گاردین و والاستریت ژورنال با بررسی نظرسنجیها در هفت ایالت چرخشی، از روند افزایش حمایت رایدهندگان از دونالد ترامپ در این ایالتهای کلیدی خبر دادند. روزنامه گاردین نوشت که آمار در نظرسنجی باعث نگرانی ستاد انتخاباتی کامالا هریس شده است.
طبق این گزارش، در هفت ایالتی که به عنوان رقابتی شناخته میشوند فاصله دونالد ترامپ با کامالا هریس در حال کاهش و ترامپ در حال کسب حمایت بیشتر است.
گاردین با مقایسه نتایج نظرسنجیها طی ۱۰ روز گزارش داد، در حالی که در دو هفته گذشته کامالا هریس در نظرسنجیها چهاردرصد از ترامپ جلوتر بود، از روز ۱۹ میزان این برتری به دو درصد کاهش یافته و در حال حاضر ۴۶ درصد رایدهندگان از ترامپ و ۴۸ درصد از هریس حمایت میکنند.
اما با توجه به اینکه آرای هفت ایالت چرخشی پنسلوانیا، ویسکانسین، کارولینای شمالی، جورجیا، آریزونا و نوادا در تعیین رییسجمهوری آینده امریکا نقش اصلی را دارد، نگرانیهای دموکراتها در ارتباط با این ایالتها رو به افزایش است.
طبق بررسی گاردین، در حالی که دو نامزد در این هفت ایالت اختلاف ناچیزی دارند، هریس در سه ایالت نوادا، میشیگان و پنسلیوانیا دست برتر را دارد و ترامپ در ایالتهای دیگر از هریس پیشی گرفته است.
همین اختلاف میتواند باعث شود ترامپ ۲۷۰ رای کالج الکترال مورد نیاز را از آن خود کند و وارد کاخ سفید شود.
از سوی دیگر، از زمان مناظره انتخاباتی هریس و ترامپ در روز ۲۰ سنبله، حمایت از هریس در دو ایالت کلیدی پنسیلوانیا و ویسکانسین رو به کاهش است.
در حالی که تا یک هفته پس از مناظره، هریس در ویسکانسین یک درصد از ترامپ جلوتر بود، نظرسنجی دانشگاه کوینیپیاک که چهارشنبه ۱۸ میزان منتشر شد، نشان میدهد ترامپ در این ایالت دو درصد از هریس جلوتر افتاده و در پنسیلوانیا نیز برتری شش درصدی هریس به سه درصد رسیده است.
حمایت بیشتر از ترامپ در ارتباط با جنگهای اوکراین و غزه
طبق گزارش گاردین، ادامه تنشها در خاورمیانه و گسترش حملههای اسرائیل در لبنان باعث خشم بیشتر جمعیت عربتبار ایالت میشیگان از دولت بایدن و هریس شده است، و در میشیگان و ویسکانسین ترامپ در ارتباط با بحران خاورمیانه از حمایت بیشتری برخوردار است.
از سوی دیگر، والاستریتژورنال شنبه ۲۱ میزان در گزارشی نوشت در حالی که جنگهای اوکراین و خاورمیانه بر انتخابات امریکا سایه افکنده، رایدهندگان در نظرسنجی جدید این رسانه در هفت ایالت رقابتی، گفتهاند دونالد ترامپ در مقایسه با کامالا هریس بهتر میتواند امریکا را از این دو بحران عبور دهد.
طبق این گزارش، ترامپ در میان رایدهندگان ایالتهای چرخشی، در مورد اینکه چه کسی بهتر میتواند با جنگ روسیه در اوکراین مقابله کند، با ۵۰ درصد در مقابل ۳۹ درصد از هریس جلوتر است و در مورد جنگ اسرائیل و حماس نیز با اختلاف بیشتری، ۴۸ درصد در مقابل ۳۳ درصد، برتری دارد.
این نکته زمانی معنا و اهمیت بیشتری پیدا میکند که سیاستمداران در مرکز توجه قرار میگیرند و تلاش میکنند افکار عمومی را برای تطبیق و اجرای سیاستهای خود همراه کنند. یکی از مناسبترین زمانها که استفاده از زبان در سیاست مورد توجه قرار میگیرد، انتخابات است. در زمان انتخابات، سیاستمداران نهایت تلاش خود را میکنند تا دستاوردهای خود را بزرگ جلوه دهند، کاستیهای خود را توجیه کنند و طرحها و برنامههای آینده خود را جذاب و مطابق میل و خواست مردم ارائه کنند. همه اینها از طریق زبان صورت میگیرد.
