او روز شنبه در جریان تظاهراتی در کاراکاس خطاب به جمعیت تظاهرکننده گفت: «ما خیابانها را رها نخواهیم کرد... با هوش، با احتیاط، با جسارت و مسالمتآمیز، زیرا خشونت مناسب آنهاست. اعتراض مسالمتآمیز حق ماست.»
مخالفان سیاسی ونزوئلا روز شنبه ۲۷ اسد در سراسر ونزوئلا تجمع برگزار کردند تا خواستار به رسمیت شناختن پیروزی به گفته آنان «قاطع» نامزدشان در انتخابات ریاست جمهوری اخیر شوند.
مرجع انتخاباتی ونزوئلا که از سوی مخالفان به عنوان بازوی حزب حاکم شناخته میشود، اعلام کرده مادورو در انتخابات سه هفته پیش، مجوز به دست آوردن سومین دوره ریاست جمهوری خود را با کمتر از ۵۲ درصد آرا به دست آورد.
اما مخالفان، به رهبری ماریا کورینا ماچادو، نماینده سابق، ۸۳ درصد از آرای انتخاباتی را به صورت آنلاین منتشر کرده نشان میدهد ادموندو گونزالس رقیب مادورو از ۶۷ درصد آرای مردم برخوردار است.
این انتخابات مورد مناقشه، کشوری را که از نظر اقتصادی در محاصره قرار دارد، وارد بحران سیاسی جدیدی کرده است.
سرکوب اعتراضات کنونی توسط دولت منجر به دستگیری حداقل ۲۴۰۰ نفر شده است.
همچنین درگیریهای مرتبط با اعتراضات نیز منجر به کشته شدن حداقل ۲۳ نفر شده است.
جامعه بینالملل مجموعهای از پیشنهادها را در مورد چگونگی غلبه بر بحران کنونی، از جمله رایگیری مجدد ارائه کرده اما آنها از سوی حزب حاکم رد شدهاند.
در پایتخت ونزوئلا، کاراکاس، بیش از پنج هزار نفر تا ظهر شنبه در بخش شرقی شهر، تجمع کرده بودند.
کمتر از صد معترض که صبح زود در شهر ماراکای تجمع کرده بودند به سرعت با گاز اشکآور متفرق شدند.
صدها نفر دیگر در والنسیا، سن کریستوبال و بارکیسیمتو تظاهرات کردند و بسیاری از آنها پرچمهای ونزوئلا، تابلوهای اعتراضی یا نسخههایی از آرا را در دست داشتند.
منابع مخالفان و تحلیلگران این هفته به رویترز گفتند که مخالفان همچنان برای به رسمیت شناختن پیروزی خود فشار میآورد، اما با توجه به جلب توجه بینالمللی به جاهای دیگر، گزینههای مخالفان در حال محدود شدن است.
بسیاری از کشورهای غربی خواستار انتشار کامل نتایج شدهاند، در حالی که روسیه، چین و جمهوری اسلامی پیروزی مادورو را تبریک گفتهاند.
رئیسجمهور پاناما گفت که رهبران امریکای لاتین در مورد بحران ونزوئلا گفتوگو خواهند کرد.
مخالفان که تا روز شنبه، فقط فراخوان یک تظاهرات را داده بود، خواستار تظاهرات بزرگ در روز شنبه در سراسر کشور و همچنین در بیش از ۳۰۰ شهر خارج از کشور شده است.
این تظاهرات در سیدنی و ملبورن استرالیا آغاز شد و به مرور در دیگر کشورهای جهان ادامه یافت.
