است که هزینههای اجرایی و اداری این کار باید توسط منابع خارجی پرداخته شود و از این پول نباید برای پرداخت مصارف برق یا بقایای قراردادهای قبلی استفاده شود.
این عضو صندوق امانی در سوئیس گفت این مقررات باید اهداف استقرار قیمتها را به نفع مردم افغانستان تامین کند.
ایالات متحده در ماه سنبله اعلام کرد که ۳.۵ میلیارد دالر از داراییهای بانک مرکزی افغانستان را به یک صندوق امانی در سوئیس منتقل میکند تا برای کمک به اقتصاد افغانستان به مصرف برسد.
طالبان پیش از آن میخواستند ذخایر ارزی افغانستان در اختیار این گروه قرار گیرد.
بیش از ۸۰۰ لاری کالا روز شنبه پس از شش روز انتظار، با عبور از گذرگاه تورخم وارد افغانستان شدند. روزنامه دان به نقل از مقامات گمرک پاکستان گزارش داده است که حدود ۵۰۰ موتر بارگیری شده با کالاهای ترانزیتی و ۳۸۰ موتر اقلام صادراتی پاکستانی شش روز پیش ترخیص خود را دریافت کرده بودند.
این کاروان پس از شش روز انتظار، روز شنبه توانست وارد افغانستان شود.
دان گزارش داده است که مسافران محلی هنگام تردد بین منطقه لندی کوتل - جمرود و پیشاور با مشکلاتی مواجه شدند، زیرا لاریها سعی میکردند در «مسابقه» خود برای رسیدن به مرز از یکدیگر سبقت بگیرند و در نتیجه ازدحام ترافیکی سنگین در این راه به وجود آمد.
مقامات تورخم گفتهاند که نشست رسمی مقامات پاکستان و طالبان به زودی برگزار خواهد شد تا مشکل ویزای بیماران و کارگران افغانی که رانندگان این کشور را در سفر همراهی میکنند، حل شود.
روز شنبه تورخم همچنین شاهد هجوم عابران پیاده در دو طرف مرز بود زیرا شهروندان هر دو کشور از ترس اینکه مبادا گذرگاه دوباره بسته شود، به دروازه هجوم آوردند.
اپرای «هزار خورشید تابان» به کارگردانی رویا سادات، شب شنبه، ۶ حوت در سالون نمایش سیاتل در ایالت واشنگتن امریکا روی پرده نمایش رفت. این اپرا بر اساس داستانی از خالد حسینی ساخته شده است و قصه زندگی دو زن افغانستان را زیر سایه حکومت اول طالبان در دهه هفتاد خورشیدی، روایت میکند.
رویا سادات میگوید اپرای هزار خورشید تابان، مبارزه و استقامت زنان افغانستان را از طریق داستان دو زن به تصویر میکشد.
این اپرا توسط استیفن کتساکو نوشته شده و موسیقی آن را شیلا سیلور، در طول ۱۰ سال، تهیه کرده است. شیلا پس از شنیدن کتاب صوتی هزارخورشید تابان، به این داستان علاقهمند شد و در سال ۲۰۱۲ توانست حق اقتباس این اثر را برای اپرا از خالد حسینی بگیرد.
این اولین نمایش جهانی اپرای هزار خورشید تابان است و تا یازدهم ماه مارچ در شهر سیاتل، ادامه خواهد داشت.
روزنامه گاردین گزارش داده است که طالبان درب خانههای امن، سرپناه زنان قربانی خشونت و سازمانهایی را بستهاند که به زنان خدمات مشاوره روانی ارائه میکرد. براساس این گزارش، با بسته شدن این نهادها، زنانی که تحت حمایت قرار داشتند باری دیگر در معرض خشونت و سوءاستفاده قرار گرفتهاند.
مریم (نام مستعار) روانشناس افغان به گاردین گفته است که او بیش از یک سال است تلاش میکند تا فرزانه (نام مستعار) و ۱۴ زن دیگر از بازماندگان خشونت خانگی را که قبل از سقوط دولت افغانستان به آنها مشاوره میداد، پیدا کند.
پس سقوط حکومت افغانستان، سازمانی که مریم برای آن کار میکرد، بسته شد و بسیاری از همکارانش از افغانستان گریختند. اکنون که مریم در تبعید زندگی میکند، با احتیاط به کارش ادامه میدهد تا برای زنان آسیبپذیر، جوانان و بیماران روانی خدمات ارائه کند. او میگوید از سرنوشت ۱۵ زنی که پیش از تسلط طالبان در کابل به آنها مشاور روانی میداد، اطلاعی ندارد.
