ملا عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی رئیسالوزرای طالبان در مراسم افتتاحیه پروژه ساختمانی گلبهار در کابل گفته که افغانها در آینده نزدیک شاهد پروژههای بزرگ توسعه راه آهن و بازسازی شاهراه در افغانستان خواهند بود. پروژه گلبهار روز یکشنبه با سرمایهگذاری ۷۰ میلیون دالری افتتاح شد.
به گزارش خبرگزاری باختر، ملا برادر در این مراسم از تاجران افغان مقیم خارج خواست که برای سرمایه گذاری و کمک به افغان ها، به افغانستان بازگردند.
غلام ربانی ربانی، معاون اجرایی سرمایهگذاری گلبهار در این مراسم گفته که قرار است یک مجتمع بزرگ در ۳۰ طبقه ساخته شود. به گفته او این ساختمان دارای ۲۶۰ مغازه و حدود ۳۰۰ آپارتمان مسکونی خواهد بود که با هزینه حدود ۷۰ میلیون دالر ساخته میشود.
سناتور بیل کسیدی، سیاستمدار امریکایی که در خروج ۲۷۲ نوازنده، استاد و کارمندان انستیتوت ملی موسیقی افغانستان کمک کرده بود، نامزد جایزه معتبر «گرمی» شده است. او روز شنبه در توییتی نوشت، «این روح موسیقی است که شاگردان انستیتوت ملی موسیقی افغانستان را به آزادی رساند.»
این سناتور امریکایی میگوید «مهم نیست که در کجای جهانیم - کابل یا نیو اورلانز - موسیقی انعطافپذیری، نشاط و فرهنگ را انتقال میدهد.»
پس از سقوط افغانستان و به خطر افتادن حرفه و جان شاگردان، استادان و کارمندان انستیتوت ملی موسیقی افغانستان، سناتور بیل کسیدی تلاش کرد تا گروه بزرگ ۲۷۲ نفری را از افغانستان خارج کند.
این سیاستمداری امریکایی اکنون نامزد جایزه گرمی شده است. این جایزه معلق به آکادمی ملی علوم و هنرهای ضبط امریکا است.
با تلاشهای بیل کسیدی، اعضای گروه موسیقی انستیتوت ملی موسیقی افغانستان در کشور پرتگال پناهند شدند و آموزش و نوازندگی را ادامه دادند.
جایزه گرمی از معتبرترین جوایز در عرصه موسیقی است. این جایزه به کسی که اهل نوازندگی یا آوازخوانی نباشد کمتر اعطا میشود.
ائتلاف جنبشهای اعتراضی زنان در اعلامیهای، نشست نماینده امریکا با «مجمع فکر آینده افغانستان» در دوحه را غیرمشروع خواند و آن را تلاشی برای «سفیدنمایی طالبان» عنوان کرد. این ائتلاف گفت که چنین نشستها در غیاب زنان، معترضین و خانوادههای قربانیان «غیرمشروع» است.
این ائتلاف متشکل از شش جنبش اعتراضی زنان است.
نماینده امریکا برای افغانستان در رشته توییتی نوشت که با مجمع فکر آینده افغانستان که متشکل از افراد مختلف است، دیدار کرده و توصیههای مختلف را از شرکت کنندگان این نشست دریافت کرده است. تام وست گفت که شرکتکنندگان این جلسه که منتقدان و حامیان طالبان بودند برای حل چالشها خواستار تعامل و گفتوگو بودند و با درگیریهای مسلحانه مخالفت کردند.
در اعلامیه ائتلاف جنبشهای اعتراضی زنان افغانستان آمده است «از نظر ما نشستهای از این قبیل که واقعیتهای دردناک مردم افغانستان را انکار میکند و عاری از حضور گروههای مختلف مردم افغانستان است، تنها منجر به سفیدنمایی طالب و ادامه تطبیق آجندای ناکام صلح امریکا با طالبان میشود.»
این ائتلاف تاکید کرد که در نشستهای که در آن نمایندگان قربانیان «جنایات طالبان»، نمایندگان زنان معترض و اشتراک معنیدار اقوام و گروههای به حاشیه راندهشده دیده نشود، از دیدگاه این ائتلاف مشروعیت ندارد.
