وزارت داخله پاکستان اعلام کرد که در یک کمین دزدان مسلح در ایالت پنجاب دستکم ۱۲ نیروی پولیس کشته و شش نیروی دیگر زخمی شدند. مقامها گفتند که دزدان مسلح زمانی به نیروهای پولیس حمله کردند که یکی از دو موتر حامل آنها در منطقه ماچکا دچار نقض فنی شد.
به گفته مقامها دو موتر گشت پولیس حامل ۲۰ مامور بود.
مقامهای پولیس گفتند که این نیروها در حال بازگشت از وظایف هفتگی خود بودند.
رسانههای پاکستانی گزارش دادند که این حمله روز پنجشنبه، اول سنبله، در ناحیه ماچکا از مربوطات منطقه رحیمیار خان پنجاب رخ داده است. پولیس گفته که این منطقه در امتداد منطقه مرزی ایالتهای سند و پنجاب واقع شده که یک گروه دزدان مسلح مشهور به «دزدان کاچا» در آن فعالیت میکنند.
در این حمله دزدان مسلح با راکت به سوی موترهای پولیس شلیک کردند.
شهباز شریف، نخست وزیر پاکستان و محسن نقوی، وزیر داخله این کشور این حمله را محکوم کرده و به پولیس دستور دادند که عاملان این رویداد را بازداشت کنند.
بوتسوانا، در جنوب افریقا، از کشف بزرگترین الماس کشفشده در این کشور و دومین الماس بزرگ استخراجشده در جهان خبر داد. حکومت بوتسوانا افزود این سنگ بزرگ الماس ۲۴۹۲ قیراطی است و شرکت استخراجکننده کیفیت آن را بالا و وضعیت آن را سالم توصیف کردهاست.
بزرگترین الماس کشف شده قبلی در بوتسوانا یک سنگ ۱۷۵۸ قیراطی بود که در سال ۲۰۱۹ یافت شد. بوتسوانا یکی از بزرگترین تولیدکنندگان الماس در جهان است و حدود ۲۰ درصد از تولید جهانی این سنگ قیمتی و محبوب را به خود اختصاص داده است.
لوکارا، شرکت معدنی کشف کننده این الماس بزرگ، اعلام کرد که این سنگ «یکی از بزرگترین الماسهای خام کشف شده تاکنون» است. ویلیام لمب، رئیس شرکت لوکارا، گفت: «ما از کشف این الماس فوقالعاده ۲۴۹۲ قیراطی بسیار خوشحالیم.»
این شرکت جزئیاتی درباره کیفیت یا ارزش این سنگ ارائه نکرد. اما روزنامه فایننشال تایمز بریتانیا گزارش داد که بنا به تخمین افرادی نزدیک به لوکارا، این سنگ میتواند بیش از ۴۰ میلیون دالر ارزش داشته باشد.
سنگ ۱۷۵۸ قیراطی که در سال ۲۰۱۹ کشف شد، توسط شرکت فرانسوی لویی ویتون با قیمتی نامعلوم خریداری شد. الماس ۱۱۰۹ قیراطی که در همان معدن در سال ۲۰۱۶ کشف شد، در سال ۲۰۱۷ توسط لارنس گراف، جواهرساز و رئیس شرکت گراف دایموندز، به قیمت ۵۳ میلیون دالر خریداری شد.
شرکت لوکارا مالکیت ۱۰۰ درصدی معدن کارووه را در اختیار دارد. حکومت بوتسوانا پیشنهادی را مطرح کرده است که بر اساس آن، شرکتها پس از دریافت مجوز استخراج معدن، ملزم به فروش ۲۴ درصد سهام به شرکتهای محلی خواهند بود.
رئیسجمهور کوریای جنوبی هشدار داد اگر کوریای شمالی به این همسایه جنوبی خود حمله کند، سئول به حکومت کنونی پیونگیانگ پایان خواهد داد. یون سوک یول سال گذشته هم هشدار داده بود کوریای شمالی در صورت استفاده از تسلیحات هستهای، «به پایان خواهد رسید».
یون در جریان بازدید از فرماندهی عملیات زمینی در یک پایگاه در جنوب سئول، با استفاده از نام رسمی کره جنوبی گفت: «ما باید به رژیم کره شمالی که رویای اتحاد نیرومند را در سر میپرورانَد و دایما به "جمهوری کره" چشم دوخته، بفهمانیم هر گونه تهاجم منجر به پایان رژیم آن کشور خواهد شد.»
