یک شهروند افغانستان در پاریس با ضربات چاقو کشته شد
رسانههای فرانسوی از کشته شدن یک شهروند افغانستان در شهر پاریس خبر دادهاند. این رویداد روز شنبه ۳۰ اگست در شهر پاریس و در منطقهای که میان افغانها به «کابل کوچک» شهرت دارد، رخ داده است.
رسانههای فرانسوی از کشته شدن یک شهروند افغانستان در شهر پاریس خبر دادهاند. این رویداد روز شنبه ۳۰ اگست در شهر پاریس و در منطقهای که میان افغانها به «کابل کوچک» شهرت دارد، رخ داده است.
روزنامه فرانسوی زبان «لیپاریزیَن» گزارش داده است که در این رویداد، یک جوان افغان با ضربات چاقو هدف حمله یک هموطن خود قرار گرفته است. در این گزارش آمده است که این جوان افغان، هموطن خود را زمانی هدف حملات با چاقو قرار داد که شمار زیادی از مردم شاهد صحنه بودند.
در گزارش آمده است درگیری میان دو مرد افغان زمانی آغاز شد که یکی از آنها قصد داشت ساعت دستی فرد دیگر را برباید. در ادامه، فرد مظنون با کارد به پای و شکم قربانی ضربه زد.
به گفته شاهدان، مرد زخمی برای چند لحظه مهاجم را دنبال کرد اما مقابل یک ساندویچفروشی بر زمین افتاد. نیروهای امدادی فرانسوی با وجود رسیدن به محل نتوانستند جان او را نجات دهند.
پولیس فرانسه تحقیقات خود را در باره این رویداد آغاز کرده است. ساکنان این محل پاریس که به «کابل کوچک» معروف است، از افزایش خشونت در منطقه ابراز نگرانی کردهاند. در گزارش این روزنامه امده است که در کمتر از یک ماه گذشته، این دومین رویداد مشابهی است که در همین منطقه اتفاق افتاده است.
مجله تحلیلی دیپلومات در گزارشی تازه نوشته است که ایالات متحده در جنگ بیستساله افغانستان «شکست را خود انتخاب کرد» و این ناکامی نتیجه تصمیمهای انباشته در چهار دوره ریاستجمهوری بود. این گزارش امروز ۳۱ اگست در چهارمین سالروز خروج آخرین سرباز امریکا از افغانستان نشر شده است.
این گزارش بر اساس گفتوگوی کاترین پوتز، خبرنگار دیپلومات، با «پاول دی. میلر» منتشر شده است. میلر، استاد روابط بینالملل در دانشگاه جرجتاون و مقام پیشین شورای امنیت ملی امریکا، در کتاب تازه خود با عنوان «انتخاب شکست: حماسه بیستساله از اینکه امریکا چگونه افغانستان را از دست داد»، روایت مفصلی از دو دهه حضور امریکا در افغانستان ارائه کرده است.
او گفته است که مأموریت امریکا از ابتدا ترکیبی از مبارزه با تروریزم و ملتسازی بود، اما واشنگتن در هیچ بخشی بهجز «کشتن تروریستها» عملکرد موفقی نداشت. میلر تأکید کرده که مشکل در «کجفهمی استراتژیک» و همچنین در ساختار بروکراسی امریکا نهفته بود، چرا که نهادهای رسمی توانایی طراحی راهحلهای خلاقانه برای یک جنگ پیچیده را نداشتند.
به نوشته دیپلومات، میلر نگاه رایج به افغانستان بهعنوان «گورستان امپراتوریها» را یک «افسانه» خوانده و گفته است این تعبیر بیشتر ساختهوپرداخته رسانهها و تبلیغات طالبان بود.
او همچنین نقش پاکستان را در این جنگ «دوگانه» توصیف کرده است؛ از یکسو اسلامآباد متحد امریکا در تعقیب رهبران القاعده بود، اما از سوی دیگر روابط پنهانی با طالبان داشت. میلر در عین حال گفته است بخشی از رهبران القاعده نیز بهدست سازمانهای امنیتی پاکستان کشته یا بازداشت شدند.
او در بخش دیگری از مصاحبه، توافق دوحه میان دولت ترامپ و طالبان را «مستقیماً مسئول سقوط کابل» دانسته و نوشته است که هیچ توجیهی برای جداسازی این توافق از روند خروج و فروپاشی دولت افغانستان وجود ندارد.
میلر در پایان نظریه رایج «رئالیسم» در سیاست خارجی امریکا را بهشدت نقد کرده و آن را «بینشی ناامیدکننده و پوچگرایانه» خوانده است.