فاطمه گیلانی و برخی دیگر که در قالب «مجمع فکر آینده افغانستان» فعالیت میکنند اخیراً با نماینده امریکا در دوحه دیدار کردند. پس از مسدود شدن ذخایر بانک مرکزی افغانستان توسط امریکا، خانم گیلانی و شمار دیگر تلاش دارند تا پولهای منجمدشده افغانستان را آزاد کنند و این پول به بانک مرکزی افغانستان تحت کنترول طالبان منتقل شود.
در پی تشدید درگیریها در سودان، وزارت خارجه طالبان از طرفهای درگیر در این کشور خواست به خشونت پایان دهند. وزارت خارجه طالبان در اعلامیهای به طرفهای درگیر در سودان توصیه کرده است از «تسامح، خرد سیاسی و عقلانیت استفاده کنند و مشکل را با گفتوگو و تفاهم حل کنند.»
گروه شبهنظامی «واکنش سریع» سودان اعلام کرده که کنترول کاخ ریاستجمهوری، اقامتگاه فرمانده ارتش و میدان هوایی بینالمللی خرطوم را به دست گرفته است. ارتش سودان ادعای شبهنظامیان را تایید نکرده است.
دو جناح نظامی در پی چند روز تنش سیاسی بر سر انتقال قدرت، آتشباریهای سنگینی علیه مواضع یکدیگر داشتهاند.
طالبان گفته است که «یک جرقهای به ظاهر کوچک خشونت در ابتدا میتواند منجر به بحرانی شود که از کنترول خارج باشد.»
طالبان در حالی شبهنظامیان سودان و ارتش این کشور را به «خرد سیاسی، عقلانیت و گفتوگو» فرا میخواند که خود این گروه در دو دهه گذشته برای پایان جنگ در افغانستان حاضر به گفتوگو با حکومت پیشین افغانستان نشد.
طالبان یک گروه نظامی است که دو سال قبل از طریق جنگ و با زور نظامی قدرت را در دست گرفت. به همین دلیل، هیچ کشوری تاکنون حاکمیت این گروه را به رسمیت نشناخته است.
جنبش زنان برای صلح و آزادی میگوید که طالبان افغانستان را به «زندان بزرگ» برای زنان مبدل ساخته است. اعضای این جنبش در گردهمایی در یک مکان سربسته از سکوت سازمان ملل و کشورهای حامی حقوق بشر در قبال سیاستهای طالبان انتقاد کردند و از آنها خواستند در کنار مردم افغانستان بیاستند.
این جنبش روز شنبه ۲۶ حمل در اعلامیهای گفت که افغانستان پس از تسلط طالبان به «سیاهچال» تبدیل شده و گروه طالبان در این مدت برای تحکیم قدرت خود دست به «انواع جنایت و خشونت علیه بشریت» زده است.
اعضای این جنبش با یادآوری محرومیت دختران و زنان از آموزش و کار توسط طالبان گفتند که این گروه حقوق و آزادیهای اولیه و انسانی همه شهروندان را سلب کرده و فقر و عدم امنیت اجتماعی در افغانستان افزایش یافته است.
اعضای این جنبش از جامعه جهانی خواستند که «صادقانه» در کنار مردم افغانستان بیاستد، «سکوت خود را بشکند و تماشاگر ادامه نقض حقوق بشر و اعلامیهها و کنوانسیونهای جهانی» از سوی طالبان نباشد.
در اعلامیه این جنبش آمده است «هزاران تن آواره و مجبور به ترک وطن شدهاند و گروه طالبان با اعمال سیاست حذف، زمین و جایدادهای ساکنان بومی شماری از ولایتها را غضب و آنان را مجبور به کوچ اجباری کردهاند.»
جنبش زنان برای صلح و آزادی همچنین گفته است که طالبان بر خلاف عفو عمومی، نظامیان پیشین را «دستگیر، شکنجه و به طور فجیع به قتل رساندند.»
این جنبش همچنین خواهان رهایی فوری موسی شاهین، عالیه عزیزی، مرتضی بهبودی، الهه دلاورزی، مطیعالله ویسا و رسول پارسی از بازداشت طالبان شد.
افراد طالبان روز شنبه با نشر تصاویر جدید منسوب به «جنازه اکمل امیر» گفتند که او در سالنگ کشته شده است. جبهه آزادی بلافاصله سومین اعلامیه خود را منتشر کرد و از کاربران شبکههای اجتماعی خواست تا تحویلدهی جنازهها و روشن شدن ابعاد این واقعه، از نشر اطلاعات ناموثق خودداری کنند.
