ویدیویی از خطابه یحیی عنابی، ملای حامی طالبان توجه کاربران شبکههای اجتماعی را به خود جلب کرده که در آن خواهان برهنه کردن یک زن در میدانی در کابل و کشیدن او بر زمین از پشت یک موتر شده است. کاربران میگویند این سخنان در واکنش به افشاگری اخیر زرمینه پریانی ابراز شده است.
در ویدیو دیده میشود که یحیی عنابی هنگام خطابه بر منبر میگوید «حکومت باید این زن را در پشت موتر میبست و در سرکهای خامه میکشید تا به زنانی که آزادی میخواهند عبرت میشد».
زرمینه پریانی، فعال جنبش زنان افغانستان اخیرا با پخش ویدیویی افشا کرد که طالبان او را در زندان نیمهبرهنه کرده بودند.
در ویدیویی که پس از افشاگری خانم پریانی منتشر شده، دیده میشود که مولوی عنابی میگوید «برهنهاش کردند، خانهاش آباد!»
زمان دقیق ضبط این ویدیو معلوم نیست.
زرمینه پریانی که پس از اعتراضات خیابانی علیه طالبان در سال ۱۴۰۰ در کابل به چهره شناخته شده مبارزات دادخواهانه تبدیل شد از ولایت پنجشیر است. ولایتی که یحیی عنابی، روحانی پشتیبان طالبان نیز از آنجا میآید.
یحیی عنابی در خطابه خود همچنین به سیما سمر، رئيس سابق کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان و حبیبه سرابی، والی سابق بامیان نیز حمله میکند.
او میگوید این زن باید در خیابانهای کابل برهنه و مجازات میشد تا عبرتی باشد به «سمر سرابی».
پاسخ زرمینه پریانی
زرمینه پریانی، عضو جنبش زنان افغانستان، با بازپخش سخنرانی یحیی عنابی در شبکههای اجتماعی نوشت: «جنایت علیه بدنم را حق من میدانند، اما انتخاب و زندگی انسانی را نه».
خانم پریانی در واکنش به اظهارات این روحانی افزوده «کاش به جای پشت درهای بسته در چوک کابل برهنه، شکنجه و تجاوز کنید.» چرا که به گفته او اینگونه «جنایتها پنهان نمیماند.»
استخبارات طالبان در ماه جدی ۱۴۰۰ به خانه تمنا پریانی و زرمینه پریانی در کابل حمله کردند.
چهار دختر این خانواده در آن زمان شبهنگام از خانهشان بازداشت شدند.
آنها پس از ۲۶ روز از زندان طالبان آزاد شدند و سپس مجبور شدند افغانستان را ترک کنند.
رئیسه یزدانپرست در ریاست ۰۵۰ امنیت ملی پیشین افغانستان مدیر بخش زنان بود. او گفت جنگجویان طالبان در کابل در ۲۵ جدی ۱۴۰۰ به بهانه بازرسی خانهها وارد منزل او شدند. او میگوید جنگجویان طالبان به محض ورود به خانه، با میله تفنگ به صورتش زدند.
او گفت «سلاح خود را به طالبان تحویل دادم اما جنگجویان طالبان مرا با خود بردند و یکونیم ماه در ریاست ۴۰ استخبارات با میله تفنگ، با مشت و لگد مرا زدند و شکنجه کردند.»
او گفت طالبان به معلومات کارمندان امنیت ملی دسترسی داشتند و از این طریق کارمندان سابق امنیت ملی را شناسایی و بازداشت میکردند.
او گفت پسرش نیز در ریاست امنیت ملی کار میکرد و او قبل از ورود طالبان از کشور خارج شد.
تصاویری که خانم یزدانپرست در اختیار افغانستان اینترنشنال قرار داده نشان میدهد که صورت و بدن او به دلیل شکنجه کبود شده است.
او میگوید در ۱۵ ماه حوت ۱۴۰۰ با میانجیگری بزرگان محلی از زندان طالبان آزاد شد و پس از رهایی از افغانستان فرار کرد.
خانم یزدانپرست که رتبه دگروالی دارد، گفت: از زمان حکومت داکتر نجیب، رئیسجمهور سابق افغانستان - به استثنای دوره رژیم اول طالبان - در ریاست امنیت ملی کار کرده است. او گفت «برای ۲۵ سال در ریاست امنیت خدمت کردهام.»
خانم یزدان پرست گفت او در سلول انفرادی زندانی بود و همه نگهبانان زندان مرد بودند.
او میگوید پس از رهایی از بازداشت طالبان حدود یک سال تحت درمان بوده است.
او گفت که طالبان شوهرم را در سال ۱۳۸۷ به دلیل کار با خارجیها کشتند. او گفت شوهرم در دوره ریاست جمهوری حامد کرزی در میدان هوای بگرام ترجمان بود.
او گفت «طالبان چند بار به شوهرم هشدار دادند که با خارجیها کار نکند اما شوهرم اخطار طالبان را نادیده گرفت و یک روز صبح موقع رفتن به کار او را کشتند.»
خانم یزدانپرست عفو عمومی طالبان را «فریب» میداند و میگوید کسی نباید به این گروه اعتماد کند.
همزمان، لیلما دولتزی، یک فعال زن در مصاحبه با افغانستان اینترنشنال، گفت که جنگجویان طالبان در زندان رانهای او را با چاقو بریدند و بر زخمهایش نمک پاشیدند.
این نخستین روایت از شکنجه زندانیان در زندان طالبان نیست. اخیرا روزنامه گاردین و رسانه رخشانه در یک گزارش مشترک فاش کردند که نیروهای طالبان بهطور گروهی به یک کنشگر حقوقبشر در زندان تجاور جنسی کردند.
