الیف شافاک، نویسنده مشهور ترکی - انگلیسیزبان در صفحه رسمی تویترش از سکوت رسانههای بینالمللی در مورد سرکوب دختران معترض افغانستان انتقاد کرده است. او در یادداشتی با بیانی شاعرانه نوشت: «سکوت رسانههای جهانی کر کننده است.» الیف شافاک، نویسنده رمان ملت عشق است.
این رمان به شرح عرفان و زندگی مولانا جلال الدین محمد بلخی میپردازد و در میان قشر کتابخوان افغانستان محبوب است.
الیف شافاک نوشته است: «در اعتراضات اخیر، فعالان حقوق زنان در افغانستان "دست نشاندههای غرب" و "فاحشه" خوانده شدند. آنها مورد ضرب و شتم فیزیکی، توقف با وسایل برقی و اسپری مرچ قرار گرفتند. دو فعال توسط طالبان ربوده شدهاند.» خانم شافاک گفته اما رسانههای بینالمللی در مورد این زنان سکوت کرده است.شب چهارشنبه، ۲۹ دو اعضای طالبان به خانههای زنان معترض کابل یورش بردند و حداقل پنج زن را ربودند. تمنا زریاب پریانی، سه خواهرش و پروانه ابراهیمخیل توسط طالبان به جای معلومی انتقال داده شدهاند.
این رویداد واکنشهای گسترده داخلی و بینالمللی را در پی داشته است.
یوناما، نمایندگی سازمان ملل در افغانستان با نشر بیانیهای از طالبان خواست در مورد موقعیت این زنان وضاحت بدهد.
هدا خموش، یکی از زنان معترض کابل نیز در نشست اسلو در مورد افغانستان از این اقدام طالبان انتقاد کرد.
به گفته منبعی از اسلو او هنگامی که پشت تریبون قرار گرفت، گفت قبل از آغاز سخنرانی من امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه طالبان باید به کابل زنگ بزند و به افرادش بگوید دخترها را رها کنند.
طالبان بازداشت این زنان را انکار کردهاند، اما سخنگوی استخبارات این گروه تلویحاً گفت «بعد از این توهین به ارزشهای ملی و اسلامی تحمل نمیشود.»
اشاره او به آخرین تظاهرات زنان کابل بود که علیه «حجاب اجباری» برگزار شده بود.
اشاره خانم خموش به تمنا زریاب پریانی و سه خواهرش، پروانه ابراهیمخیل و عالیه عزیزی است که در بند طالبان اند.
هدا خموش از رهبران جنبش اعتراضی زنان در کابل علیه طالبان بوده است.
خانم خموش گفته که با تجربه دست اول از زندگی زیر سلطه مستقیم طالبان به ناروی آمده تا پیام زنان معترض در خیابانهای افغانستان بر ضد سرکوب و ترور را برساند که به گفته او جهان مقصر درجه یک آن است.
به گفته منبع داخلی افغانستان اینترنشنال، این فعال زن گفته است طالبان بر میلیونها زن آپارتاید جنسیتی اعمال میکنند و آنها را روزانه به طور نظاممند حذف، انکار، توهین و تحقیر میکنند.
این فعال مدنی که در خیابانهای کابل در کنار دهها زن به اعمال محدویت طالبان علیه کار و آموزش زنان و دختران اعتراض کرده میگوید طالبان با گرفتن کابل یک رژیم جناحی و یکدست را با ترور و زور و با به حاشیه بردن و حذف جمعی یک بخش بزرگ افغانستان ایجاد کردهاند.
خانم خموش در سخنرانیاش با ذکر مواردی از اتفاقاتی که در طول پنج ماه پسین به وقوع پیوسته از طالبان پرسیده که چرا فعالان مدنی را در کابل به بند میکشند و در اسلو با آنها پشت میز گفتگو مینشینند.
او گفته که این سرکوب و ترور در پیش چشم جامعه جهانی صورت می گیرد و با سکوت و یا تسامح با طالبان، جامعه جهانی مسئول یک بخش از جنایات و سرکوب هستند.
هدا خموش که از کابل به این نشست دعوت شده، میگوید به افغانستان بر میگردد اما نمیداند که چی سرنوشتی منتظر اوست.
او از وزیر خارجه ناروی پرسیده است که حکومت این کشور چگونه قوانین جهانی را دور زده و افرادی را که خود در لیست سیاه قرار داده بود به کشور خود دعوت کرده است.
این فعال مدنی افغانستان گفته است که به نمایندگی از زنان معترض چهار مورد را برای برگشت به حالت عادی و اعاده نظم مدنی در افغانستان پیشنهاد میکند:
۱-امیرخان متقی به کابل زنگ بزند و دستور بدهد که تمنا زریاب پریانی با سه خواهرش (زرمینه، شفیقه و کریمه)، پروانه ابراهیمخیل و عالیه عزیزی را فوراً آزاد کنند و دروازههای مکاتب بدون فقد و شرط باز شود.
۲. زنان افغانستان حقوق برابر میخواهند. تا ایجاد قانون اساسی جدید، برای اعاده و به رسمیت شناختن حقوق اساسی شهروندان فصل دوم قانون اساسی قبلی باید اعاده و مراعات شود.
