وزیر انرژی و آب طالبان از روسیه به دلیل حذف نام این گروه از فهرست سازمانهای تروریستی قدردانی کرد و از سرمایهگذاران روس دعوت کرد تا در پروژه انتقال آب پنجشیر به کابل سرمایهگذاری کنند.
وزارت انرژی و آب طالبان روز دوشنبه در بیانیهای اعلام کرد که عبداللطیف منصور، وزیر انرژی و آب این گروه، با دمیتری ژیرنوف، سفیر روسیه در کابل، دیدار کرده است.
در این دیدار، منصور از شرکتهای دولتی و خصوصی روسیه دعوت کرد تا در پروژههای آب و انرژی افغانستان، بهویژه پروژه انتقال آب از پنجشیر به کابل، ساخت سدهای آبی در ولایتهای تخار، بغلان، هرات و غزنی، و تولید برق از منابع زغالسنگ، باد، خورشید و گاز سرمایهگذاری کنند.
وی همچنین از تصمیم روسیه برای حذف نام طالبان از فهرست گروههای ممنوعه تشکر کرد و اظهار داشت که این اقدام به توسعه و تقویت روابط اقتصادی و تجاری میان دو کشور کمک خواهد کرد.
اخیراً دادگاه عالی روسیه نام طالبان را از فهرست گروههای تروریستی این کشور خارج کرده است. طالبان از این تصمیم استقبال کرده و اعلام داشت که این اقدام به گسترش روابط کابل و مسکو منجر خواهد شد.
از سوی دیگر، دمیتری ژیرنوف، سفیر روسیه در کابل، از وزیر انرژی و آب طالبان دعوت کرد تا در مجمع اقتصادی کازان که در ماه می سال جاری برگزار میشود، شرکت کند. وزیر طالبان این دعوت را پذیرفت و اعلام کرد که در این مجمع حضور خواهد یافت.
لیزا کورتس، مقام پیشین شورای امنیت ملی امریکا، با انتقاد از روند صلح امریکا با طالبان گفت که توافقنامه دوحه، توافق صلح نبود، بل توافق خروج از افغانستان بود. به گفته او، این توافقنامه سست امتیازات زیادی به طالبان داد، بدون آنکه تضمینی برای صلح گرفته شود.
کورتس روز دوشنبه در نشستی در موسسه هادسون تاکید کرد که دولت بایدن ضرورتی نداشت به تعهدات دولت ترامپ برای خروج کامل از افغانستان پایبند بماند و همچنان زلمی خلیلزاد، نماینده ویژه پیشین امریکا در امور صلح افغانستان را حفظ کند. به باور او، دولت بایدن میتوانست راهکار تازهای را در پیش گیرد و روی یک توافقنامه جدید با طالبان مذاکره کند.
او با اشاره به آزادسازی ۵ هزار زندانی طالبان، گفت: «امریکا اشرف غنی را مجبور کرد که این زندانیان را آزاد کند، بسیاری از آنها بعدها دوباره به جنگ با دولت پیوستند. این اقدامات مانند این بود که کشور را مثل یک کیک تولد به طالبان تقدیم کردند.»
او تاکید کرد که «موافقنامه دوحه، توافق صلح نبود، بلکه توافق برای خروج بود.»
کورتس همچنین تصمیم دولت ترامپ مبنی بر اخراج همکاران سابق امریکا در افغانستان را مورد انتقاد قرار داد. به گفته او، بسیاری از سربازان پیشین امریکا با فداکاری به تخلیه این همکاران کمک کردند، اما اکنون ترامپ از آنها میخواهد که خاک امریکا را ترک کنند.
او با تاکید بر لزوم از سرگیری روند گفتوگوی سیاسی در افغانستان، از دولت ترامپ خواست تا گفتوگوها با حضور همه گروههای ذیدخل در افغانستان را تقویت کند.
کورتس خواستار حمایت از جبهات مخالف طالبان شد و گفت: «طالبان از طریق انتخابات به قدرت نرسیدند، آنها با زور قدرت را گرفتند. طالبان نماینده مردم افغانستان نیستند. احمد مسعود و دیگر رهبران سیاسی از بخشهایی از مردم افغانستان نمایندگی میکنند و باید به آنان فضای بیان و حضور سیاسی داده شود.»
او گفت که جبهات مقاومت شایسته حمایت هستند زیرا آینده متقاوتر از طالبان برای افغانستان در نظر دارند. این مقام سابق امریکایی گفت که واشنگتن و اعضای برجسته کانگرس روابط خود را با جبهات مقاومت قطع نکنند.