رئیسجمهوری کوریای جنوبی در جریان دیدارش از این پایگاه از تمرینهای نظامی و رزمایش در حال برگزاری، بازدید کرد.
این رزمایش ۱۱ روزه که یک برنامه سالانه است، روز دوشنبه با مشارکت امریکا و کره جنوبی آغاز شد.
پیش از این ارتشهای ایالات متحده و کوریای جنوبی اعلام کردند این رزمایش بر «تهدیدهای واقعی» در همه حوزهها، از جمله «تهدیدهای موشکی کوریای شمالی، پارازیت بر روی جیپیاس، حملههای سایبری و موارد دیگر» متمرکز خواهد بود.
به گفته مقامها در سئول، کوریای جنوبی به طور جداگانه نیز یک رزمایش دفاع غیرنظامی با سناریوی حمله هستهای از سوی کوریای شمالی انجام خواهد داد.
یون در سخنان اخیر خود بر اهمیت رزمایش مشترک در ارزیابی آمادگی نظامی و تقویت موضع دفاعی ترکیبی متحدان در پاسخ به حمله احتمالی کوریای شمالی تاکید کرد.
برگزاری این رزمایش در شرایطی است که تنشهای فرامرزی بین دو کوریا افزایش یافته است.
در ماههای اخیر کوریای شمالی در اقدامی غیرمتعارف، دهها بالون حاوی زباله و کود گاوی را به سمت کره جنوبی فرستاد.
سئول این اقدام را محکوم کرد و آن را «پست و خطرناک» خواند.
در یک نمونه، روز هشتم جوزا بیش از ۲۶۰ بالون پر از بستههای زباله و کود از سوی پیونگیانگ به آسمان کوریای جنوبی فرستاده شد.
اسکای نیوز در گزارشی نوشت برخی از این بالونها که مجهز به تایمرهای انفجاری بودند، در آسمان منفجر شده و محتویات آلودهشان در هوا پخش شد.
پس از دورههای موقت تنشزدایی در شبهجزیره کوریا، درگیریها میان این دو کشور بار دیگر در ماههای اخیر افزایش یافت.
کوریای شمالی توسعه زرادخانه سلاحهای هستهای و آزمایشهای موشکی خود را ادامه داده و اعلام کرده کوریای جنوبی را به عنوان «دشمن اصلی» خود میشناسد و این کشور دیگر شریک احتمالی برای اتحاد نیست.
رئیسجمهوری کوریای جنوبی هفته گذشته پیشنهاد داد که با کوریای شمالی یک کارگروه مشورتی مشترک تشکیل دهند تا این نهاد راههای کاهش تنشهای بین دو کشور و از سرگیری همکاریهای اقتصادی دوجانبه را بررسی کند.
جسد مایک لینچ، کارآفرین بریتانیایی در حوزه فناوری، چهار روز پس از غرق شدن قایق تفریحی او در جریان طوفانی شدید در سواحل سیسیل ایتالیا از لاشه این قایق خانوادگی خارج شد. از لینچ در رسانهها به عنوان بیل گیتس بریتانیایی یاد میشد.
گارد ساحلی ایتالیا روز پنجشنبه اعلام کرد که غواصان صبح همین روز جسد آخرین مرد مفقود شده این قایق بادبانی بزرگ در سیسیل را پیدا کردند.
از هانا، دختر ۱۸ ساله لینچ، هنوز خبری در دست نیست.
به گفته منابع نزدیک به گروههای امداد، روز چهارشنبه اجساد چهار نفر دیگر که در هنگام غرق شدن قایق ناپدید شده بودند، از این قایق خارج شد.
قایق تفریحی مجلل «بِیزیَن» که در عرض چند دقیقه پس از برخورد با امواج خروشان غرق شد، با پرچم بریتانیا تردد میکرد و ۵۶ متر طول و ۲۲ سرنشین داشت.
در زمان این حادثه، بیزین در نزدیکی بندر «پورتیچلو»، در نزدیکی پالرمو، لنگر انداخته بود.