اما کلمات برای سیاستمداران تیغی دولبه است. از یکسو، کلمات میتواند به سیاستمداران کمک کند تا دروغهای خود را راست جلوه دهند و از سوی دیگر، اگر کلمات بهدرستی، سنجیده و مناسب به کار نرود، میتواند کار دست سیاستمداران دهد و حتی یک اشتباه کوچک به قیمت از دست دادن ریاستجمهوری منجر شود. در تاریخ مبارزات و مناظرههای انتخاباتی امریکا، موارد زیادی وجود داشته که یک اشتباه لفظی یا خطای کوچک، هرچند غیرعمد، تمام زحمات حزبی را ناکام کرده و هزینههای هنگفتی در پی داشته است.
از آمادگیهای پشت صحنه تا اجرای روی صحنه
سیاستمداران امریکا برای چگونگی پیامرسانی به مردم، مصاحبه با رسانهها و شیوه بیان، سرمایهگذاری زیادی میکنند. بهویژه در زمان انتخابات ریاستجمهوری، تیمی از کارشناسان و متخصصان بهطور نزدیک با رئیسجمهور همکاری میکنند. بهترین نویسندگان استخدام میشوند تا متن سخنرانی رئیسجمهور را تهیه کنند؛ مشاوران مختلف درباره آمار و ارقام مشاوره میدهند و متخصصانی نیز به رئیسجمهور مشاوره میدهند که کلمات را چگونه ادا کند، در کجا مکث کند و بهطور کلی ادا و اطوار او چگونه باشد. حتی به مسائل بسیار جزئی مانند زمان نوشیدن آب نیز توجه میشود. در کنار اینها، جمعی از متخصصان به رئیسجمهور و نامزدهای ریاستجمهوری مشاوره میدهند که به سوالهای خبرنگاران چگونه پاسخ دهند. پرسش و پاسخهای احتمالی را تمرین میکنند و رئیسجمهور را برای سوالهای دشوار آماده میسازند. مخاطبان تنها صحنه اجرا را میبینند، اما پشت صحنه کار طولانی و فشردهای صورت میگیرد تا صحنهای مطلوب فراهم شود. برای این مهم است که اشتباه لفظی و سوتی صورت نگیرد، اما اشتباه لفظی میتواند کار دست سیاستمداران دهد.
سوتیهای جو بایدن
جو بایدن، رئیسجمهور امریکا، در اولین مناظره انتخاباتی دوباره مسئله سوتی و اشتباهات لفظی را به مرکز توجه آورد. پس از سوتی در مناظره با دونالد ترامپ، که خود آقای بایدن آن را «اشتباه احمقانه» خواند، او دوباره اشتباه لفظی دیگری مرتکب شد. در سخنرانیاش در جمع سران ناتو در واشنگتن، بهاشتباه ولادیمیر پوتین را رئیسجمهور اوکراین معرفی کرد و گفت: «خانمها و آقایان، رئیسجمهور اوکراین ولادیمیر پوتین».
جو بایدن در مورد دیگری در یک نشست خبری نیز اشتباه کرد و دونالد ترامپ، رقیب انتخاباتیاش، را بهجای کاملا هریس، معاون رئیسجمهور معرفی کرد. این دو یا سه مورد اشتباه لفظی او بیشتر از مجموع صحبتهایش در کنفرانس خبری جلب توجه کرد و سر زبانها افتاد.
انتقادها از جو بایدن در میان رایدهندگان امریکایی به دلیل توانایی فیزیکی او به علت کهولت سن، بهویژه از سوی سیاستمداران حزب دموکرات، افزایش یافت و در نهایت او را وادار به کنارهگیری از نامزدی کرد. بایدن بعداً از کاملا هریس، معاون خود، حمایت کرد. برخی معتقدند که اگر اشتباهات لفظی و سوتیهای اخیر بایدن نبود، ممکن بود او همچنان نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری باقی بماند، اما این سوتیها مانع رسیدن دوباره او به کاخ سفید شد.