کورتس در بخشی از صحبتهایش افزود که امریکا نباید هیچ توهمی درباره ماهیت طالبان داشته باشد و تصور کند که این گروه همکار امریکا در مبارزه با داعش است.
این مقام سابق امریکایی تاکید کرد که نبود امریکا در افغانستان سبب شده است که این کشور ابزار فشار بر طالبان را از دست بدهد.
کورتس گفت که امریکا نباید به خاطر همکاری طالبان در جنگ با داعش که دشمن این گروه است، امتیاز زیاد بدهد.
جنرال جک کین، تحلیلگر ارشد نظامی و از فرماندهان پیشین ارتش ایالات متحده، نسبت به تهدید فزاینده تروریسم فرامرزی در افغانستان هشدار داد و آن را «بیسابقه و بسیار جدی» توصیف کرد.
این جنرال امریکایی خواستار همکاری با جبهه مقاومت ضد طالبان شد. به گفته او، این همکاری بعد از یازده سپتامبر منجر به سقوط رژیم طالبان گردید.
او روز دوشنبه در سخنانی موسسه هادسون اظهار داشت که بازگشت طالبان به قدرت، به ظهور دوباره گروههای تروریستی منجر شده و شرایط امنیتی را وخیمتر کرده است. جنرال کین تاکید کرد که خروج شتابزده و کامل نیروهای امریکایی از افغانستان، نهتنها به رشد مجدد گروههایی چون القاعده و داعش انجامیده، بلکه چهره ایالات متحده را بهعنوان یک قدرت ضعیف در سطح جهانی به نمایش گذاشت.
وی گفت: «فرماندهان ارتش با تصمیم دولت بایدن برای خروج کامل مخالف بودند، زیرا باور داشتند که چنین اقدامی، زمینهساز قدرتگیری دوباره القاعده و داعش خواهد شد.»
این جنرال بازنشسته با اشاره به حضور فعلی نیروهای امریکایی در سوریه و افریقا برای مقابله با داعش، افزود که با توجه به سطح تهدید داعش در افغانستان، ترک این کشور اقدامی غیرمنطقی بود.
جنرال کین همچنین از جبهه مقاومت ملی افغانستان بهعنوان «جنبشی قدرتمند» یاد کرد که در گذشته با ایالات متحده در مبارزه با القاعده پس از حملات ۱۱ سپتامبر همکاری کرد. او خاطرنشان کرد که امریکا در دهههای گذشته نیز در کنار مجاهدین افغان در نبرد علیه ارتش شوروی سابق ایستاده بود.
وی تصریح کرد: «همکاری میان امریکا و جبهه مقاومت پس از یازده سپتمبر منجر به سقوط طالبان شد. این رابطه وجود داشت و هنوز هم باید ادامه یابد.»
نایروبی تایمز گزارش داد که عبدالظاهر قدیر، معاون سابق پارلمان افغانستان، در کنیا بازداشت شده است. دادگاهی در نایروبی، پایتخت کنیا، حکم ادامه بازداشت او را صادر کرده تا به درخواست اداره مبارزه با مواد مخدر امریکا به این کشور استرداد شود.
به نوشته این روزنامه، پولیس این کشور موظف به نگهداری او تا زمان آغاز روند استرداد قدیر به ایالات متحده امریکا شده است.
براساس گزارشها، ظاهر قدیر از سوی دادگاهی در ایالات متحده به اتهام قاچاق مواد مخدر و نگهداری سلاحهای سنگین تحت پیگرد قرار دارد.
نایروبی تایمز در ۲۹ حمل نوشت که قدیر پس از ورود به کنیا، در یکی از هتلهای شهر نایروبی دستگیر شد و اداره تحقیقات جنایی کنیا از دادگاه مجوز بازداشت او را درخواست کرد. قاضی ارشد دادگاه درخواست دادستان کل را پذیرفت و اجازه بازداشت موقت این مقام پیشین افغانستان را صادر کرد.
دادستانی کنیا اعلام کرده است که دادگاهی در ایالات متحده در تاریخ ۲۵ مارچ ۲۰۲۵ حکم بازداشت ظاهر قدیر را صادر کرده بود. به گفته یک مقام مبارزه با موادمخدر در کنیا، نیکلاس دیفرانچسکو، مامور ویژه اداره مبارزه با مواد مخدر ایالات متحده، شکایتی رسمی علیه قدیر در دادگاه ناحیه جنوبی نیویارک ثبت کرده است.
براساس گفتههای این افسر، ظاهر قدیر به اتهام «توطئه برای واردات مواد مخدر» و همچنین «در اختیار داشتن سلاحهای خودکار» تحت تعقیب قرار دارد.
