هغې تر دې مخکې په هندوستان او ایران هېوادونو کې هم د تکواندو سیالۍ کړې وې؛ خو کوم مډال یې نه و ګټلی. دا ځل یې هیله لرله چې مډال وګټي؛ خو طالبانو دا هیلې وتروړلې.
ختمین الماسي وویل، له هغې وروسته چې طالبان واکمن شول، پاکستان ته یې سفر لغوه شو او د ښځو پر ورزش بندیز هم ولګېد چې له کبله یې نوره کلب ته ولاړه نه شوه.
ختمین نبین له سختو کلتوري محدودیتونو سره په تکواندو کې ځان تر تور کمربنده ورساوه او په کور دننه یې یو شمېر سیالیو کې پراخ حضور هم لاره.
په پاکستان کې لسګونه زره هغه کډوال د طالبانو له واکمنۍ وروسته دغه هېواد ته کډه شوي، چې د یادې ډلې له لوري یې ژوند له ګواښ سره مخ و چې ډېری هغه یې ښځینه او کوچنیان دي. پاکستان له تېرو درېیو میاشتو راهیسې په اسلام اباد کې کور په کور د ناقانونه افغان کډوالو پسې عملیات پیل کړي او هره ورځ لسګونه کسان نیسي او خپل هېواد ته یې شړي.
د تکواندو د دغه لوبغاړې په ګډون پاکستان په اسلام اباد کې مېشتو کډوالو ته د دغه هېواد حکومت د مارچ میاشتې تر ۲۹مې نېټې وخت ورکړی، چې باید له راولپنډۍ او پلازمېنې څخه ووځي. هغه له خپلې کورنۍ لرې ځانله له یوې پاکستانۍ کورنۍ سره مېشته ده او د یوه نامعلوم برخلیک له کبله هره ورځ کړېږي.
د پوهنتون په انګړ کې له نورو ټولیګوالو سره خبرې کوي، چې دا وخت یې ټلېفون وشړنګېد.له هغې خوا په ترهېدلي غږ ورته ویل کېږي، چې ژر تر ژره باید کور ته ځان ورسوي او طالبان کابل ته ننوتي دي.
لا تر مخه هم د پوهنتون په چاپېریال کې اوازې خپرې وې، چې طالبانو دا او هغه ځایونه ونیول؛خو تر څو چې غرمه کېده پوهنتون څخه هر یو پښې سپکولې.
لا پوره مازیګر شوی نه و، چې رسنیو اعلان وکړ د افغانستان پخواني ولسمشر محمد اشرف غني هېواد پرېښود او له همدې اعلان سره د هغه نظام ستنې ړنګې شوې، چې سنیلا او ملګرو یې پکې له ښوونځي تر پوهنتونه زده کړې رارسولې وې.
طالبان واکمن شول، کابل یې ونیو او د یوې جنګي ډلې ویاند د رسنیو پر مخ راڅرګند شو او ډاډ یې ورکړ، چې دوی له ښځو سره د خپلې پخوانۍ واکمنۍ په څېر له سختدریځۍ کار نه اخلي.
ان دا یې هم وویل، چې د نجونو زدهکړو او کار ته ژمن دي؛ خو دغه څرګندونې یوازې خبرې پاتې شوې.
لا څو میاشتې نه وې تېرې چې طالبانو د امر ثاني له شپږم ټولګي پورته د ښوونځیو دروازې بندې کړې او د سنیلا رحماني په څېر د زرګونو نجونو پر مخ د پوهنځیو دروازې هم د ملاهبت الله د امر ثاني په نامه وځنډولې.
سنیلا افغانستان انټرنشنل ته وایي، د طالبانو دغو پرېکړو خورا ناهیلې کړه، ان د ده ټولګیوالې او ملګرې په رواني ناروغیو اخته شوې.
هغې له ماشومتوبه خیاطي زده کړې وه او د کابل دارلامان ماڼۍ ته نږدې یې د ښځو جامې هم ګڼدلې.
هغې یو دوکان لاره او یوشمېر نورې ښځینه هم ورسره په کار بوختې وې؛ خو څو ورځې د طالبانو د راتګ له کبله یې دوکان بند و.