شوخی با پیری؛ پیروزی در انتخابات
جو بایدن، اولین رئیسجمهور امریکا نیست که به خاطر کهولت سن، مایه نگرانی رایدهندگان امریکایی قرار گرفته و مورد انتقاد واقع شده است. بایدن و تیم همکارش در حزب دموکرات ماهها تلاش کردند تا با روشهای مختلف این نگرانی را برطرف کنند، اما موفق نشدند. پیش از این، رونالد ریگان از حزب جمهوریخواه، در ۷۳ سالگی، که در آن زمان پیرترین رئیسجمهور تاریخ امریکا بود، با نگرانیهای مشابهی از سوی رایدهندگان مواجه بود. ریگان نگران بود که والتر ماندل، نامزد ۵۶ ساله حزب دموکرات، از پیری او به عنوان نقطه ضعف استفاده کند و به رایدهندگان نشان دهد که به دلیل کهولت سن، توان رهبری امریکا را ندارد.
اما ریگان در سال ۱۹۸۴، در دومین مناظره انتخاباتی، با مهارت شگفتانگیزی از پیری خود به عنوان برگ برنده استفاده کرد و حمایت رایدهندگان را جلب کرد. وقتی مجری از او پرسید که رایدهندگان امریکایی درباره کهولت سنش نگران هستند و مطمئن نیستند که آیا او توان مدیریت بحرانهای کلان را دارد یا خیر، ریگان با لحن مخاطبپسند و با شوخی به این پرسش پاسخ داد: «میخواهم شما بدانید که من سن را بهعنوان یک موضوع در این کمپین مطرح نخواهم کرد. من قصد ندارم برای مقاصد سیاسی از جوانی و بیتجربگی رقیبم سوءاستفاده کنم.»
این جمله ریگان همه را به خنده واداشت و حتی رقیبش نیز لبخند زد. او پس از این نکته شوخیآمیز، گلاس آب را برداشت و کمی آب نوشید تا پیامش به خوبی در ذهن مخاطبان جا بیفتد. بعدها برخی گفتند که نوشیدن آب در آن لحظه نیز از پیش برنامهریزی شده بود. این اقدام فرصتی به او داد تا نکتهاش درباره کهولت سن را بهخوبی در ذهن مخاطب جا بیندازد. ریگان در چند لحظه، یک نقطه ضعف سیاسی خود را به فرصتی طلایی برای پیروزی در برابر رقیبش تبدیل کرد و دوباره انتخاب شد.
یک نفس عمیق، یک عمر شکست
یکی از ماندگارترین لحظات در تاریخ مناظرات انتخاباتی امریکا، زمانی است که آل گور، نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاستجمهوری، یک نفس عمیق کشید. در صحنهای که با دقت توسط میلیونها رایدهنده امریکایی نظاره میشد، این حرکت چند ثانیهای کار دست او داد. در سال ۲۰۰۰، آل گور که در آن زمان معاون رئیسجمهور دموکرات بود، با جورج بوش، نامزد حزب جمهوریخواه، رقابت میکرد. در نظرسنجیها، گور از بوش پیشتاز بود تا اینکه مناظره انتخاباتی برگزار شد.
در جریان مناظره، هنگامی که جورج بوش، رقیب جمهوریخواهش، صحبت میکرد، آل گور بهطور بلند نفس عمیق کشید. این نفس کشیدن او کار دستش داد و بسیاری فکر کردند که تحت تأثیر رقیبش قرار گرفته و آمادگی لازم برای مناظره را ندارد. پس از آن، نتایج نظرسنجیها تغییر کرد و بسیاری این نفس عمیق را یک اشتباه استراتژیک توصیف کردند که نشاندهنده عدم توانایی گور در کنترل احساسات و اضطرابش روی صحنه بود.
در عوض، آرامش و قاطعیت جورج بوش در آن لحظه، این ذهنیت را در میان رایدهندگان امریکایی ایجاد کرد که او فردی قدرتمند و با اعتماد به نفس است و شایسته رهبری به حساب میآید. علاوه بر این، آل گور اشتباه دیگری نیز مرتکب شد. هنگامی که بوش صحبت میکرد، کمی از جایی که ایستاده بود به جلو آمد. در آن لحظه نامناسب، آل گور نیز برخاست و به سمت بوش حرکت کرد، اما بوش او را نادیده گرفت. این صحنه طوری به نظر رسید که گویی آل گور به دنبال دعوا و جنجال است.
اگرچه آل گور پیش از این مناظره در نظرسنجیها پیشتاز بود، اما در نهایت انتخابات را باخت و جورج بوش پیروز شد.