مقامهای امریکایی با ارسال یادداشت دیپلوماتیک درخواست رسمی تحویل او را به حکومت کنیا ارایه دادهاند. دادگاه نایروبی نیز در تاریخ ۱۵ اپریل ۲۰۲۵، با بررسی اطلاعات و شرایط موجود، مجوز ادامه روند استرداد را صادر کرد.
بر اساس اظهارات دادستان نایروبی، قدیر در ۱۴ اپریل ۲۰۲۵ با پرواز قطر ایرویز وارد نایروبی شده است. افسر تحقیق گفت که مظنون فاقد محل اقامت مشخص است و خطر فرار او بالاست. او افزود که احتمال دارد قدیر نه تنها به افغانستان، بلکه به کشوری که معاهده استرداد با ایالات متحده ندارد، متواری شود که این موضوع روند استرداد را غیرممکن خواهد کرد.
دادگاه گفته که آزادی مظنون با وثیقه یا هر روش دیگر میتواند روند استرداد و تحویل او را به خطر اندازد و همچنین در پیگیری و شناسایی همدستان احتمالیاش که هنوز تحت تعقیب هستند، اختلال ایجاد کند.
دادستان در پایان تاکید کرد: «در راستای تحقق عدالت و پایبندی کنیا به تعهدات بینالمللی خود، این دادگاه باید حکم بازداشت صادره از سوی دادگاه منطقهای ایالات متحده علیه ظاهر قدیر را تایید و دستور بازگرداندن و تحویل او به امریکا برای پاسخگویی به اتهامات مطروحه را صادر کند.»
پیش از این خانواده ظاهر قدیر خبر از دستگیری او در دبی داده بودند.
ماری کبیر سراج بیشاپینگ ۳۳ ساله و از نوادگان خاندان سلطنتی افغانستان بهعنوان دستیار معاون وزارت امور خارجه امریکا در امور افغانستان گماشته شد. او قبلا مشاور ارشد کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان و مسئول تحقیقات نظارتی درباره خروج امریکا از افغانستان بود.
ماری کبیر سراج بیشاپینگ دارای مدرک دکترای حقوق از دانشگاه ویرجینیا و مدرک کارشناسی از دانشگاه کالیفرنیا در لسآنجلس است. او به زبانهای آلمانی و فارسی تسلط دارد.
خانم بیشاپینگ پیش از این به عنوان مشاور ارشد حقوقی و مدیر کارکنان کمیته فرعی در کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان ایالات متحده فعالیت کرده و ریاست کمیته فرعی آسیای جنوبی و مرکزی را بر عهده داشته است. او در این سمت، مشاور اصلی رئیس کمیته و رئیس کمیته فرعی در امور مربوط به این منطقه بوده است.
او پیش از حضور در مجلس نمایندگان، به عنوان مشاور حقوقی در دفتر مشاورت حقوقی وزارت خارجه کار کرده و همچنین مدتی به عنوان دستیار قضایی قاضی کنت ای. جردن در دادگاه تجدیدنظر حوزه سوم ایالات متحده خدمت کرده است.
ماری کبیر سراج همچنین در دفاتر حقوقی «گیبسون، دان و کراچر» و «ویل، گاتشال و منجز» در نیویارک به وکالت پرداخته است. پدر و مادر ماری بیشاپینگ در زمان حمله نیروهای اتحاد جماهیر شوروی سابق، از افغانستان خارج شدهاند.
بر اساس زندگینامه رسمی، او از نوادگان دختری ثریا طرزی، همسر شاه امانالله خان، است. ماری بیشاپینگ در ایالات متحده متولد شده و تاکنون به افغانستان سفر نکرده است.
پیش از این، دفتر نمایندگی ویژه ایالات متحده برای زنان افغانستان در اختیار رینا امیری قرار داشت. اما پس از استعفای او، اداره دونالد ترامپ فردی را برای این سمت منصوب نکرد. این دفتر و دفتر امریکا در امور افغانستان در اداره جو بایدن، پس از خروج ایالات متحده از این کشور ایجاد شده بودند.
وزارت خارجه ایالات متحده در حال حاضر موضوع افغانستان را به بخش آسیای مرکزی و جنوبی این وزارت منتقل کرده است.
برخی از مقامهای ارشد طالبان در نشستی در کابل از هشت ثور، سیوسومین سالگرد «پیروزی مجاهدین» تجلیل کردند. با این حال، این مقامها رهبران جهادی را به «جنگسالاری، قدرتطلبی و ایجاد جزیرههای قدرت» متهم کردند.