جبهه آزادی در این اعلامیه در مورد سرنوشت اکمل امیر جزئیات نداده است اما در تماسی که افغانستان اینترنشنال با مسئولان این جبهه داشت، آنها گفتند تا زمانی که پیکر فرمانده امیر را تحویل نگرفتهاند، نمیتوانند خبر جان باختن اکمل امیر را تایید یا رد کنند.
جبهه آزادی روز شنبه ۲۶ حمل در اعلامیه خود گفته است که طالبان با گذشت پنج روز تنها پیکر فهیم سالنگی را به خانوادهاش تحویل داده و پیکرهای سایر نیروهای این جبهه را تاکنون به خانوادههایشان تحویل نداده است. این جبهه گفته است که تلاشهای کمیته بینالمللی صلیب سرخ نیز تاکنون نتیجه نداده است.
در سومین اعلامیه جبهه آزادی تاکید شده است که «ملیشههای طالبان همچنان به آزار و اذیت» خانوادههای کشتهشدگان این جبهه ادامه میدهند.
این جبهه خواهان توجه جدی سازمان ملل و نهادهای مدافع حقوق بشر به این مسئله شد.
در اعلامیه جبهه آزادی آمده است: «پخش شایعات و آوازهها بخشی از جنگ روانی بوده که با اهداف چندپهلو در بیشتر موارد منجر به انحراف و اغتشاش افکار عمومی میشود.»
این جبهه تاکید کرده است که در مورد «سرنوشت جنگ و جنگجویان» خود اطلاعرسانی خواهد کرد.
جبهه آزادی از کاربران رسانههای اجتماعی نیز خواسته است که تا تحویلدهی جنازههای نیروهای این جبهه توسط طالبان از پخش و نشر اخبار ناموثق خودداری کنند.
وزارت دفاع طالبان روز سهشنبه هفه گذشته به طور رسمی اعلام کرد که اکمل امیر، فرمانده مشهور جبهه آزادی را با هشت چریک همراهش در ولسوالی سالنگ ولایت پروان کشته است.
جبهه آزادی در همان روز با انتشار بیانیهای کشته شدن شش نفر از چریکهای خود را تایید کرد، اما جان باختن اکمل امیر را تایید نکرد.
جبهه آزادی گفته بود که در این درگیری ۴۸ ساعته در منطقه کوکلامی سالنگ بیش از ۳۰ نفر از اعضای طالبان کشته شدهاند.
منابع محلی از سالنگ جنوبی به افغانستان اینترنشنال گفتند که پنج جنازه از چریکهای جبهه آزادی در محل نبرد جا مانده، اما پیکر اکمل امیر در میانشان نیست.
خانواده اکمل امیر نیز در آن زمان جان باختن او را تایید نکردند.
طالبان با اینکه ادعا کرده بودند که این فرمانده مشهور جبهه آزادی را به قتل رساندهاند، اما پیکر او را به خانوادهاش تحویل ندادند. امری که سبب شد حدس و گمانهای زیادی درباره زنده بودن یا جان باختن این فرمانده نظامی دولت پیشین در فضای عمومی شکل گیرد.
جبهه آزادی در دومین اعلامیهای که پس از نبرد سالنگ جنوبی منتشر کرد، اعلام کرده بود که طالبان در کابل، پروان، کاپیسا و پنجشیر غیرنظامیان را به داشتن ارتباط با این جبهه متهم کرده و به آزار و اذیت، بازداشت و شکنجه آنان دست زده است.
پیشتر گزارشهایی درباره بازداشت دستهجمعی گروهی از وابستگان و نزدیکان اکمل امیر توسط طالبان منتشر شده بود. فشارهایی که آوازهها درباره زنده بودن او را قوت میبخشید.
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان بامداد روز شنبه با انتشار بیانیهای تایید کرد که نیروهای طالبان به خانههای تعدادی از قربانیان جبهه آزادی حملهور شده و اعضای خانواده و نزدیکان آنها را اذیت، تحقیر و بازداشت کردهاند.
این کمیسیون میگوید: «این نمونهها در کابل، کاپیسا و پروان ثبت شده و سبب خشم مردم افغانستان شده است.»