امتناع از آرایش، ریزش در رأی
در مبارزات انتخاباتی، تمامی جزئیات ظاهری نامزدها معنا و مفهوم خاصی دارند و تأثیر بسزایی در قضاوت رایدهندگان دارند. به همین دلیل برخی روانشناسان معتقدند مردم به طرح و برنامه رأی نمیدهند، بلکه به کاراکتر و شخصیت نامزدها رأی میدهند. یکی از بارزترین نمونهها در تاریخ مبارزات انتخاباتی امریکا، زمانی است که ریچارد نیکسون، نامزد حزب جمهوریخواه، از آرایش کردن امتناع کرد و این تصمیم به ضررش تمام شد.
در سال ۱۹۶۰، یکی از معروفترین مناظرات تلویزیونی ریاستجمهوری امریکا میان جان اف کندی از حزب دموکرات و ریچارد نیکسون از حزب جمهوریخواه برگزار شد. کندی با ظاهری جمع و جور و جذاب در مقابل دوربینها ظاهر شد، در حالی که نیکسون که بهتازگی از بیماری بهبود یافته بود، ظاهری نامناسب داشت. نیکسون قبل از رفتن روی صحنه مناظره از آرایش امتناع کرد و این تصمیم پیامد ناخوشایندی برای او داشت.
پس از پایان مناظره، بینندگان تلویزیونی کندی را برنده دانستند، در حالی که شنوندگان رادیویی نیکسون را پیروز یا نتیجه را مساوی اعلام کردند. به عبارت دیگر، ظاهر نامناسب نیکسون تأثیر منفی بر نظر رایدهندگان تلویزیونی گذاشت، در حالی که شنوندگان رادیویی نظر متفاوتی داشتند. در نهایت، کندی در انتخابات پیروز شد و این اتفاق نشان داد که چگونه جزئیات ظاهری میتوانند در سرنوشت یک نامزد تأثیرگذار باشند.
انتخابات ریاستجمهوری امریکا بهوضوح نشان میدهد که زبان و ظاهر نامزدها نقش تعیینکنندهای در شکلگیری افکار عمومی و نتیجه نهایی انتخابات دارند. سوتیها و اشتباهات لفظی، میتوانند بهراحتی زحمات چندین ماهه یک کمپین انتخاباتی را نابود کنند و برعکس، استفاده هوشمندانه از نقاط ضعف میتواند به فرصتی برای پیروزی تبدیل شود. در نهایت، انتخابات نه تنها آزمونی برای سیاستها و برنامهها، بلکه چالشی برای شخصیت و تواناییهای ارتباطی نامزدهاست که میتواند سرنوشت یک کشور را رقم بزند.
طبق این نظرسنجی، هریس در میان ساکنان حومههای شهری ۴۷ به ۴۱ درصد و در میان خانوادههای با درآمد متوسط ۴۵ به ۴۳ درصد از ترامپ پیش است.
حومه نشینان، که حدود نیمی از رای دهندگان امریکا را تشکیل میدهند و از نظر نژادی تنوع دارند، یک امتیاز کلیدی در رای گیری محسوب میشوند. بایدن در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ ترامپ را در مناطق حومه شهری با حدود شش درصد شکست داد.
پیش از انصراف بایدن از رقابت، ترامپ در نظرسنجی ماههای جون و جولای، ۴۳ درصد به ۴۰ درصد در این مناطق پیش بود.
اما هریس با شروع کارزارهای انتخاباتی خود در ماه جولای، فاصله خود را با ترامپ کم کرد و طبق نظرسنجی ماههای سپتامبر و اکتبر، در میان رای دهندگان حومههای شهر ۴۷ به ۴۱ درصد از ترامپ پیشی گرفت که به معنی چرخش ۹ درجهای به نفع حزب دموکرات است. در این نظرسنجی با ۶ هزار رای دهنده ثبت نام شده مصاحبه شده است.
نظرسنجی تازه رویترز/ایپسوس نشان داد که برای رای دهندگان اقتصاد مسئله درجه یک است و ۴۶ درصد رای دهندگان گفتند که ترامپ و ۳۸ درصد هم گفتند که هریس کاندید بهتری است.
این نظرسنجی همچنین نشان داد که تعدادی بیشتر رای هندگان در مسئله مهاجرت و مبارزه با جرایم به ترامپ اعتماد بیشتر دارند.
ترامپ در ماه آگست به رای دهندگان گفته بود که مناطق حومه شهری را امن نگهمیدارد و تضمین میکند مهاجرانی که بهطور غیرقانونی از مرز وارد میشوند، از این مناطق دور نگهدارد.