لینچ ۵۹ ساله، یکی از شناختهشدهترین کارآفرینان فناوری بریتانیا بود که دوستانش را برای جشن تبرئهاش در یک دادگاه بزرگ کلاهبرداری در امریکا به این قایق دعوت کرده بود.
جسد او در یک کیسه آبی رنگ قرار داده شده و با آمبولانس به سردخانه شفاخانهای در نزدیکی محل حادثه منتقل شد.
علاوه بر لینچ و دخترش، جودی و جاناتان بلومر، رئیس غیراجرایی شرکت مورگان استنلی اینترنشنال، کریس موریلو، وکیل شرکت کلیفورد چنس، به همراه همسرش ندا موریلو دیگر افرادی بودند که نتوانستند از قایق فرار کنند.
جسد ریکالدو توماس، سرآشپز قایق هم چند ساعت پس از حادثه در نزدیکی لاشه پیدا شد.
در این حادثه ۱۵ نفر، از جمله همسر لینچ، نجات یافتند.
غرقنشدنی
این فاجعه کارشناسان دریانوردی را شگفتزده کرده است.
به گفته کارشناسان، چنین شناوری که محصول شرکت پرینی، سازنده کشتیهای لوکس ایتالیایی است و به داشتن تجهیزات و ویژگیهای ایمنی درجهیک شهرت دارد، باید توانایی مقاومت در برابر چنین شرایط جوی را داشته باشد.
کاپیتان جیمز کاتفیلد و هشت نفر از خدمهای که نجات یافتهاند، هنوز هیچ اظهار نظری درباره این حادثه نکردهاند.
جووانی کوستانتینو، مدیرعامل گروه دریایی ایتالیایی که شامل شرکت پرینی است، گفت: بِیزیَن اساسا غرق نشدنی و یکی از امنترین قایقهای جهان بود.
او در مصاحبه با رسانههای ایتالیایی افزود که باور دارد این فاجعه نتیجه زنجیرهای از اشتباهات انسانی بوده و طوفان پیشبینی شده بود.
کوستانتینو در مصاحبهای با برنامه خبری تلویزیونی تیجی-۱ گفت: «کشتی به این دلیل غرق شد که آب وارد آن شد، از کجا؟ باید محققان بگویند.»
کوستانتینو با استناد به دادههای سیستم ردیابی خودکار قایق و بر اساس تصاویر موجود گفت از زمانی که باد شروع به وزیدن به سمت قایق کرد و آب به داخل آن نفوذ کرد، تنها ۱۶ دقیقه طول کشید تا قایق غرق شود.
به گفته او این گروه ثبتشده در بورس میلان، «آسیب زیادی» به شهرت خود متحمل شده و سهام آن از زمان وقوع این فاجعه ۲/۵ درصد کاهش یافته است.
در پی وقوع این حادثه دادستانهای شهر «ترمینی ایمِرس» که در نزدیکی محل حادثه است، تحقیقاتی را آغاز کرده و به بازجویی از مسافران و شاهدان پرداختند.
تیمهای ویژه نجات طی سه روز گذشته داخل قایق غرقشده را جستجو کردند، اما عملیات به دلیل عمق زیاد و تنگی فضاهای موجود برای غواصی با چالشهای زیادی همراه است.
رسانههای بریتانیایی گزارش دادند که در یک اتفاق نادر، کارت پستالی پس از ۱۲۱ سال به مقصد رسید. این کارت را مردی به نام ایوارت در آگست ۱۹۰۳ به زنی به نام لیدیا دیویس نوشت که گمان میرود در خیابان کرداک در شهر سوانزی در ولز زندگی میکرد.
اکنون در این آدرس یک موسسه مالی موقعیت دارد.
هنری داربی، افسر بازاریابی و ارتباطات این انجمن مالی، درباره این کارت پستال گفت در نامه چیزی است که فقط نویسنده و مخاطب آن آگاه اند و در کارت پستال فاش نشده است.
جلوی کارت پستال نقاشی از یک صحنه زمستانی را نشان میدهد که یک گوزن در پیش زمینه روی کنده درخت یخ زده ایستاده و در کنار آن آب و کوههای برفی و آسمان پرستاره دیده میشود.
