ملګري ملتونه: تېر کال له نیمایي ډېرو راستنېدونکو کافي خواړه نه لرل

د ملګرو ملتونو د کډوالو عالي کمیشنرۍ موندنې ښيي، چې د تېر کال په لومړۍ نیمايي کې ۵۷ سلنه افغان راستنېدونکو کافي خوراکي توکو ته لاسرسی نه درلود. د دې څیړنې له مخې، په سلو کې ۴۷ کورنیو د خوړو ذخیره نه درلوده، او ۲۹ سلنې له یوې اوونۍ نه کم خوراکي توکي درلودل.

د ملګرو ملتونو د کډوالو عالي کمیشنرۍ (UNHCR) د سې شنبې په ورځ د یوې نوې څېړنې معلومات خپاره کړي.

دا هغه څېړنه ده، چې په ۳۰ ولایتونو کې ۲۸۶۸ هغو راستنیدونکو سره مرکې په کې شوې، چې د ۲۰۲۴ کال له جنورۍ څخه تر جون میاشتې پورې له پاکستان څخه افغانستان ته راستانه شوي دي.

د راستنېدونکو په دې څېړنه کې د پوهنې، روغتیايي خدمتونو، د څښاک پاکو اوبو، خوړو او سرپناه ته د لاسرسي، اقتصادي وضعیت او امنیت په ګډون د بېلابېلو موضوعاتو په اړه دغې ادارې پوښتنې کړي.

له ۷۰ سلنې زیاتو ځواب ورکوونکو ویلي، چې دوی په میاشت کې له ۱۴۰ ډالرو څخه کم عاید لري، او نورو ۶۰ سلنې ویلي، چې دوی د کورنۍ لګښتونو پوره کولو لپاره پیسې پور اخیستي.

د څیړنې له مخې، ۷۰ سلنه راستنیدونکي ژور خفګان تجربه کوي، چې د دوی ژوند یې اغیزمن کړی دی.

۱۷ سلنه ځواب ویونکو ویلي، چې دوی داسې کسان پېژني چې له پاکستان څخه د دویم یا دریم ځل لپاره را شړل شوي دي.

په سلو کې ۳۳ماشومان ښوونځيو او نورو ښوونیزو اسانتیاوو ته لاسرسی نه لري.

په راپور کې راغلي چې ۸۶ سلنه راستانه شوي کسان د کابل، ننګرهار، کندز، کندهار، بلخ، لغمان، بغلان، لوګر، هلمند او جوزجان په ګډون په لسو ولایتونو کې مېشت شوي او ۳۷ سلنه بېرته خپلو اصلي ولایتونو ته ستانه شوي.

د کډوالو ادارې په راپور کې راغلي، چې ټولو راستنیدونکو د ملګرو ملتونو نغدي مرستې تر رسیدو وروسته ترلاسه کړې.

له ۳۰ سلنې زیاتو ویلي، چې د دوی له راستنیدو وروسته په شپږو میاشتو کې، د کورنۍ یو یا ډیرو غړو روغتیایي پاملرنې ته اړتیا درلوده خو د دې توان یې نه درلود.

د ملګرو ملتونو د کډوالو عالي کمیشنرۍ په خپل راپور کې، خپلو اصلي سیمو ته د کډوالو نه ستنیدل، د کار بې ثباتي، بې وزلي، د هویت د اسنادو نشتوالی، تعلیمي او روغتیايي خدمتونو ته د ښځو او نجونو نه لاسرسی، د تګ راتګ ازادي، میراث او نور اساسي حقونه د ستونزو په توګه یاد کړي دي.

ملګرو ملتونو ټینګار کړی چې د ۲۰۲۵ کال په اپریل میاشت کې له پاکستان څخه د افغان کډوالو د ایستلو لړۍ له پیلیدو سره، د راستنیدونکو د وضعیت څارنه، د هغوی د تجربو ارزونه او د هغوی له اړتیاوو سره سم د پروګرامونو پلي کول دوه چنده مهم شوي دي.