در این مصاحبه برای ما ثابت شد که تمام معاملات پنهانی با طالبان کار خلیلزاد بوده؛ تمام بی‌کفایتی سیاسی کار داکتر عبدالله بوده؛ تمام فساد را کرزی و تیمش کرده؛ تمام بی‌درایتی و بی‌کفایتی در مدیریت نیروهای امنیتی کار مجاهدین بوده؛ همه مقرری‌های فراقانونی کار آمریکا بوده و تمام دور زدن‌های قانون اساسی کار زرافه باغ‌وحش کابل بوده است.

ثابت شد که اعطای قراردادها به شرکت‌های لبنانی مربوط به برادر بی‌بی‌گل کار رمضان بشردوست بوده؛ زمین در جاده میدان‌هوایی کابل را جنرال قذافی به نرخ کاه به شرکت الکوزی داده بود و هزاران هزار جنگجوی طالب را عبدالرزاق وحیدی از زندان آزاد کرده بود.

این نیز ثابت شد که در هفت سال حکومت اشرف‌ غنی، با وجود اینکه هیچ کمک مالی از خارج نمی‌رسید، او توانسته بیشترین پروژه‌های نوسازی و بازسازی را در مناطق مرکزی اجرا کند. وی موفق شده، به جز «پکتیای بزرگ» و «ننگرهار بزرگ» که برایشان گفته شده بود صبر کنید، در تمام ولایات دیگر اقتصاد و امنیت را از خاک به افلاک ببرد. وی توانست شمال و غرب را به مسیر ترانزیت تجارت جهانی تبدیل کند. اشرف غن همچنین توانست بودجه کشور را از صادرات جلغوزه و گنده‌بغل که از طریق دهلیزهای هوایی به اروپا فرستاده می‌شد، تامین کند.

با وجود این‌ها، می‌بینم که مردم افغانستان راضی نیستند و هنوز تیر کین بلغم‌دار در دهان دارند و دنبال عکس آقای غنی می‌گردند. این نشان می‌دهد که مردم افغانستان ناسپاس هستند و قدر خدمتگار وطن را نمی‌دانند. حتی جوانان و زنانی که آقای غنی را تنها گذاشتند و برخلاف مردم اوکراین ازش حمایت لازم را نکردند حالا وی را مقصر وضعیت فعلی می‌دانند. این یعنی اوج سقوط اخلاقی زنان و جوانان.

خوب، جوانان که خام هستند. زنان که ظرفیت لازم برای قدردانی را ندارند و از آن‌ها نباید گله کرد. گوسفندان که زور خود را زدند تا جناب متفکر را دو بار رئیس‌جمهور بسازند و ساختند. تنها کسانی که کاری نکردند و دست روی دست نشستند ما مردان بودیم. اکنون بر ما مردان غیور است تا با دسته گلی خدمت آقای غنی برویم و ازش پوزش بخواهیم، کفش‌هایش را برگردانیم و ازش تقاضا کنیم به وطن برگردد و فصل ناتمام امان‌الله خان را تمام کند. بر ماست که یک اردوی ملی ۳۰۰ هزاری بسازیم و چهل - پنجاه هزار کشته بدهیم تا آقایان غنی، اتمر، محب و فضلی برگردند و به کارهای باقی‌مانده‌شان برسند. بر ماست تا خلیلزاد و کرزی و داکتر عبدالله و هر کس دیگر که مخالف سیاست‌های «ملی» آقای غنی هست را از میان برداریم و بگذاریم ایشان بدون مزاحمت حکومت کند.

اگر این کار را نکنیم به زودی پشیمان خواهیم شد، زیرا کشورهای دیگر که اشرف غنی دارند با سرعت نور پیشرفت می‌کنند. به گفته آقای رید چلی پاودر، استاد دانشگاه یورک، نبود هر ساعت اشرف غنی در یک کشور به اندازه دو سال به پیشرفت و توسعه کشور ضربه می‌زند. و ما چه بدبختیم که یک سال می‌شود اشرف غنی نداریم.

هی تف بر ما.