کتاب «انتخاب شکست» قرار است در ماه اکتوبر ۲۰۲۵ منتشر شود و به گفته دیپلومات، یکی از جامعترین روایتها از جنگ بیستساله امریکا در افغانستان است.
در تاریخ ۳۱ اگست ۲۰۲۱، آخرین سرباز ایالات متحده افغانستان را ترک کرد و به این ترتیب، حضور بیستساله امریکا در این کشور پایان یافت. ارتش امریکا اعلام کرد که کریس داناهیو، فرمانده قرارگاه ۸۲ هوابرد، آخرین نظامی بود که سوار هواپیمای سی-۱۷ شده و از کابل خارج شد.با خروج او، کنترل میدان هوایی کابل به طالبان سپرده شد و تصاویر نیروهای این گروه که ساعاتی بعد در باند فرودگاه جشن میگرفتند، به تصویری از پایان طولانیترین جنگ ایالات متحده تبدیل شد.
به گزارش روزنامه بریتانیایی «آبزرور»، حدود ۴۰۰ زن و دختر افغان بهدلیل رد درخواست پناهندگیشان در بریتانیا در بیسرنوشتی بهسر میبرند؛ آنان نه میتوانند بمانند و نه امکان بازگشت به افغانستان را دارند. بریتانیا تا نیمه امسال درخواست پناهندگی بیش از ۶ هزار افغان را رد کرد.
روزنامه بریتانیایی «آبزرور» روز یکشنبه در گزارشی نوشت که هزاران پناهجوی افغان بهشمول صدها زن و دختر که درخواست پناهندگی آنها رد شده، بدون هیچ منبع درآمد و سرنوشت نامعلوم، در هتلها و اقامتگاههای موقت بریتانیا زندگی میکنند.
آمار وزارت داخله بریتانیا نشان میدهد که تا پایان ماه جون ۲۰۲۵ در میان بیش از ۶ هزار درخواست ردشده، ۳۶۷ زن و دختر قرار دارند که بهرغم نقض گسترده حقوقبشر در افغانستان، درخواستشان رد شده است.
بر مبنای مطالعه دانشگاه آکسفورد، نرخ پذیرش درخواستهای پناهندگی افغانها در یکسال گذشته بیش از نصف کاهش یافته است. در پایان سال ۲۰۲۳ حدود ۹۹ درصد درخواستها پذیرفته میشد اما در نیمه نخست سال جاری این رقم تنها ۳۷ درصد بوده است.
علاوه بر این، تا پایان ماه جون ۲۰۲۵ بیش از ۶ هزار و ۷۰۰ پناهجوی افغان همچنان منتظر تصمیم اولیه در مورد درخواستهای پناهندگی خود بودهاند که در صورت رد درخواستشان، شمار کل آنان از ۱۰ هزار نفر فراتر خواهد رفت.
وزارت داخله بریتانیا علت رد درخواستهای پناهندگی را «امنیت افغانستان» دانسته و گفته است که فقط شواهد «محدودی» مبنی بر اینکه همه گروهها در افغانستان در معرض آزار قرار دارند، وجود دارد.
وزارت مذکور گفته که «ترس مبهم یا غیر مشخص از طالبان برای دریافت پناهندگی کافی نخواهد بود.»
با این حال، وزارت بریتانیا اعلام کرده که نمیتواند افراد را به افغانستان بازگرداند، چون بریتانیا طالبان را بهعنوان «دولت مشروع» به رسمیت نمیشناسد.
طالبان هم به بریتانیا اطلاع داده است که گذرنامهها و اسناد صادر شده از سوی سفارت افغانستان در لندن را نمیپذیرد. دستکم ۹ نفر از سال ۲۰۲۱ به افغانستان بازگشتهاند که بهنظر میرسد همگی بهطور داوطلبانه رفتهاند.
یک سخنگوی وزارت داخله بریتانیا به روزنامه «آبزرور» گفت: «حکومت قبلی سیستمی آشفته در حوزه پناهندگی را به ارث گذاشته بود که در آن هزاران نفر در بلاتکلیفی مانده بودند. ما در حال اصلاح سیستم هستیم؛ بازگرداندن کسانی که حق ماندن ندارند و اطمینان از اینکه کسانی که حق دارند بتوانند زندگیشان را پیش ببرند.»
او افزود: «واضح است که زنان یکی از گروههاییاند که ممکن است از سوی طالبان هدف قرار گیرند، و همچنین واقعیت این است که بیشتر زنان افغان که درخواست پناهندگی میکنند، قبول میشود.»
با اینحال جیمی بل، وکیل مهاجرت در بریتانیا، گفت: «مردم در تله گیر افتادهاند. آنان نمیتوانند بازگردند، اما در عین حال بهعنوان افراد در معرض خطر شناخته نمیشوند، بنابراین کاملا وابسته به [کمکهای] بریتانیا برای بقا هستند، زیرا اجازه کار ندارند. هزاران افغان در هتلهای کشور زندگی میکنند.»