۳. شورای با صلاحیت و مستقل از سوی سازمان ملل متشکل از خانواده متضرران و قربانیان، نمایندگان مردم، نهادهای مستقل بینالمللی حقوق بشر جهت نظارت و بررسی رفتار، سیاست های طالبان تشکیل شود. این شورا زندانهای طالبان را بررسی کرده، زندانیان عقیدتی، سیاسی و جنسیتی را فورا آزاد کنند.
۴.برای اعاده نظم و تداوم ثبات سیاسی، افغانستان نیازمند یک نظام مشروع است که بر مبنای رضایت همه شهروند شکل بگیرد.
به گفته منبع افغانستان اینترنشنال از محل مذاکرات، خانم خموش در پایان گفته است: "فصل جدید مبارزه ما برای افغانستان که حقوق و برابری همه شهروندان به ویژه زنان را احترام کند، پنج ماه و هشت روز پیش آغاز شده است و ما یک راه طولانی در پیش داریم. جامعه جهانی نباید چشمهایش را به روی ما ببندند."
این سبک زندگی لوکس یا لاگژری برای پویان مختاری عجیب نیست؛ اما وقتی کمره موبایل به طرف دیگر حاضران اطراف میز چرخید، چهرهایی نمایان شد که خبر آن مانند بمب در میان کاربران افغان شبکههای اجتماعی منفجر شد:
انابل، کلب از ما بهتران
اگر کسی بخواهد در شهری مثل لندن به تفریح شبانه برود، گزینههای زیادی دارد. خیابانهای مرکزی این شهر پر است از کلبها و بارهایی که به خصوص در شبهای آخر هفته، مملو از جوانان دختر و پسر درحال غذا و شراب خوردن یا رقصیدن و آواز خواندن است.
آدمهای پولدار، سرمایهداران و سلبریتیها اما، به هر کلبی نمیروند. آنها با آدمهایی از جنس خودشان پارتی میکنند و به کلبهای مخصوص میروند.
انابل در محله اعیانی میفر لندن، یکی از آن کلبهای لوکس و گرانقیمت است که هر کسی اجازه ورود به آن ندارد. این کلب خصوصی است و اعضای مشخصی دارد؛ کسانی که از پس پرداخت حق عضویت سالانه این کلب برمیآیند.
اعضای کلب انابل، در هنگام ثبتنام ۱۷۵۰ پوند (معادل ۲۳۶ هزار افغانی) و برای تمدید عضویت، سالانه ۳۲۵۰ پوند (حدود ۴۴۰ هزار افغانی) میپردازند.
اعضای جدید، فقط با معرفینامه اعضای قبلی پذیرفته میشوند. به این ترتیب، حتی اگر کسی از پس پرداخت این هزینه برآید، باید از سوی یک عضو قبلی کلب، تایید شده باشد.
این پول فقط برای اجازه ورود به کلب است و برای استفاده از غذا و مشروب، پول جداگانه پراخت میشود. در سایت کلب انابل، قیمت غذا و نوشیدنی نوشته نشده، اما میتوان حدس زد در کلبی که پاتوق میلیونرها و میلیاردرهاست، هزینه غذا و شراب، باید چند برابر کلبها و بارهای معمولی باشد.
کلب انابل Dress Code دارد و اعضای کلب باید لباس شیک و آراسته بپوشند.
انابل در سال ۱۹۶۳ در زیرزمینی یک قمارخانه (کازینو) در محله سوهوی لندن افتتاح شد. صاحب فعلی انابل، ریچارد کیرینگ، این کلب را در سال ۲۰۰۷ به قیمت ۹۷ میلیون پوند (در آن زمان ۱۹۴ میلیون دالر) خرید و ۱۱ سال بعد در سال ۲۰۱۸، آن را از سوهو به محله گرانقیمت میفر منتقل کرد.
میفر محلهای شیک و اعیاننشین در وستاِند لندن است؛، این محله زادگاه الیزابت دوم، ملکه بریتانیاست.
"ما با کلاسیم، شما حسادت نکنید"
دیوه پتنگ، از همراهان جنرال خوشحال سعادت در این پارتی گرانقیمت، تایید کرده است که انابل جای هر کسی نیست.
او در پاسخ به واکنشها به انتشار تصاویر پارتی گرانقیمت حامیان ثروتمند رییسجمهور فراری افغاستان در لندن در استوری اینستاگرامش نوشت: انابل یک رستوران (کلب) مخصوص اعضاست. فقط سلبریتیها و آدمهای باکلاس میتوانند به این کلب بروند.
خانم پتنگ میگوید که یکی از گرانترین کلبهای خصوصی پایتخت بریتانیا و پاتوق گرانقیمت میلیونرها و سلبریتیها جایی است که او، خانواده و دوستانش معمولاً در آن غذا میخورند. او از منتقدان خود که آنها را “سطح پایین” خوانده، میخواهد که حسادت نکنند و آنها هم این کلب را امتحان کنند.
شاید خانم پتنگ متوجه نبوده باشد که بیشتر واکنشها، از افغانستان تحت سلطه طالبان بوده است،؛ جایی که به گواه سازمان ملل متحد، فقط دو درصد از مردم آن غذای کافی برای خوردن دارند و هزینه عضویت و اشتراک یک عضو کلب انابل، برابر با معاش ماهانه حدود ۸۵ معلم در افغانستان است.
