مقامهای بلجیم در حال تحقیق درباره ادعاهای تجاوز و آزار جنسی دستکم ۴۱ زن هستند که احتمال میرود نوشیدنیهایشان با مواد مخدر آلوده شده باشد. به گفته دادستانی بلجیم، سه مدیر باشگاه شبانه بهعنوان مظنونان اصلی این پرونده شناسایی شدهاند.
براساس گزارش روزنامه گاردین، مقامات بر این باورند که در نوشیدنیهای این زنان موادی از جمله کتامین – یک داروی بیهوشی که به دلیل اثرات توهمزای آن به صورت تفریحی مصرف میشود – مخلوط شده است.
بازرسان اعلام کردهاند که این سه مظنون، که مدیریت اماکنی را بر عهده دارند که موارد آلودهسازی نوشیدنیها در آنجا رخ داده است، درباره این حملات با یکدیگر صحبت کردهاند.
به گفته یک مقام دادستانی: «تا کنون ۴۱ قربانی در بازه زمانی دسامبر ۲۰۲۱ تا دسامبر ۲۰۲۴ شناسایی شدهاند و تحقیقات برای شناسایی قربانیان احتمالی دیگر ادامه دارد.»
یکی از مظنونان اصلی بازداشت شده است. مظنون دوم روز پنجشنبه در دادگاه حاضر میشود و مظنون سوم پس از مجموعهای از بازداشتها در روزهای سهشنبه و چهارشنبه آزاد شده است.
دادستانی اعلام کرده که این افراد به تجاوز، آزار جنسی و توزیع غیرقانونی مواد مضر متهم شدهاند.
تام یانسنس، سخنگوی دادستانی، گفت: «زنان جوان پس از نوشیدن مشروبات الکلی، اغلب صبح روز بعد در حالی که گیج و سردرگم بودند، در تختی ناآشنا یا در خانه خود بیدار میشدند و نشانههای واضحی از آزار جنسی داشتند.»
وزیر داخله بلجیم گفته است: «زنان باید بتوانند در هر زمان و مکانی که میخواهند، بدون ترس و در امنیت کامل بیرون بروند.»
رویترز گزارش کرده است نیمهشب ۶ مارچ، ۱۶ حوت ۱۴۰۳، همزمان با آغاز درگیریهای فرقهای در غرب سوریه، مردانی نقابدار به خانههای خانوادههای علوی در محله القدم دمشق حمله و بیش از ۲۰ مرد غیر مسلح را بازداشت کردند.
پیش از این گزارشهای متعددی از حملات به علویان ساکن سوریه منتشر شده بود. دیدهبان حقوق بشر سوریه ۱۸ حوت از وخیمتر شدن وضعیت امنیتی در مناطق ساحلی غرب سوریه خبر داد و گفت طی دو روز یش از هزار نفر در درگیریهای نیروهای امنیتی حکومت جدید سوریه و حامیان علوی بشار اسد کشته شدهاند.
مشخصات ربودهشدگان و علویانی که به قتل رسیدند نشان میدهد عمده آنها، افرادی کهنسال و در برخی موارد دارای نقص مادرزادی بودند. برای نمونه، چهار نفر از کشتهشدگان در دمشق از یک خانواده بودند. یکی از بستگان آنها که از حمله جان سالم به در برده بود، گفت که او در طبقه بالایی خانه مخفی شده بود و کودکان خردسال خانواده را نیز با خود برده بود.
کشتهشدگان شامل محسن محمود بدران، ۷۷ ساله، فادی محسن بدران، ۴۱ ساله، ایهم حسین بدران، ۴۰ ساله که با نقص مادرزادی (دو انگشت در دست راست) متولد شده بود و همین امر او را از خدمت در ارتش معاف کرده بود و فراس محمد معروف، ۴۵ ساله، داماد خانواده بودند.
بستگان این افراد برای یافتن اجساد به بیمارستان مجتهد در مرکز دمشق مراجعه کردند، اما کارکنان اجازه ورود به سردخانه را ندادند و آنها را به شعبه GSS در القدم ارجاع دادند.
جسد چهار مرد دیگر که همان شب ربوده شده بودند، روز بعد در یک باغ در نزدیکی القدم با آثار اصابت گلوله به سر، به سبک اعدام، پیدا شدند. خانوادههای آنها اجساد را بلافاصله به خاک سپردند.
به گفته چهار شاهد، برخی از مردان مسلح خود را اعضای اداره امنیت عمومی معرفی کردند، که از شورشیان سابق تشکیل شده است.
با این حال، سخنگوی وزارت کشور، که این نیرو تحت نظر آن فعالیت میکند، مدعی شد: «نیروهای امنیتی، علویها را بهطور مستقیم هدف قرار ندادهاند و تنها در حال ضبط سلاح از تمام فرقهها هستند.»
فرار از القدم
هبا زیدان، محقق دیدهبان حقوق بشر، خواستار تحقیقات درباره قتلهای فرقهای و گزارشها از ناپدیدشدگان شده است. به گفته او خانوادهها سزاوار پاسخ هستند و عاملان این اقدامات، صرفنظر از وابستگیشان، باید پاسخگو باشند.
یاسر فرحان، سخنگوی کمیته تحقیق در مورد خشونتهای فرقهای، اعلام کرد که این کمیته تنها بر بررسی وقایع مناطق ساحلی تمرکز دارد و هنوز پروندههای دمشق را بررسی نکرده است.
پس از این حوادث، بسیاری از علویهای القدم مجبور به ترک خانههایشان شدند. برخی دیگر از ساکنان گفتند که دیگر به سر کار نمیروند یا فقط در طول روز در شهر تردد میکنند تا از بازداشت احتمالی در امان بمانند.
زنی ۶۰ ساله گفت که قصد فروش خانهاش را دارد زیرا نگران است که شوهر یا پسرانش ربوده شوند.
او در گفتوگو با رویترز تاکید کرد: «بعد از آنچه که اتفاق افتاد، تنها چیزی که میخواهم، این است که از این منطقه بروم.»
پس از سقوط حکومت بشار اسد، در نیمه قوس ۱۴۰۳، نیروهای تحریر شام، به فرماندهی احمد شرع معروف به محمد جولانی، حکومت این کشور را به دست گرفتند. بشار اسد، دیکتاتور سابق سوریه و خانواده او متعلق به اقلیت علویان سوریه بودند، از این رو از ابتدای پیروزی تحریر شام، بیم خشونتهای قومی در این کشور مطرح شد.
