به آنها گفته شد فقط در عرض ۲۴ ساعت باید خانه را تخلیه کنند.
فارین پالیسی گزارش داده که دولت آلمان از شماری از پناهجویان افغان در این کشور خواسته سرپناههای موسوم به «مراکز ورود» را برای پناهجویان تازهوارد اوکراینی خالی کنند.
مریم، ۳۳ ساله، یک فعال اجتماعی و پناهنده اهل افغانستان است. او در اواخر ماه جنوری وارد برلین شد. مریم پس از آنکه برای مدت دو سال متوالی از طالبان در فرار بود، با کمک دولت آلمان توانست به این کشور پناه بیاورد، اما حالا یکی از صدها افغانی است که در سراسر آلمان کنار گذاشته شدهاند و باید راه را برای پناهندگان تازه وارد از اوکراین باز کنند.
طارق، یکی از اعضای هیئت مدیره شورای عالی پناهندگان برلین میگوید: «این اخراجها عمداً رسانهای نمیشوند.» به گفته او «برخی از مردم سالها در خانههای خود زندگی کرده بودند و همه جزئیات زندگیشان با آن تنظیم شده بود، اما اکنون بیرون رانده شدهاند. از جمله کودکانی که به مکانهایی دور از مکتبهایشان منتقل شدهاند.»
طارق تأکید میکند که «دولت باید به بهبود شرایط پناهندگان در پایتخت آلمان کمک کند و اطمینان حاصل کند که حقوق آنها رعایت میشود.»
با این حال او تأکید کرد که «پناهجویان فقط باید کوتاهمدت "در مراکز ورود" اقامت داشته باشند، در حالی که برخی از خانوادهها سالها در آنجا زندگی میکردند، در حالی که خانوادههای دیگر در اقامتگاههایی دور از "مراکز ورود" زندگی میکردند.»
طارق گفت تا کنون ده اقامتگاه در برلین تخلیه شده است. به گفته او: «بیشتر آنها میترسیدند صحبت کنند، زیرا نگران اند که رسانهای ساختن این موضوع وضعیت مهاجرت آنها را تحت تأثیر قرار دهد.»
براساس آمار ثبت شده در آلمان از زمان شروع تهاجم تمامعیار روسیه به اوکراین، دستکم ۳۱۶ هزار اوکراینی به آلمان پناه آوردهاند.
برلین، در شرق کشور در نزدیکی مرز پولند، اولین نقطه ورود برای بسیاری از پناهجویان است و تاکنون ۶۰ هزار تازهوارد را ثبت کرده است.
درست مانند اکثر افغانها، تنها تعداد انگشتشماری از اوکراینیها به طور نامحدود در پایتخت آلمان خواهند ماند. اکثریت آنها به یکی از شانزده ایالت این کشور فرستاده خواهند شد.
مریم آروین که در اواخر جنوری به آلمان آمد، در برلین ثبت نام کرد و اکنون دارای مجوز اقامت سه ساله است.
مریم گفت: «رئیس سابق من در کابل کشته شد و من پس از تهدیدهای شخصی همیشه از خطراتی که در برابرم وجود داشت میترسیدم. حتی حالا دخترم مدام میپرسد که آیا طالبان به اینجا میآیند یا نه، و من در نهایت میتوانم به او بگویم: نه».
او میگوید: «وقتی برای اولین بار تصاویری از اوکراین منتشر شد، برای مردم آن کشور گریه کردم. من جنگ و وحشت آن را میشناسم و هنوز برای آنها گریه میکنم. من آنها را درک میکنم اما فقط میخواهم بگویم که با همه ما یکسان رفتار شود. پناهنده، پناهنده است.»