یکی از آنها فرزانه، ۲۸ ساله، بازمانده خشونت خانگی است که توسط شوهرش به مواد مخدر معتاد شده بود.
گاردین مینویسد هنگامی که مریم برای اولینبار در اوایل سال ۲۰۱۹ با فرزانه آشنا شد، این زن تلاش میکرد از همسرش طلاق بگیرد، روندی سخت که در جریان آن مورد سوءاستفاده، باجگیری و تحقیر قرار گرفت و مجبور شد سه فرزندش را رها کند.
فرزانه در مصاحبهای در سال ۲۰۱۹ به گاردین گفته بود که او به خاطر واگذاری فرزندان خود به شوهرش احساس گناه میکند، اما این تنها راهی بود که برای او مانده بود تا از طریق آن از سوء استفاده شوهرش فرار کند.
فرزانه گفته بود: شوهرش «مرد وحشتناکی است. او به من تجاوز ميکرد و من سعی میکردم مقاومت کنم. او مرا لتوکوب میکرد و سپس تلاش کرد مرا به مواد مخدر معتاد کند و من نتوانستم مبارزه کنم.»
فرزانه گفته است که حتی پس از طلاق، شوهرش وارد خانه او شده، به او تجاوز کرده و او را لتوکوب کرده است.
مریم درباره فرزانه میگوید: «فرزانه زمانی از خشونت رهایی یافت که شوهرش در یک پرونده قتل دستگیر شد. او در نهایت توانست از شر او آزاد شود، کودکانش را پس بگيرد و زندگیاش را بازسازی کند. او به فرزندان همسایه قرآن آموزش میداد و در آخرین مشاوره روانی به من گفت که دیگر به حمایت نیاز ندارد.»
مریم گفته است چند هفته پس از آخرین جلسهشان، زمانی که ولایت هرات سقوط کرد و طالبان تمام زندانیان را از زندانهای افغانستان آزاد کردند، فرزانه به او تماس گرفته و گفته بود که شوهرش به طالبان پیوسته است و او را تهديد میکند. فرزانه به مریم گفته بود که شوهرش تهدید کرده بود که او را پیدا و مجازات خواهد کرد به همین دلیل، فرزانه وحشتزده شده و با فرزندانش مخفی شده بود.
در هفتههای پس از فروپاشی دولت افغانستان، مریم نیز به دلیل تهدید جنایتکارانی که از زندان آزاد و به طالبان پیوسته بودند، مجبور شده است تلفن خود را خاموش کند. مریم اکنون از سرنوشت فرزانه و ۱۴ زن دیگر اطلاعی ندارد.
گاردین میگوید براساس گزارش سازمان عفو بینالملل، دفاتر چندین سازمانی که حمایتهای مشاوره روانی و اجتماعی را برای بازماندگان خشونتهای مبتنی بر جنسیت ارائه میدادند، توسط طالبان بسته شده است.
به گزارش این روزنامه، طالبان از زمان تصاحب قدرت، ۱۶ پناهگاه و ۱۲ مرکز حمایت از خانواده را که تحت حمایت یک سازمان غیرانتفاعی امریکایی قرار داشت، بسته و املاک آنها را ضبط کرده است. پس از بسته شدن این مراکز، نزدیک به هزار زن مجبور شدهاند به خانههایشان برگردند. این زنان با بازگشت به خانه، بار دیگر از سوی شوهرانشان مورد سوء استفاده قرار گرفتهاند.
کوین شوماخر، مسئول یکی از نهادهایی که حمایت برای زنان قربانی خشونت را به عهده داشت میگوید بارها سعی کرده است با طالبان مذاکره کند. وی تصریح کرده است: «ما با برخی از رهبران طالبان ملاقات کرده و اهمیت این تلاشها را برای آنها توضیح دادیم و گفتیم که این پناهگاهها متعلق به کشورهای غربی نیستند، بلکه توسط بسیاری از کشورهای اسلامی در سراسر جهان اجرا میشوند.»
کوین شوماخر گفته است که وزارت امر به معروف طالبان که جایگزین وزارت امور زنان شده، درخواستهای آنها را نادیده گرفته است.
شوماخر به گاردین گفته است که مخالفت با حقوق زنان ربطی به محافظهکاری مذهبی ندارد. او تاکید کرده است که اسلام در واقع بسیاری از حقوق اساسی را تأمین میکند که با اعلامیه جهانی حقوق بشر چندان متفاوت نیست. او با تاکید میگوید: «اما آنهایی که زنان را انسان کامل نمیبینند، از دیدن زنان خوشحال نیستند.»
