خبرگزاری رویترز در گزارشی از حال و هوای این روزهای بند امیر نوشته است که مناظر زمستانی در اطراف دریاچه‌های کوهستانی بند امیر منظره‌ای جذاب خلق کرده، اما غیبت گردشگران برای مردم محل گران تمام می‌شود.

رویترز می‌گوید بقایای صنعت توریسم افغانستان ممکن است دیگر مورد توجه قرار نگیرد.

بند امیر در حدود سه هزار متر بالاتر از سطح دریا و در فاصله چند ساعت رانندگی از محل پیکره‌های بودای بامیان، سالانه هزاران بازدیدکننده را به خود جذب می‌کرد.

اما همه چیز پس از سقوط حکومت پیشین تغییر کرد. با سرنگونی حکومت تحت حمایت غرب در کابل در ماه آگست،کمک‌های خارجی هم قطع شد و اقتصاد افغانستان به بحران فرو رفت.

سیدرضا، راهنمای گردشگری که اتاق‌هایی را نیز به بازدیدکنندگان اجاره می‌دهد، می‌گوید: "قبلاً خیلی خوب بود، در زمستان برنامه‌ها و مسابقات اسکی برگزار می‌شد."

او می‌افزاید: "در زمستان و بهار گردشگران زیادی می‌آمدند، اما از زمانی که طالبان آمده‌اند، در چهار ماه گذشته هیچ توریستی در بند امیر ندیده‌ایم."

ولایت بامیان یکی از مکان‌های نادری بود که از درگیری‌هایی که در ۲۰ سال گذشته بخش‌های زیادی از افغانستان را متلاشی کرد، مصون ماند. این ولایت فرهنگ نسبتاً لیبرال را گسترش داد که در آن ورزش‌های کوهستانی نقش مهمی داشتند.

زنان و مردان اسکی‌باز و بایسکل‌سوار در شیب‌ها و جاده‌ها و همچنین هزاران گردشگر که از زیبایی‌های طبیعی لذت می‌بردند، چشم‌اندازی از آرامش بی‌دغدغه را در تضاد کامل با خشونت در جاهای دیگر ارایه می‌داد.

رضا می‌گوید: "بند امیر یک مکان گردشگری است؛ دریاچه‌های زیبا و آب و هوای دلپذیری دارد، مردم از گذراندن وقت در اینجا لذت می‌بردند."

بند امیر در سال ۲۰۰۹ به عنوان پارک ملی افغانستان اعلام شد.اگرچه بامیان به طور کلی فقیر و توسعه نیافته باقی مانده است، گردشگری که در طول سال‌های جنگ ادامه داشت، نشانه‌های روشنی از رونق در روستای کوچک کنار دریاچه به جای گذاشته است.

به گفته رضا زندگی ۷۰ تا ۸۰ خانوار ساکن در روستای بند امیر به طور کامل وابسته به گردشگری است.

در هفته‌های پس از آمدن طالبان،‌ دو بار تصاویری از بامیان در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر شد.

بار اول جنگجویان طالبان،‌ مسلح به تفنگ و راکت آر پی جی،‌ سوار بر قایق‌های رکابی در دریاچه بند امیر جولان می‌دادند.

بار دوم زمانی بود که ویدیویی از تیراندازی مستقیم افراد مسلح این گروه به حفره‌های خالی پیکره‌های بودا منتشر شد. حفره‌های برجای مانده از انفجار دو پیکره ارزشمند بودا به دست این گروه در ماه مارچ ۲۰۰۱.