د طالبانو د واکمنۍ څخه نږدې لس ورځې وروسته یې خپل دوکان پرانېست، د یو شمېر ښځینهو جامې هم ورته پرتې وې او هغوی یې د ګنډلو غوښتونکې وې؛ خو د طالبانو راتګ له سنیلا او د هغې له کارګرو دا کار پاتې کړی و.
هغې جامو کېدونکې بخۍ ودرولې، متحسب چې توره پاج لرونکې لونګۍ یې پر سر وه او سپینې جامې یې اغوستې وې سنیلا او د هغې ملګرو ته یې وویل،چې له دوکان څخه ووځي.
محتسبانو د دې خیاطۍ کارګرو ته وویل، چې تاسې نور نشئ کولای کار وکړئ او دا زموږ د مشر امر دی.
له دغو محستبانو سره د ښاروالۍ کارکوونکي هم وو او د ښځینهو دغه خیاطي یې ځای پر ځای مهرلاک کړه.
سنیلا رحماني اته کسیزې کورنۍ یوازینۍ ډوډۍ ګټونکې وه؛ خو طالبانو یې د روزګار دا هیلې هم ور ختمې کړې.
د سنیلا په ګډون هغه څلور خویندې او دوه وروڼه لري. د هغې یوې خور هم پوهنتونې زده کړې کولې او دوه نورو یې له شپږم ټولګي پورته ښوونځی لوست، چې د طالبانو بندیزونو د هغې پر ټولې کورنۍ سختې او بدې اغېزې وکړې.
هغه د مېلیونونه نورو افغان نجونو او ښځو په څېر د کار کولو له حق څخه هم بې برخې شوه. له دې سره هممهاله هغه ښځینه چې خپل لباسونه یې پر ښځینه خیاطانو ګنډل هم له سختو ستونزو سره مخ شوې.
سنیلا بېلابېل ډوله جامې ګڼدلې او په پټه یې کور کې خپل کار ته دوام ورکړ؛ خو دغو بندیزونو یې د نورو په څېر په رواني او اقتصادي حالت بدې اغېزې وکړې.
د هغې کورنۍ پرېکړه وکړه، چې نور یې افغانستان کې ژوند له کړاوونو ډک شوی او باید هېواد پرېږدي.
سنیلا د خپلې کورنۍ سره یو ځای د «۱۴۰۳ کال کب» میاشت کې پاکستان ته کډواله شوه او په اسلام اباد کې یې د کډوالۍ ژوند پیل کړ.
که څه هم هغه اوسمهال په اسلام اباد کې خپل کار ته دوام ورکړی؛ خو د پوهنتون زده کړې ترې پاتې دي.
دا افغانه نجلۍ اوس له پاکستانیانو سره د ښځو جامې ګنډي او د خیاطۍ یوه دوکان کې یې ځان ته کار موندلی او وخت ناوخت هلته د افغان ښځو او نجونو په غونډو کې هم فعالیتونه کوي. هغه د ښځو د حقونو له یوې شبکې سره یو ځای شوې او په اسلام اباد کې د افغان نجونو د زدهکړو تر څنګ د ښځو د کار د ملاتړ په تړاو هم غږ پورته کوي.
په دغو ناستو کې دوی د طالبانو پر ضد څرګندونې کوي او د ښځو ضد دریځونه یې غندي.
هممهاله هغه او په دې هېواد کې نږدې مېشت څلور مېلیونه افغان کډوال د پاکستاني پولیسو له لوري ځورول کېږي او خپل هېواد ته د استول کېدو له ګواښ سره مخ ده.
د هغې کورنۍ ځان د ملګرو ملتونو د کډوالۍ سازمان سره د پناه غوښتنې لپاره هم ثبت کړی؛ خو لا یې قضیه ناڅرګنده ده.
سره له دې چې هغوی د ملګرو ملتونو د کډوالۍ اړوند اسنادونه هم لري؛ خو د پاکستان هېواد تازه خبرداری ورکړی، چې افغان کډوال به بېرته خپل هېواد ته ولېږي.
سنیلا د افغانستان انټرنشنل د دې پوښتنې په ځواب کې چې که پاکستاني پولیس دوی کابل ته په زوره ولېږي؛ نو څه سره به مخ شې؟ هغې اوږده ساه واخیسته او وې ویل:« له هغه بدمرغه برخلیک سره چې مېلیونونه نجونې ورسره مخ دي او هیلې وژل شوې دي».