مریم گفته است که افغانها به ویژه زنان با بحران عظیم سلامت روانی مواجه هستند. وی تصریح کرده است: «زنان از تحصیل، کار، رفتن به پارکها یا رستورانها یا حتی انجام ورزش منع شدهاند. آنها حتی در خانوادههای تحصیل کرده و مترقی مجبور به ازدواجهای زودهنگام میشوند. آنها با وخامت اوضاع در سراسر کشور به حمایت یا حمایت قانونی دسترسی ندارند.»
مریم با وجود زندگی در تبعید، تلاش کرده است تا با احتیاط، عملیات داوطلبانه جذب همکاران و حتی دانشجویان دانشگاه را برای کمک به ارائه حمایت بهداشت روانی از زنان گسترش دهد. او عمدتا کارش را به طور آنلاین انجام میدهد و میگوید که آنها مشاورهشان را به ویژه برای زنانی ارائه میکند که به طور فزایندهای از فکر کردن به خودکشی رنج میبرند.
کریم خلیلی میگوید حکومت طالبان یک اداره انحصاری قومی، گروهی و ایدئولوژیکی است و به رسمیت شناختن آن پا گذاشتن روی ارزشهای حقوقبشری است.او در پیامی به مناسبت سالگرد عبدالعلی مزاری رهبر فقید حزب وحدت اسلامی گفت رفتارهای تبعیضآمیز و ناامیدی از آینده شاخصهای افغانستان امروز است.
عبدالعلی مزاری، بنیانگذار حزب وحدت اسلامی افغانستان بود که توسط گروه طالبان کشته شد. پس از کشته شدن عبدالعلی مزاری، آقای خلیلی رهبری این حزب را بر عهده گرفت.
کریم خلیلی میگوید که اکنون گروههای قومی، مذهبی و زبانی از ساختار حکومت و تصمیمگیری به حاشیه رانده شده و با آنها مانند «بیگانه» رفتار میشود.
طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان، گروههای قومی و مذهبی و زنان را از حکومتداری حذف کردند. در بیش از یک سال گذشته، بارها جامعه جهانی و کشورهای منطقه از طالبان خواستهاند که حکومت فراگیر با حضور همه اقوام و زنان تشکیل دهد. مطالبهای که طالبان همواره آن را نادیده گرفته است.
کریم خلیلی در این پیام گفته است که زنان از ابتداییترین حقوق شان محروم شدهاند. به گفته وی، با گذشت زمان فضای بیاعتمادی و برخورد امنیتی با گروههای مختلف قومی گستردهتر شده و این وضعیت سبب شده است که نگرانی و ناامیدی عمومی نسبت به آینده افغانستان در بالاترین حد برسد.
در بخشی از پیام آقای خلیلی آمده است : «آنچه که بیش از همه تأسفبار میباشد ارائه یک تصویر ضدانسانی و قرون وسطایی از اسلام عزیز است که فرصت هر نوع تعامل با دنیایی در هم تنیده و وابسته به یکدیگر را برای افغانستان مسدود ساخته است.»
کریم خلیلی تاکید کرده است که تفسیرهای خاص و سلیقهای از آموزههای اسلام و رفتار زنستیزانه به نام شریعت بیشتر ریشه در فرهنگ و رسوم محلی و قبیلهای دارد.
آقای خلیلی تاکید کرده است که امروز در افغانستان تحت حاکمیت طالبان، مردم از حقوق برابر شهروندی، حق مشارکت در تعیین سرنوشت و مدیریت سیاسی افغانستان محروم شده و «تقابل و خشونت، انحصار و استبداد» برقرار شده است.
کریم خلیلی در دوره حامد کرزی، معاون دوم ریاستجمهوری بود. او در آستانه بیست و هشتمین سالگرد کشته شدن عبدالعلی مزاری، «شهید وحدت ملی» میگوید: «مردم افغانستان حکومت هیچ گروه تک قومی، ایدئولوژیکی و سیاسی را با رویکرد انحصاری و استبدادی بر نمیتابند.»
آقای خلیلی افزوده است که صلح و ثبات در افغانستان با سیاست ارعاب و تهدید، جنگ و خشونت تآمین نمیشود. او گفته است که برای رسیدن به صلح واقعی نیاز به مدارا، تساهل و گفتگو است.
