گاردین به سراغ انیس مجید در پاکستان رفته که پنج نفر از خویشاوندانش را در سانحه غرق شدن قایق حامل پناهجویان در سواحل یونان در ۱۴ جون از دست داد. او شاهد «تلاشهای دیوانهوار» نجات پنج مرد دیگر بود که هفته گذشته در دریا ناپدید شدند.
این روزنامه بریتانیایی در گزارشی که روز یکشنبه (چهارم سرطان) منتشر کرد، نوشت که مجید، دانشجویی از کشمیر تحت کنترول پاکستان، مانند هزاران پاکستانی دیگر در نماز جنازه غیابی یکی از وابستگانش شرکت کرد.
امید اندکی وجود دارد که پسر عموهای مجید هرگز پیدا شوند یا حتی پیکر آنها به خانه آورده شود. در روزهای گذشته شواهد فزایندهای منتشر شده که نشان میدهد مقامات اروپایی و یونانی میدانستند قایق مهاجران در آبهای یونان با مشکل مواجه بوده، اما برای نجات آنها کاری نکردند. خانواده مجید با دیدن شواهد تازه، متحمل درد بیشتری میشوند.
رانا ثناءالله، وزیر داخله پاکستان، روز جمعه تایید کرد که دستکم ۳۵۰ شهروند پاکستانی هم از سرنشینان قایق بودند. مجموع سرنشینان این قایق حدود 750 نفر اعلام شده است.
سفارت افغانستان در ایتالیا هم تایید کرده است که شماری از شهروندان افغانستان نیز در این قایق حضور داشتهاند، اما هنوز شمار افغانهای جانباخته یا نجاتیافته از این تراژدی مشخص نیست.
براساس گزارش گاردین، هنگامی که خانواده مجید عزاداری خود را آغاز کردند، عملیات گستردهای با شرکت نیروهای چندین کشور، در حال انجام بود. هدف این عملیات نجات پنج مردی بود که با یک زیردریایی کوچک در اعماق اقیانوس ناپدید شدند.
اما این پنج مرد در سفری ناپدید شدند که خودشان برای ماجراجویی انتخاب کرده بودند؛ سفری نبود که از روی ناامیدی و ناگزیری انجام شده باشد. دو نفر از ناپدیدشدگان زیردریایی گردشگری نیز شهروند پاکستانی بودند: شهزاده داوود، بازرگان و پسر ۱۹ سالهاش سلیمان - دو مردی از طبقه اجتماعی متمول، برخلاف پسرعموهای مجید.
تضاد بین دو فاجعه در دریا، مقیاس تلاشها برای نجات افراد در معرض خطر و واکنش رسانههای جهانی به هر دو داستان، بحثهایی را در داخل پاکستان در مورد نابرابری جهانی و ارزشهای متفاوتی که بر زندگی انسانها اعمال میشود، برانگیخته است.
مجید میگوید: «ما از دانستن اینکه میلیونها دالر برای این ماموریت نجات هزینه شد، شوکه شدیم. آنها از همه منابع استفاده کردند و اخبار زیادی از این جستجو منتشر شد، اما آنها به خود زحمت ندادند تا صدها پاکستانی و افراد دیگری را که در قایق یونانی بودند جستجو کنند.»
به گفته مجید، «این یک استاندارد دوگانه است... اگر میخواستند میتوانستند بسیاری از مردم را نجات دهند یا حداقل میتوانستند اجساد جانباختگان را پیدا کنند.»
او تاکید کرد که «این تقصیر پنج مرد جانباخته در زیردریایی تایتان نیست که صدها نفر دیگر در سواحل یونان جان باختند، اما این تقصیر سیستمی است که در آن اختلاف طبقاتی بسیار زیادی وجود دارد.»