سازمان ملل متحد روز دوشنبه ۲۰ اسد در مطلبی در وبسایت خود نوشت که بیش از ۷۸ درصد زنان افغان نه در حال آموزشاند و نه به شغلی دسترسی دارند. اکنون یافتن شغل برای زنان دشوار و دریافت مدرک تحصیلی «ناممکن شده است.»
این بدان معناست که «تقریباً نیمی از نیروی کار عملاً سهم قابل ملاحظهای در اقتصاد افغانستان ندارند که این برای کشوری با اقتصادی ویرانشده مشکل بزرگی است.»
مرگومیر مادران «رو به افزایش است»
برآورد سازمان ملل نشان میدهد که بهدلیل دسترسی نداشتن زنان به خدمات درمانی، تا سال ۲۰۲۶ مرگومیر مادران افغان ۵۰ درصد افزایش خواهد یافت.
ملل متحد مرگ مادران را بیشتر پیامد سیاستهای تبعیضآمیز و محدودکننده طالبان میداند. زیرا، «اگر زنان اجازه ورود به آموزش عالی نداشته باشند، نمیتوانند پزشک شوند و اگر در برخی مناطق، زنان از مراجعه به پزشک مرد منع شوند – که چنین است – نمیتوان انتظار داشت زندگی سالمی داشته باشند.»
مقامهای طالبان «در ازدواجهای اجباری دخیلاند»
سازمان ملل میگوید که ازدواج کودکان نیز در حال افزایش است و زنان چه در خانه و چه در بیرون، در معرض خشونت بیشتری قرار دارند.
به نقل از این مطلب، «در برخی موارد، مقامهای حاکم [طالبان] خود در ازدواجهای اجباری دخیلاند یا مجری چنین ازدواجهایی هستند.»
زنان افغان تنها از جامعه حذف نشدهاند. به گفته سازمان ملل، «۶۲ درصد این زنان احساس میکنند که حتی در خانه نیز در تصمیمگیری نقشی ندارند.»
سوزان فرگوسن، مسئول دفتر زنان سازمان ملل در افغانستان، گفت که محدودیتهای زنان را باید بهعنوان مسئلهای «فراتر از افغانستان درک کرد.»
او گفت: «این [محدودیتها] فقط درباره حقوق و آینده زنان و دختران افغان نیست. این درباره چیزی است که ما بهعنوان جامعه جهانی از آن نام میبریم.»
این مقام سازمان ملل معتقد است که اگر سرکوب زنان و دختران افغان ادامه یابد، به این معنا است که حقوق زنان و دختران «در هر جای دنیا قابل چشمپوشی است».