یکی از سخنگویان وزارت خارجه امریکا به افغانستان اینترنشنال گفت که امریکا و متحدانش طالبان را بهعنوان حکومت مشروع افغانستان به رسمیت نمیشناسند و تا زمانیکه تغییراتی در رفتار این گروه دیده نشود، هر گونه تعامل معنادار بین دولت امریکا و طالبان ممکن نیست.
دولت امریکا در سه سال گذشته بیشتر بر روی کمکهای انسانی، رایزنیها برای آزادی گروگانهای امریکایی از زندانهای طالبان، تلاش برای شکلدهی اجماع جهانی جهت تغییر وضعیت در افغانستان و کنترول و مهار تهدیدات گروههایی مانند القاعده و داعش خراسان در افغانستان متمرکز بوده است.
آیا تأکید بر «تروریستی» بودن طالبان به معنای سختگیری بیشتر امریکا در قبال این گروه است، یا اینکه واشنگتن انعطافپذیری بیشتری نسبت به وضعیت افغانستان خواهد داشت؟
چرا امریکا طالبان را «گروه تروریستی» میداند؟
وقتی سخنگوی وزارت خارجه امریکا طالبان را یک گروه تروریستی بینالمللی میخواند، به یک فرمان قانونی اشاره دارد که توسط جورج بوش، رئیسجمهور پیشین این کشور، صادر شده است. پس از حادثه یازدهم سپتامبر، آقای بوش در تاریخ ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۱ فرمان اجرایی ۱۳۲۲۴ را امضا کرد که بر اساس آن طالبان بهعنوان یک گروه تروریستی بینالمللی شناسایی شد. این فرمان همچنان معتبر است و به این معناست که در قوانین امریکا، طالبان و شبکه حقانی بهعنوان گروههای بینالمللی تروریستی ثبت شدهاند.
جورج بوش در آن زمان اعلام کرد که «فرمان اجرایی ۱۳۲۲۴ برای جلوگیری از تأمین مالی تروریسم و بخشی از تعهد ملی امریکا به رهبری تلاشهای بینالمللی برای توقف فعالیتهای شوم تروریستی است.» این دستور بر اساس اختیارات قانونی، از جمله قانون وضعیتهای اضطراری ملی، صادر شد و به نهادهای مختلف دولت امریکا دستور داد تا اقدامات لازم را برای مقابله با تهدیدات فوقالعاده به امنیت ملی، سیاست خارجی و اقتصاد امریکا ناشی از اعمال و تهدیدات تروریستی انجام دهند.
علاوه بر این، فرمان اجرایی بوش ابزارها و سازوکارهای قانونی را برای دولت امریکا فراهم کرد تا برای مختل کردن شبکه تأمین مالی طالبان و سازمانهای تروریستی اقدام کند و داراییهای رهبران طالبان و نهادهای خارجی که با این گروه روابط داشتند را شناسایی و مسدود کند.
فرمان اجرایی رئیس جمهور امریکا چیست؟
یکی از صلاحیتهای کلیدی رئیسجمهور امریکا، صدور فرمانهای اجرایی است که در زمینههای مختلفی مانند امور اقتصادی، امنیت ملی و روابط خارجی بهکار گرفته میشوند. فرمانهای اجرایی ویژگیهای خاصی دارند. نخست، این فرامین باید مطابق با قانون اساسی و قوانین فدرال باشند و نمیتوانند قانونی را که توسط کانگرس تصویب شده است، نقض کنند. همچنین، این فرمانها نیازی به تأیید کانگرس ندارند، اما کانگرس میتواند آنها را بررسی کرده و در صورت لزوم، قوانینی را تصویب کند که این فرمانها را محدود یا لغو کند.
دیگر ویژگی مهم فرمانهای اجرایی این است که هر رئیسجمهور میتواند فرمانهای اجرایی رئیسجمهور پیشین را لغو یا تغییر دهد و این کار معمولاً در ابتدای دوره ریاستجمهوری انجام میشود.
بر اساس فرمان اجرایی جورج بوش، طالبان از سال ۲۰۰۱ بهعنوان یک گروه تروریستی شناخته میشود و این فرمان، هنوز لغو نشده است. حذف طالبان از فهرست گروههای تروریستی مسیری دشوار و طولانی است. بعید به نظر میرسد جو بایدن، که به خاطر خروج امریکاییها از افغانستان تحت انتقاد شدید قرار دارد، فرمان اجرایی صادر کند و با لغو فرمان جورج بوش، طالبان را از فهرست گروههای تروریستی حذف کند.