طالبانو په افغانستان کې د واک ترلاسه کولو وروسته پر ښځو یو لړ بندېزونو راوستل، نجونې یې له زدهکړو محرومې کړې او ښځې یې له سیاسي ګډون او ان په ځینو مواردو کې له اقتصادي فعالیتونو هم منع کړې، پر نجونو یې د شپږم ټولګي پورته د ښونځیو او پوهنتونونو ټولې دروازې تړلې او د دوی ژوند یې په یوه سرخلاصي زندان کې د بندي په څېر کړ.
طالبانو ښځې او نجونې له محرم پرته له تګ راتګ، په عامه ځایونو کې په لوړ غږ غږېدل، پارکونو، حمامونو، د وېښتانو او ښکلا سالونونو او تفریحي مرکزونو ته له تګه هم منع کړې دي.
د پرځېدلي جمهوري نظام پر مهال د بلخ پخواني والي عطا محمد نور ویلي، طالبانو د خپلې واکمنۍ له پیل راهیسې پر ښځو ظالمانه بندیزونه لګولي او هیله لري چې د دغه ډلې د واکمنۍ په ړنګېدو سره به ښځې بېرته خپل حقونه ترلاسه کړي.
هغه د (کب ۱۷مه) پر اېکس پاڼه لیکلي، چې طالبانو د خپلو سختدریځو افکارو له مخې ښځې له خپلو بنسټیزو او اسلامي حقونو څخه منع کړې دي.
د بلخ پخوانی والي وایي، د طالبانو د واکمنۍ راهیسې تر ټولو ډېر کړاوونه او ستونزې افغان ښځو ګاللي.
عطا محمد نور زیاته کړې: « که څه هم په تېرو درېیو کلونو کې ښځې له کار او زدهکړو منع شوي؛ خو د طالبانو د واکمنۍ پر ضد یې د هېواد دننه او بهر خپل غږ پورته کړی، چې دا کار یې د ستاینې وړ دی».
د نوموړي په خبره، د ښځو له لوري ترسره کېدونکې مبارزه د طالبانو د ټوپکو پر وړاندې د دوی د زړورتیا او ودرېدو څرګندونه کوي.
د بلخ پخوانی والي ټینګار کوي، چې ښځې د اسلامي اصولو له مخې د زدهکړې او کار تر څنګ په بېلابېلو برخو کې د فعالیتونو حق لري.
د دغه ورځې په مناسبت ډېری افغان سیاستوالو په افغانستان کې د طالبانو له لوري پر ښځو روان بندیزونه غندلي او دا یې د دغې ډلې د ظالمانه او سختدریځو افکارو زېږنده بللې.
یو شمېر ښځو افغانستان انټرنشنل ته په لېږل شویو پېغامونو کې ویلي، چې دوی د طالبانو د بندیزونو پر ضد مبارزه کوي او په دې برخه کې باید نړۍوال هم همکاري وکړي.
د بښنې نړۍوال سازمان تازه په تېرو څه باندې درېیو کلونو کې د طالبانو له لوري پر ښځو د روانو بندیزونو په تړاو اندېښنه څرګنده کړې او ادعا یې کړې، چې نړۍواله ټولنه د افغان ښځو روان ناورین ته چندان پاملرنه نه ده کړې.
یاد سازمان نیوکه کړې، چې د طالبانو پر ضد د افغان ښځو مبارزه له پامه غورځول شوې او په نړۍواله کچه د سیاسي ارادې د نشتوالي له کبله دغه مبارزې لا تر اوسه بریالۍ شوې نه دي.
د طالبانو د مشر ملاهبت الله د فرمانونو له مخې، افغان نجونې له شپږم ټولګي پورته ښوونځیو ته د تګ اجازه نه لري او پرې یې د پوهنتونونو دروازې هم بندې کړې دي.
همدا راز یې د ښځو د کار کچه هم کمه کړې او ان په روغتیایي برخه کې یې هم پر ښځینه ډاکټرانو بندیزونه لګولي دي.
د جرمونو نړۍوالې محکمې د یو څارنوال له لوري پر ښځو او نجونو د بندیزونو له کبله د ملاهبت الله د محاکمه کېدو او نیول کېدو غوښتنه هم شوې ده.