عبدالطیف منصور، وزیر انرژی و آب طالبان، در این نشست رهبران گروههای جهادی را «مدعیان دیوانه قدرت و حاکمیت» خواند و گفت که آنها تاکنون افسوس میخورند که خون یک و نیم میلیون شهید و صدها هزار بیوه و یتیم را نادیده گرفتند. به گفته او، به دلیل سرسختیهای نابجا، ملت افغانستان نتوانست به نتیجه مطلوب جهاد برحق خود دست یابد.
این مقام طالبان گفت که با هدف مهار «جنگسالاران خودخواه»، تحریک طالبان با رهبری ملا عمر در افغانستان تأسیس شد و طی دو سال، سلطههای بیشمار «تفنگداران و جنگسالاران» از میان برداشته شد. به گفته این مقام طالبان، این گروه در دهه ۹۰ میلادی، به جزیرههای قدرت پایان داد و کشور از تجزیه نجات یافت.
این در حالی است که در دوره نخست حاکمیت طالبان، بحران نظامی و جنگ داخلی در افغانستان تشدید شد و میلیونها نفر از کشور آواره شدند. در این دوره، با تصرف کابل توسط طالبان، دو مرکز سیاسی - نظامی در قندهار و مزارشریف شکل گرفت.
۸ ثور ۱۳۷۱ خورشیدی یکی از روزهای مهم در تاریخ معاصر افغانستان است. در این روز، مجاهدین افغانستان پس از سالها جنگ مسلحانه علیه حکومت کمونیستی تحت حمایت شوروی سابق، وارد کابل شدند و نظام کمونیستی به رهبری داکتر نجیبالله را سرنگون کردند. این رویداد به عنوان «پیروزی مجاهدین» شناخته میشود.
نورالله نوری، وزیر سرحدات، اقوام و قبایل طالبان نیز در این نشست گفت: «با آنکه مردم افغانستان پس از شکست روزها به اهداف جهاد دست نیافتند اما اکنون به این هدف رسیدهاند و زیر چتر رهبری واحد زندگی میکنند.»
او تأکید کرد: «پس از شکست روسها در افغانستان، آرزوی مردم برای تحقق آزادی و برپایی نظام اسلامی برآورده نشد.» به گفته او، «در میان مجاهدین فساد به اوج رسید، مردم از نام جهاد و مجاهد متنفر شدند، ولایتهای افغانستان به سلطنتهای کوچک تقسیم شد و فرصت تنفس از مردم گرفته شد.»
به گفته این مقام طالبان، در حکومت پنج ساله این گروه، تمام اصول و احکام اسلامی تطبیق میشد و این حکومت سبب آرامش مردم گردیده بود.
این در حالیاست که افغانستان تحت حاکمیت طالبان در انزوای شدید جهانی قرار داشت و مردم از فقر به شدت رنج میبردند. در آن دوره، گروههای مختلف دهشتافگن خارجی از خلاء قدرت سود بردند و در مناطق مختلف افغانستان مستقر شدند.
فصیحالدین فطرت، رئیس ستاد کل ارتش طالبان، نیز در این مراسم گفت که پس از پیروزی مجاهدین در ۸ ثور، آرزوی مردم این بود که زخمهایی که طی اشغال شوروی به ملت وارد شده بود، درمان شوند؛ «اما برتریطلبی و قدرتخواهی برخی رهبران جهادی مانع تحقق این آرزو شد و مردم افغانستان بیش از پیش دچار مشقت، ظلم و سختی شدند.»
او هشتم ثور را روزی تاریخی و پرافتخار دانست و گفت که مردم افغانستان در این روز بر تجاوز پیروز شدند، اما جنگهای داخلی که بر اثر قدرتخواهی رهبران جهادی شعلهور شد، زمینه ایجاد حکومت اسلامی را از مردم گرفت.
فصیحالدین هشدار داد که در صورت هرگونه تلاش برای «اشغال مجدد» افغانستان، طالبان در برابر آن خواهند جنگید. او یادآور شد که پس از بازگشت طالبان به قدرت، شماری از شهروندان کشور را ترک کردهاند و ممکن است برخی حلقهها و کشورها با حمایت از آنان علیه طالبان اقدام کنند.
مقامات طالبان در مراسم هشت ثور، خود را یگانه میراثدار مبارزه مردم افغانستان علیه شوروی سابق قلمداد کردند. فصیحالدین گفت: «چهار و نیم دهه جنگیدیم و اگر لازم باشد، هزاران سال دیگر نیز میجنگیم.»
طالبان در حالی «جهاد» افغانستان را به نفع خود مصادره میکند که بسیاری از رهبران مجاهدین که با ارتش سرخ شوروی سابق جنگیدند، در تقابل با طالبان قرار دارند و انحصارطلبی و نقض گسترده حقوق زنان توسط این گروه را زیر سوال میبرند.
