سفیر پیشین پاکستان نوشت: «نه وضعیت افغانستان و نه روابط دوجانبه آن طور که امید میرفت، نتیجه نداده است. وضعیت مطابق انتظارات ما و منافع جئو-اقتصادی بلندمدت پاکستان پیش نمیرود.»
منصور خان پس از به قدرت رسیدن طالبان از کشورش در کابل نمایندگی میکرد. به رغم روابط نزدیک طالبان و اسلام آباد، پاکستان نتوانسته روابط تنگاتنگ طالبان پاکستانی و افغان را سست کند. اکنون، اسلامآباد میگوید که طالبان پاکستانی با استفاده از خاک افغانستان بالای نیروهای امنیتی این کشور حمله میکنند.
این دیپلومات بازنشسته باور دارد که در حال حاضر، اسلام آباد به افغانستان از منظر «تروریزم» و مساله تحریک طالبان پاکستان میبیند. او از حکومت پاکستان خواست که به منافع اقتصادی خود در افغانستان اهمیت بدهد.
منصور نوشت: «در همراهی با کشورهای ذیعلاقه مانند چین، روسیه، ترکیه، عربستان، امارات متحده و قطر میتوان پروژههای اقتصادی را در افغانستان طرح ریخت و مذاکره کرد.این کشورها از نقش محوری پاکستان در ثبات و توسعه اقتصادی افغانستان آگاه اند.»
او هشدار میدهد: «اگر پاکستان در این برهه حساس خلا موجود در افغانستان را پر نکند، کشورهای دیگر این کار را خواهند کرد.»
از میان کشورهای مورد اشاره سفیر پیشین پاکستان، چین به سرمایهگذاری در افغانستان علاقه نشان داده است. مسئولان شرکتهای دولتی چین در دیدار با مقامات طالبان گفتهاند که در بخش معادن افغانستان سرمایهگذاری میکنند. با این حال، هیچ یک از این شرکتها پروژهای را آغاز نکردهاند.
هیچ یک از دولتهای منطقه از جمله پاکستان، دولت طالبان را به رسمیت نشناختهاند. تحلیلگران میگویند که در فقدان روابط دیپلوماتیک، تحریمهای بین المللی و روابط طالبان با گروههای تروریستی، زمینه سرمایهگذاری شرکتهای خارجی در افغانستان خیلی محدود است.
منصورخان اذعان میکند که تصورات منفی مردم افغانستان در مورد پاکستان را نمیتوان نادیده گرفت و آن را به «لابی کشورهای متخاصم» نسبت میدهد. او فعلاً «افزایش فعالیتهای تروریستی در پاکستان و ارتباط آن» با افغانستان را مانعی در برابر بهبود روابط اسلامآباد با طالبان به حساب میآورد.
پاکستان در دو دهه گذشته از حامیان اصلی طالبان در جنگ با حکومت و نیروهای خارجی در افغانستان بود که نهایتاً به سقوط دولت در افغانستان انجامید. گروههای سیاسی و مردم در افغانستان، همیشه پاکستان را مقصر خونریزی و دوام جنگ در افغانستان دانستهاند.