ورلد ویژن گزارش داد که در یکی از مراکز توزیع کمک در قلعهنو مرکز ولایت بادغیس، زنان با کودکان خود در صفهای طولانی ایستاده اند تا بستههای نقدی و غذایی دریافت کنند. هر خانواده ۲۹۰۰ افغانی، حدود ۴۰ دالر امریکا، و سهمیهای از مکملهای غذایی برای زنان باردار و کودکان زیر پنج سال میگیرد.
مرضیه، ۳۸ ساله، بیوه و مادر پنج کودک، میگوید: «این تنها دلیلی است که هنوز زندهایم. بیشتر روزها فقط نان میخوریم. اگر خوششانس باشیم، برنج.»
براساس گزارش، هشت خانواده از هر ده خانواده افغان قادر به تامین غذای کافی نیستند و سه خانواده از هر چهار خانواده برای خرید مواد غذایی مجبور به قرض گرفتن اند. خانوادههای تحت سرپرستی زنان، از جمله آسیبپذیرترین اقشار جامعه هستند.
مرضیه از رنجهای بیپایان جنگ و فقر سخن میگوید. او همسرش را در جنگ از دست داده و پسر کوچکش که در اثر اصابت گلوله در دوران بارداری معلول به دنیا آمده است، نیز از گرسنگی رنج میبرد. او و فرزندانش هر روز برای جمعآوری فلزات و قوطیهای کهنه در خیابانها میگردند تا چند افغانی برای خرید نان پیدا کنند.
ادوارد براون گفت: «سوءتغذیه حاد بیش از سه میلیون کودک را تهدید میکند و یکسوم جمعیت کشور در معرض گرسنگی است. ما فوراً به حمایت بیشتر مالی و سیاسی نیاز داریم تا از نابودی کامل نسل آینده جلوگیری کنیم.»
براون تاکید کرده است که بدون افزایش بودجه و تداوم کمکها، میلیونها خانواده مانند مرضیه، آخرین امید خود را از دست خواهند داد.