یک شبکه اردو زبان پاکستانی گزارش داده که دادگاه عالی اسلامآباد پرونده شکایت از یک افسر هزاره ارتش سابق افغانستان را رد کرده است. اداره تحقیقات فدرال راحیل عزیزی را به اقامت غیرقانونی متهم کرده بود، ولی دادگاه حق پناهندگی سیاسی او را تایید کرد.
شبکه خبری «پاکستان ۲۴» در گزارشی نوشت که این اداره در شکایتنامه خود نوشته بود که خانم عزیزی ویزا و مجوز اقامت در پاکستان ندارد. در پی طرح این شکایت او با احتمال دریافت حکم ۱۰ سال زندان مواجه شد.
با این حال، راحیل عزیزی در دادگاه عالی اسلامآباد علیه این پرونده اداره تحقیقات فدرال درخواست رسیدگی داد.
عمر اعجاز گیلانی، وکیل مدافع راحیل عزیزی در دادگاه دلایل خود را برای قانونی بودن اقامت او در پاکستان بیان کرد.
بابر ستار، قاضی دادگاه در حکم روز سه شنبه (۲۸ سنبله) گفت که بعد از به قدرت رسیدن طالبان خانم عزیزی در افغانستان با خطر فوری مواجه بوده و برای نجات جان خود به پاکستان سفر کرده است.
این قاضی دادگاه عالی اسلامآباد تاکید کرد که خانم عزیزی به عنوان پناهجو حق دارد در پاکستان زندگی کند. او گفت: «راحیل عزیزی برای لذت بردن وارد پاکستان نشده بود».
اداره تحقیقات فدرال براساس بند ۱۴ قانون شهروندان خارجی علیه خانم عزیزی شکایت کرده بود. براساس این بند، ورود افراد بدون گذرنامه و ویزا به پاکستان جرم دانسته میشود و برای آن تا ۱۰ سال زندان پیشبینی شده است.
این در حالی است که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل هم وضعیت پناهجویی خانم عزیزی را تایید کرده است.
به دنبال روی کار آمدن طالبان در ۲۴ اسد ۱۴۰۰ در افغانستان، شمار زیادی از افسران نیروهای امنیتی پیشین این کشور با خطر انتقامجویی جنگجویان طالبان روبهرو شدند.
نهادهای حقوق بشری در دو سال اخیر گزارشهای زیادی درباره بازداشت، شکنجه، ناپدید شدن و حتی قتل اعضای نیروهای امنیتی و دفاعی پیشین افغانستان پخش کردهاند.
در این میان، افسران و ماموران زن نیروهای امنیتی پیشین با چالشهای امنیتی بیشتری مواجه شدهاند؛ چرا که طالبان با اشتغال و فعالیت زنان مخالف است.
این دگرباش جنسی توضیح میدهد که دگرباشان جنسی در افغانستان تحت کنترول طالبان با چه دشواریها و تهدیدهایی مواجه هستند.
او نامهای از طالبان به دست دارد که در آن به «لواطت» متهم شده است. در این نامه دستور داده شده که او «به محاکمه شرعی» کشانده شود. سلطان با دسترسی به این نامه مجبور شد از خانهای به خانهای دیگر و گاهی از شهری به شهری دیگر برود و پنهانی زندگی کند.
تا اکنون مشخص نیست که در افغانستان چه تعداد افراد به سرنوشت سلطان مواجه شدهاند. شماری از دگرباشان جنسی با به قدرت رسیدن طالبان توانستند از افغانستان فرار کنند، ولی شمار دیگر هنوز به گونه پنهانی در شهرهای افغانستان زندگی میکنند.
'تجاوز'
سلطان میگوید طالبان دو ماه پس از آن این تهدیدنامه را صادر کردند که یک عضو این گروه، بر او تجاوز کرد. او در برخی اعتراضات شرکت کرد و با چند تن دیگر برای سه روز بازداشت شد.
در ماههای گذشته در افغانستان که زندگی خصوصی شهروندان به شدت تحت کنترول و نظارت گروه طالبان بوده، سلطان و همقطارانش چند بار در فضاهای مختلف نسبت به نقض حقوق دگرباشان جنسی اعتراض کردهاند.
او از کشورهای جهان انتقاد دارد که به وعدههایشان مبنیبر حمایت و انتقال دگرباشان جنسی افغان عمل نکردهاند.
مهاجرت
دگرباشان جنسی افغان پس از به قدرت رسیدن طالبان، اقدام به مهاجرت گسترده کردهاند. ولی زمینه چنین کاری برای بسیاری از آنها فراهم نیست و در داخل کشور گیر ماندهاند.
سلطان پس از حضور در اعتراضات زنان و «تجاوز» عضو طالبان بر او، افغانستان را دیگر جایی برای ماندن نیافت و به ایران رفت. یک دگرباش جنسی دیگر نیز او را همراهی میکرد.
