بیش از ۱۷۰ شهروند افغانستان از اسلامآباد به آلمان منتقل شدند
به گزارش دویچه وله آلمان، ۱۷۴ شهروند افغانستان که وعده پذیرش آلمان را دریافت کرده بودند، روز پنجشنبه در پروازی از اسلامآباد به آلمان منتقل شدند. این افراد شامل ۸۲ زن و ۹۲ مرد هستند.
به گزارش دویچه وله آلمان، ۱۷۴ شهروند افغانستان که وعده پذیرش آلمان را دریافت کرده بودند، روز پنجشنبه در پروازی از اسلامآباد به آلمان منتقل شدند. این افراد شامل ۸۲ زن و ۹۲ مرد هستند.
طبق این گزارش، همه سرنشینان این هواپیما که در میدان هوایی هانوفر فرود آمد، قبلاَ از سوی آلمان وعده پذیرش دریافت کرده بودند.
از مجموع کسانی که در این پرواز به آلمان رسیدهاند ۷۴ تن کمتر از ۱۸ سال دارند و ۹ طفل خردتر از دو سال نیز در میان آنها وجود دارند.
سخنگوی وزارت داخله آلمان فدرال گفت: «در زمینه پذیرش، امنیت بالاترین اولویت ما است. همه این افراد بسیار به دقت کنترول شده و مورد بررسی قرار گرفتهاند».
در گزارش از قول سخنگوی وزارت داخله فدرال آلمان آمده که این افراد پیش از پرواز بررسیهای امنیتی مفصلی را سپری کردهاند.
به گزارش فرستنده تلویزیونی «ولت»، شماری از افرادی که قرار بود در این پرواز به آلمان انتقال داده شودند، به دلیل برخی ملاحظات از پرواز ماندند. این رسانه گزارش داده که پولیس فدرال دستکم سه ویزای صادر شده را بیاعتبار خوانده است. دلایل این اقدام تا به حال مشخص نشده است.
بر اساس گزارش دویچهوله، وزارت داخله آلمان اعلام کرده است که دیگر وعدههای جدید پذیرش داده نمیشود. طبق این گزارش، حکومت آلمان قبل از پرواز اخیر اعلام کرده بود که حدود ۲۸۰۰ شهروند دیگر افغانستان وعده پذیرش آلمان را دریافت کردهاند.
رویترز گزارش کرده است نیمهشب ۶ مارچ، ۱۶ حوت ۱۴۰۳، همزمان با آغاز درگیریهای فرقهای در غرب سوریه، مردانی نقابدار به خانههای خانوادههای علوی در محله القدم دمشق حمله و بیش از ۲۰ مرد غیر مسلح را بازداشت کردند.
پیش از این گزارشهای متعددی از حملات به علویان ساکن سوریه منتشر شده بود. دیدهبان حقوق بشر سوریه ۱۸ حوت از وخیمتر شدن وضعیت امنیتی در مناطق ساحلی غرب سوریه خبر داد و گفت طی دو روز یش از هزار نفر در درگیریهای نیروهای امنیتی حکومت جدید سوریه و حامیان علوی بشار اسد کشته شدهاند.
مشخصات ربودهشدگان و علویانی که به قتل رسیدند نشان میدهد عمده آنها، افرادی کهنسال و در برخی موارد دارای نقص مادرزادی بودند. برای نمونه، چهار نفر از کشتهشدگان در دمشق از یک خانواده بودند. یکی از بستگان آنها که از حمله جان سالم به در برده بود، گفت که او در طبقه بالایی خانه مخفی شده بود و کودکان خردسال خانواده را نیز با خود برده بود.
کشتهشدگان شامل محسن محمود بدران، ۷۷ ساله، فادی محسن بدران، ۴۱ ساله، ایهم حسین بدران، ۴۰ ساله که با نقص مادرزادی (دو انگشت در دست راست) متولد شده بود و همین امر او را از خدمت در ارتش معاف کرده بود و فراس محمد معروف، ۴۵ ساله، داماد خانواده بودند.
بستگان این افراد برای یافتن اجساد به بیمارستان مجتهد در مرکز دمشق مراجعه کردند، اما کارکنان اجازه ورود به سردخانه را ندادند و آنها را به شعبه GSS در القدم ارجاع دادند.
جسد چهار مرد دیگر که همان شب ربوده شده بودند، روز بعد در یک باغ در نزدیکی القدم با آثار اصابت گلوله به سر، به سبک اعدام، پیدا شدند. خانوادههای آنها اجساد را بلافاصله به خاک سپردند.
به گفته چهار شاهد، برخی از مردان مسلح خود را اعضای اداره امنیت عمومی معرفی کردند، که از شورشیان سابق تشکیل شده است.
با این حال، سخنگوی وزارت کشور، که این نیرو تحت نظر آن فعالیت میکند، مدعی شد: «نیروهای امنیتی، علویها را بهطور مستقیم هدف قرار ندادهاند و تنها در حال ضبط سلاح از تمام فرقهها هستند.»
فرار از القدم
هبا زیدان، محقق دیدهبان حقوق بشر، خواستار تحقیقات درباره قتلهای فرقهای و گزارشها از ناپدیدشدگان شده است. به گفته او خانوادهها سزاوار پاسخ هستند و عاملان این اقدامات، صرفنظر از وابستگیشان، باید پاسخگو باشند.
یاسر فرحان، سخنگوی کمیته تحقیق در مورد خشونتهای فرقهای، اعلام کرد که این کمیته تنها بر بررسی وقایع مناطق ساحلی تمرکز دارد و هنوز پروندههای دمشق را بررسی نکرده است.
پس از این حوادث، بسیاری از علویهای القدم مجبور به ترک خانههایشان شدند. برخی دیگر از ساکنان گفتند که دیگر به سر کار نمیروند یا فقط در طول روز در شهر تردد میکنند تا از بازداشت احتمالی در امان بمانند.
زنی ۶۰ ساله گفت که قصد فروش خانهاش را دارد زیرا نگران است که شوهر یا پسرانش ربوده شوند.
او در گفتوگو با رویترز تاکید کرد: «بعد از آنچه که اتفاق افتاد، تنها چیزی که میخواهم، این است که از این منطقه بروم.»
پس از سقوط حکومت بشار اسد، در نیمه قوس ۱۴۰۳، نیروهای تحریر شام، به فرماندهی احمد شرع معروف به محمد جولانی، حکومت این کشور را به دست گرفتند. بشار اسد، دیکتاتور سابق سوریه و خانواده او متعلق به اقلیت علویان سوریه بودند، از این رو از ابتدای پیروزی تحریر شام، بیم خشونتهای قومی در این کشور مطرح شد.