ایوارت در پشت کارت پستال نوشته بود: «ال عزیزم. نمیتوانستم، گرفتن جفت از اینها غیرممکن بود. خیلی متاسفم، اما امیدوارم در خانه لذت ببرید. من اکنون حدود ۱۰ شیلینگ پول در جیبی بدون احتساب کرایه قطار دارم، بنابراین حالم خوب است.»
این موسسه مالی که نامه را دریافت کرده در رسانههای اجتماعی فراخوانی منتشر کرده و از هر کسی که ممکن است در مورد خانم دیویس یا نویسنده کارت پستال اطلاعی داشته باشد درخواست کمک کرده است.
هنری داربی گفت: «ما میدانیم که خیلی وقت پیش است، اما فکر میکنیم بسیار جذاب است که بدانیم زندگی در خیابان کرادوک ۱۲۱ سال پیش چگونه بود.»
ساختمان این انجمن بیست سال پس از ارسال کارت پستال ساخته شده است.
یک سخنگوی اداره پست بریتانیا این احتمال را مطرح کرده است که ممکن است این کارت پستال به جای گم شدن برای بیش از یک قرن دوباره وارد سیستم پست شده باشد.
او گفته هنگامی که نامه وارد سیستم میشود ماموران موظف اند آن را به آدرس صحیح تحویل دهند.
وزارت داخله بریتانیا اعلام کرد که ورود «غیرقانونی» پناهجویان به این کشور در یک سال گذشته ۲۶ درصد کاهش یافته است. این وزارت گفت میانگین تعداد افراد در قایقهای کوچک که از مسیر کانال مانش به بریتانیا میروند، از ۴۴ نفر به ۵۱ نفر افزایش یافته است.
وزارت داخله بریتانیا روز پنجشنبه، اول سنبله، آخرین آمار خود را درباره مهاجرت غیرقانونی و درخواستهای پناهندگی در سال گذشته، تا ماه جون ۲۰۲۴، منتشر کرد. این وزارتخانه اعلام کرد که در طول ۱۲ ماه گذشته، دستکم ۳۸ هزار و ۷۸۴ مورد ورود «غیرقانونی» پناهجویان به این کشور ثبت شده است.
وزارت داخله بریتانیا افزود که از این تعداد، ۸۱ درصد، یعنی ۳۱ هزار و ۴۹۳ نفر، از طریق سفر خطرناک با قایقهای کوچک از کانال مانش وارد این کشور شدهاند. این وزارتخانه تصریح کرد که ورود پناهجویان از این کانال نسبت به سال گذشته ۲۹ درصد کاهش یافته است.
در بیانیه وزارت داخله آمده است که افزایش تعداد پناهجویان در هر قایق نشاندهنده تلاش روزافزون قاچاقچیان انسان برای کسب سود بیشتر از طریق بستهبندی و به خطر انداختن جان پناهجویان است.
رسانههای بریتانیا گزارش میدهند که با وجود تلاشهای دولت برای مدیریت مهاجرت، بسیاری از پناهجویان همچنان در انتظار تصمیم اولیه در مورد درخواستهای پناهندگی خود هستند و این امر به یک مساله کلیدی در این کشور تبدیل شده است.
طبق آمار ارائهشده توسط وزارت داخله، تا پایان جون ۲۰۲۴، دستکم ۱۱۸ هزار و ۸۸۲ نفر همچنان منتظر تصمیم اولیه در خصوص پرونده پناهندگی خود بودهاند. دادهها نشان میدهد که از این تعداد، ۷۶ هزار و ۲۶۸ پناهجو بیش از شش ماه در بلاتکلیفی به سر بردهاند.
ایوت کوپر، وزیر داخله بریتانیا، بر تعهد خود به مقابله با مهاجرت «غیرقانونی» تأکید کرد و اعلام داشت که دو مرکز جدید برای اخراج پناهجویانی که حق قانونی ماندن در بریتانیا را ندارند، بازگشایی خواهد شد. او این اقدام را بخشی از استراتژی گسترده بریتانیا برای مبارزه با مهاجرت غیرقانونی دانست.
این در حالی است که بریتانیا یکی از مقاصد اصلی بسیاری از پناهجویانی است که به دلیل جنگ، آزار و اذیت و فقر از کشورهای خود فرار کرده و مسیر دشوار مهاجرت را طی میکنند. بریتانیا از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳ همواره شاهد افزایش ورود پناهجویان بوده است.