مهاجرت آنها اما در ایران خیلی طول نکشید. تاریخ ویزایشان تمام شد و مجبور شدند با وجود همه خطرات و تهدیدها، به افغانستان برگردند. چاره دیگری نداشتند.
این دگرباش جنسی فعالیتهای دیگری هم در زمینه حقوق دگرباشان جنسی افغانستان داشته است. برای نهادهای بینالمللی فعال در این زمینه، مقاله نوشته و امکانهای چگونگی کمک و حمایت از جامعه الجیبیتی در افغانستان را بررسی کرده است.
تهدیدات
یک کاربر توییتر که در آخرین پستش توییت یک صفحه متعلق به حامیان طالبان را ریتوییت کرده، به تازگی از گروه خواسته که این دگرباش جنسی را پیدا و سنگسار کند.
او در توییتی به زبان انگلیسی نوشته است: «مکان این گانگستر دگرباشان جنسی را پیدا کنید. باید او را سنگسار کرد تا همه بفهمند که این بیماری سرطانی در کشور زیبای ما قابل تحمل نیست.»
هرچند نسبت این کاربر با طالبان معلوم نیست، ولی به نظر میرسد که این تنها نمونهای از تهدیدهایی باشد که سلطان و همقطارانش دریافت میکنند.
البته طالبان اگر دگرباشان جنسی را از نزدیک شناساسی کند، تهدید نخواهند کرد، بلکه «طبق شریعت» مجازات خواهد شد.
طالبان در گذشته بارها افراد را به اتهام آنچه «لواطت» میخوانند، مجازات کرده است. در ماه ثور امسال، دادگاه عالی طالبان اعلام کرد که ۱۷۵ حکم قصاص، ۳۷ حکم سنگسار و ۴ حکم آوار کردن دیوار بر سر محکومان را صادر کرده است.
طالبان حکم آوار کردن دیوار را برای کسانی صادر میکند که از نظر این گروه مرتکب «لواطت» شده باشند. طبق قوانین طالبان، برقراری رابطه جنسی دگرباشان مرد با مرد نیز مشمول این حکم میشود.
دگرباشان جنسی میگویند که وقتی از گرایش آنها پرده برداشته شود، به روشهای متفاوت تهدید میشوند. در اکثر موارد آنها از طرف خانوادههایشان نیز طرد میشوند.
زندگی آنها در افغانستان حتی قبل از تسلط طالبان نیر با دشواریهای فراوانی همراه بود. آمدن دوباره این گروه و ترس از شکنجه و مرگ، فضا را تنگتر کرد و باعث شد این گروه اجتماعی بیشتر به پستوی خانههایشان پناه ببرند.
بیتوجهی جهان
یک دگرباش جنسی دیگر نیز با فرستادن پیامی به افغانستان اینترنشنال گفت که در حال حاضر «سختترین و وحشتناکترین» روزهایش را در افغانستان تحت کنترول طالبان سپری میکند.
حمید (نام مستعار) میگوید که مجبور است شب و روز پنهان از چشم دیگران به سر ببرد. او از سازمانهای بینالمللی میخواهد به کمک او و سایر دگرباشان جنسی در افغانستان بشتابند.
حمید میگوید که در سالهای گذشته بارها مورد «تجاوز، شکنجه و تحقیر» قرار گرفته و زندانی شده است.
به گفته حمید، دگرباشان جنسی در افغانستان، «آسیبپذیرترین» گروه اجتماعی پس از به قدرت رسیدن طالبان هستند. او میگوید طالبان و داعش دگرباشان جنسی را زیر نام اجرای «قانون شریعت» به قتل میرسانند.
با به قدرت رسیدن مجدد طالبان در ۲۴ اسد ۱۴۰۰، برخی کشورها و سازمانها اعلام کردند که دگرباشان جنسی را از افغانستان خارج میکنند. با این حال، حمید میگوید که این کشورها در دو سال گذشته کمک لازم برای خروج دگرباشان جنسی از افغانستان نکردند.
دیدبان حقوق بشر در ماه جدی گذشته در گزارشی نوشت که طالبان به دگربانش جنسی در افغانستان حمله میکنند. طبق این گزارش، بعضی افراد حتی در مواردی اعضای خانوادههای دگرباشان جنسی وقتی از گرایش جنسی آنها اطلاع پیدا کنند، به طالبان گزارش میدهند.
به تازگی مهره بارکزی، فعال دگرباشان افغان برای یازده روز در سویدن اعتصاب غذا کرد. خانم بارکزی از حکومت سویدن خواست که «آپارتاید جنسیتی» علیه دگرباشان در افغانستان را به رسمیت بشناسد. انتقال دگرباشان جنسی در معرض خطر در افغانستان به سویدن، یکی دیگر از خواستهای او است.
خانم بارکزی میگوید که شمار زیادی از دگرباشان بیخانمان هستند. به گفته او، به آنها کار داده نمیشود و برخی از آنان از سوی خانوادههایشان یا طالبان تهدید شدهاند.
