سخنگوی شهرداری طالبان در کابل گزارشها در مورد تخریب یک درمسال، عبادتگاه هندوهای افغانستان در جاده جویشیر را رد کرد. نعمتالله بارکزی گفت مطابق طرح توسعه جاده جویشیر، مسجد، درمسال و دیگر مکانهای تاریخی در مسیر این جاده تخریب نمیشوند.
اخیرا برخی کانالهای یوتیوب با انتشار ویدیوهایی درباره طرح توسعه جاده جویشیر گفتهاند که شهرداری کابل درصدد تخریب یکباب مسجد و عبادتگاه هندوها در این مسیر است.
با اینحال، بارکزی روز گذشته در یک پیام ویدیویی این گزارشها را دور از واقعیت خواند و از همه یوتیوبرها خواست تا این گزارشها را از کانال خود حذف کنند. اوهشدار داد که درصورت تخلف یوتیوبرها از این دستور، از آنان به کمیسیون تخلفات رسانهها شکایت خواهند کرد.
شهرداری کابل جاده جویشیر را یکی از مهمترین جادههای مرکزی دانسته که به گفته سخنگوی آن، گسترش این جاده باعث کاهش ازدحام ترافیک در شهر خواهد شد.
این شهرداری در اوایل ماه میزان امسال به همه باشندگان ساکن اطراف جاده جویشیر اطلاع داد که «هرچه عاجل برای طی مراحل اسنادشان به شهرداری کابل مراجعه کنند و ساحه مذکور را جهت پاکسازی و برداشتن موانع ساختمانی، تخلیه کنند.»
پیشتر رئیس استملاک شهرداری طالبان در کابل گفته بود که ۲۵۴ خانه و ملکیت در مسیر جاده جویشیر تحت استملاک قرار گرفته و تخریب خواهد شد.
عبدالمتین حنیف گفت: «شاروالی متعهد به پرداخت بدیل مطابق قانون به مالکان جایدادهای تحت استملاک است.»
به گفته بنیاد حقوق کودکان که این جایزه را اعطا کرد، ابراهیمی با راهاندازی طرح «قصههای دختران»، صدای دختران افغان در حاکمیت طالبان را بازتاب داده است.
این بنیاد در خبرنامهای درباره نیلا ابراهیمی نوشت: «تلاشهای شجاعانه این جوان تغییر آفرین برای حمایت از حقوق دختران افغان، او را به یک چهره الهامبخش تبدیل کرده است که پیامی از امید برای سایر جوانان در سراسر جهان به ارمغان آورده است.»
جایزه بینالمللی صلح کودکان هرسال به کودک یا نوجوانی تعلق میگیرد که شجاعانه برای حقوق کودکان مبارزه کرده است.
نیلا ابراهیمی قبل از تسلط طالبان، بهمنظور اعمال فشار بر مقامات معارف کابل برای لغو ممنوعیت آواز خواندن داختران دانشآموز در محضر عام، آوازخوانی خود را ضبط و در شبکههای اجتماعی منتشر کرد.
او در مدت کوتاه طرفداران زیادی در فضای مجازی جذب کرد و پس از آن کارزار «من آهنگ خود هستم» شروع شد و بازتاب یافت.
ابراهیمی پس از تسلط طالبان بر افغانستان، همراه با خانوادهاش به پاکستان و سپس به کانادا مهاجر شد.
او که بنیانگذار برنامه «قصههای دختران» است، به سیانان گفت: «هر روز به دخترانی فکر میکنم که در افغانستان باقی ماندهاند و هیچ امیدی ندارند. در کانادا، من در مورد زندگی خود تصمیم میگیرم، اما آنها چه کاری کرده میتوانند؟»
این جایزه در حالی به یک دختر نوجوان افغان اهدا میشود که در سهسال اخیر حاکمیت طالبان، میلیونها دختر از حق آموزش و کار و فعالیتاجتماعی محروم شدهاند.
برخی نهادهای بینالمللی و مدافعان حقوق زن، محدودیتهای روزافزون طالبان بر زنان افغان را مصداق «آپارتاید جنسیتی» دانسته و خواهان محاکمه ناقضان حقوقزن اند.
آلمان، کانادا، استرالیا و هالند طالبان را به نقض کنوانسیون سازمان ملل درباره رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان متهم کردهاند.
