راستیآزمایی ادعای سخنگوی هبتالله آخندزاده درباره امنیت روانی زنان افغانستان


ذبیحالله مجاهد، سخنگوی هبتالله آخندزاده، در پیامی به مناسبت روز جهانی زن، ادعا کرد که زنان افغان از نظر فیزیکی و روانی در مصئونیت کامل زندگی میکنند.
این ادعا در حالی مطرح شده است که گزارشهای متعددی از سازمان ملل، متخصصان حقوق بشر، و پزشکان روانشناس و روانپزشک نشان میدهند که وضعیت زنان افغان، به ویژه از نظر روانی، به شدت بحرانی و شکننده است.
گزارشهای سازمان ملل
طبق گزارشی که در اگست ۲۰۲۴ توسط سازمان ملل متحد منتشر شد، سلامت روانی زنان افغان از زمان تسلط طالبان به شدت وخیمتر شده است. در این گزارش آمده که نزدیک به ۷۰ درصد از زنان بین ماههای اپریل تا جون افزایش شدید اضطراب، انزوا و افسردگی را تجربه کردهاند. این گزارش که از طریق نظرسنجی و مصاحبه با ۵۹۲ زن افغان در ۲۲ ولایت تهیه شده، نشان میدهد که ۶۸ درصد از زنان وضعیت روانی خود را «بد» یا «بسیار بد» ارزیابی کردهاند و ۸ درصد گفتهاند که دستکم یک زن یا دختر دیگر را میشناسند که اقدام به خودکشی کرده است.
تأثیرات بلندمدت سیاستهای طالبان
آلیسون دیویدیان، نماینده سازمان زنان ملل متحد در افغانستان، در این زمینه گفته است که سیاستهای محدودکننده طالبان تأثیرات بلندمدتی بر نسلهای آینده خواهد داشت. وی به طور خاص اشاره کرد که محرومیت ۱.۱ میلیون دختر از آموزش و محرومیت ۱۰۰ هزار زن از دانشگاه ممکن است به افزایش ۴۵ درصدی زایمانهای زودهنگام و افزایش ۵۰ درصدی مرگومیر مادران تا سال ۲۰۲۶ منجر شود.

گزارشهای پزشکی
آژانس پناهندگان سازمان ملل نیز در گزارشی اعلام کرد که در پی سیاستهای طالبان، میزان بیماریهای روانی در میان زنان افغان به طور چشمگیری افزایش یافته است. طبق این گزارش، بیماریهای روانی در میان زنان افغان در یک سال گذشته ۴۰ تا ۵۰ درصد افزایش داشته است. مشاوران روانی سازمان ملل اظهار کردهاند که عواملی نظیر محدودیتهای فزاینده برای زنان و دختران، خشونت خانگی و وضعیت اقتصادی بدتر، به این افزایش دامن زده است.
اضطراب، افسردگی و رفتارهای انزواطلبانه
پس از تسلط طالبان در ۲۰۲۱، زنانی که پیشتر در عرصههای مختلف اجتماعی، اقتصادی و آموزشی فعال بودند، از بسیاری از حقوق خود محروم شدند. این تغییرات باعث ایجاد اضطراب، افسردگی، و رفتارهای انزواطلبانه در میان زنان افغان شده است. پزشکان روانشناس و روانپزشکان همچنین گزارش دادهاند که افسردگی، ناامیدی و اختلالات خواب در بین زنان افغان افزایش یافته است.
ادعای ذبیحالله مجاهد مبنی بر اینکه زنان افغان از نظر فیزیکی و روانی در مصئونیت کامل هستند، با شواهد موجود در گزارشهای سازمان ملل، پزشکان روانشناس و متخصصان حقوق بشر مغایرت دارد. واقعیتهای موجود نشان میدهند که زنان افغان تحت تاثیر سیاستهای سرکوبگر طالبان با مشکلات جدی روانی و فیزیکی مواجه هستند و از حمایتهای بهداشتی و آموزشی مناسب محرومند.