این تصمیم به رئیسجمهور بعدی محول خواهد شد. رئیسجمهور بعدی هر کسی باشد، بعید است که به افغانستان اولویت دهد. بنابراین، تا یک سال پس از انتخاب رئیسجمهور بعدی، تغییرات خاصی در سیاست امریکا در قبال طالبان پیشبینی نمیشود. رئیسجمهور بعدی میتواند فرمان اجرایی جورج بوش را لغو کند تا طالبان از فهرست تروریستی حذف شود و راه برای معادلات دیگر باز شود. این مسئله زمانبر است، زیرا لغو فرمان ممکن است با مخالفت قانونگذاران در کانگرس مواجه شود.
فرمان اجرایی و کمک به افغانستان
مطابق فرمان اجرایی ۱۳۲۲۴، طالبان و شبکه حقانی از سوی دولت امریکا تحریم شدهاند، اما این تحریمها ارائه کمکهای انسانی به افغانستان را ممنوع نمیکنند. بهعنوان مثال، صادرات کالاهای کشاورزی، دارو و تجهیزات پزشکی به افغانستان ممنوع نیست. وزارت خزانهداری امریکا تصریح کرده است که این تحریمها به شهروندان امریکا اجازه میدهند که کالاها یا خدمات را به افغانستان صادر کنند، به شرط آنکه معاملات شامل افراد یا نهادهای تحریمشده نباشد.
علاوه بر این، دفتر کنترل داراییهای خارجی (OFAC) در وزارت خزانهداری امریکا چندین مجوز عمومی مرتبط با افغانستان صادر کرده است که به تسهیل کمکهای انسانی کمک میکند. این مجوزها شامل راهنماییهایی در مورد مجاز بودن معاملات تحت تحریمها هستند و بر این نکته تأکید دارند که کمکهای انسانی به افغانستان میتواند بدون نقض مقررات ایالات متحده ارائه شود.
بنابراین، ارسال کمکهای بشردوستانه دولت امریکا به افغانستان مطابق با مجوزهای صادرشده از سوی وزارت خزانهداری برای تسهیل این کمکها انجام میشود. اما هرگونه کمک و دادوستد اقتصادی مستقیم میان دولت امریکا و هر نهاد دیگر با طالبان میتواند مطابق فرمان اجرایی ۱۳۲۲۴ پیامدهای قانونی داشته باشد. تا زمانی که فرمان جورج بوش درباره تروریستی بودن طالبان رسماً توسط رئیسجمهور امریکا لغو نشود، هرگونه معاملات اقتصادی و دادوستدهای رسمی با طالبان خلاف قانون این کشور است و پیامدهای سنگینی به همراه خواهد داشت.
چرا امریکا با گروه «تروریستی» توافقنامه امضا کرد؟
یکی از سوالات مهم این است که اگر طالبان یک گروه تروریستی است، پس چرا دولت امریکا با این گروه گفتوگو کرده و توافقنامه دوحه را امضا کرده است.
این اقدام بر اساس نرم رفتاری سازمان ملل انجام شده که به کشورهای مختلف اجازه میدهد برای «تأمین صلح» با گروههایی مانند طالبان و حماس گفتوگو کنند. از دهه ۱۹۸۰، سازمان ملل با گروههای مختلفی که بهعنوان سازمانهای تروریستی شناخته میشوند، وارد گفتوگو شده است.
پس از حملات ۱۱ سپتامبر، تعامل با این طالبان چالشبرانگیزتر شد، زیرا شورای امنیت سازمان ملل نیز طالبان را بهعنوان یک گروه تروریستی اعلام کرد. اما در سال ۲۰۰۸، با تعیین کای آیده بهعنوان نماینده ویژه سازمان ملل برای افغانستان، این رویکرد تغییر کرد. او بر «اهمیت تعامل با طالبان برای برقراری صلح در افغانستان» تأکید کرد و آن را براساس «نرم بیطرفی» سازمان ملل موجهه دانست. او معتقد بود که «اجتناب از گفتوگو میتواند تلاشهای صلحسازی را تضعیف کند و تعامل با همه طرفها ضروری است.»
بعد از آن دولت امریکا نیز به صورت مخفیانه گفتگوها با طالبان را آغاز کرد.
بنابراین، از نظر دولت امریکا، گفتوگوی مستقیم با طالبان و امضای توافقنامه دوحه به منظور «تأمین صلح» مورد حمایت سازمان ملل است و بهعنوان تخلف قانونی تلقی نمیشود.