بر مبنای آمارها در شش ماه نخست امسال، بیش از ۸ هزار پناهجوی افغان از راه قایقهای کوچک به بریتانیا رسیدهاند.
شماری از رسانههای ایران گزارش دادهاند که در جریان جنگ دوازدهروزه میان ایران و اسرائیل در ماه جون، طالبان در یک «کاسبی پر رونق»، میلیونها دالر به دست آوردند.
در این گزارش که چندین رسانه ایرانی به آن پرداختهاند، گفته شده که آسمان افغانستان در آن روزها به یکی از مسیرهای اصلی شرکتهای هوایی بینالمللی بدل شد و طالبان «درآمد بالایی» کسب کردند.
دادههای وبسایت فلایترادار نشان میدهد که رقم عبور هواپیماها از آسمان افغانستان از حدود پنجاه پرواز در روز، به بیش از ۲۸۰ پرواز در روز در زمان جنگ ایران و اسرائیل رسیده بود. بر اساس این گزارش، طالبان در جریان این جنگ دوازده روزه، هر روز ۱۹۶,۰۰۰ دالر و در مجموع دوزاده روز دو میلیون و ۳۵۲,۰۰۰ دالر به دست آورده است.
مشاوران هوانوردی میگویند در حالی که موشکها فضای کشورهای همسایه را مختل کرده بود، پرواز بر فراز افغانستان «تقریباً بدون خطر» ارزیابی میشد.
در همین حال، خبرگزاری فرانس ۲۴در گزارشی تازهای دیروز منتشر کرده، نوشته است که بخشی از این درآمدها به طور مستقیم یا از طریق واسطههایی مانند یک شرکت مستقر در امارات متحده عربی به حساب طالبان واریز شده است؛ شرکتی که مدیریت فرودگاههای افغانستان را بر عهده دارد و نقش کلیدی در معاملات پروازی ایفا میکند.
فرانس ۲۴ نوشته که حتا پس از پایان جنگ ایران و اسرائیل هم، هر روز بیش از ۲۰۰ هواپیما از آسمان افغانستان عبور میکنند.
در این گزارش به نقل از بانک جهانی گفته شده که درآمد ناشی از پروازهای عبوری به رشد متوسط اقتصاد افغانستان در سال ۲۰۲۴ کمک کرده است. فرانس ۲۴ نوشته که از سال ۲۰۲۳ شرکتهای بینالمللی دوباره به افغانستان برگشتهاند. ترکیش ایرلاینز، فلایدبی و ایرعربیا پروازهای تقریباً روزانه به کابل انجام میدهند. همچنین شرکتهایی مانند سنگاپور ایرلاینز، ایر فرانس، آئروفلوت، ایر کانادا و سوئیس ایر از آسمان افغانستان عبور میکنند.
با آن هم در این گزارش آمده است که اگر پروازی مجبور به فرود اضطراری در منطقه شود، افغانستان مکان مناسبی برای فرود اضطراری نیست. فرانس ۲۴ نوشته بسیاری از شرکتهای هواپیمایی از پاسخدادن به پرسشها درباره نحوه پرداخت خودداری کردهاند و مقامات هوانوردی افغانستان نیز درباره شیوه دریافت این پولها حاضر به پاسخگویی نیستند.
این در حالی است که وزارت مالیه امریکا پیش از این مجوزهایی صادر کرده که بر اساس آن، پرداخت هزینههای خدمات ناوبری هوایی از نظر حقوقی مانعی ندارد، مشروط بر آنکه مستقیم به افراد و نهادهای تحریمشده طالبان نرسد. در اروپا نیز ادارههای هوانوردی هشدار دادهاند که پرواز بر فراز افغانستان باید تنها در ارتفاعهای بالا صورت گیرد تا خطرهای امنیتی کاهش یابد.
بر اساس یک گزارش قدیمی بازرس ویژه ایالات متحده در امور بازسازی افغانستان (سیگار)، درآمد افغانستان از محل عبور هواپیماهای خارجی در سالهای پایانی جمهوریت بهطور قابلملاحظهای افزایش یافته بود. این گزارش نشان میدهد که عایدات ناشی از پروازهای عبوری از حدود ۵۶ میلیون دالر در سال ۲۰۱۵ به بیش از ۱۰۶ میلیون دالر در سال ۲۰۱۸ رسید و تا زمان سقوط نظام جمهوری در افغانستان هر سال افزایش یافت.
سارا آدامز، مامور پیشین سازمان اطلاعات مرکزی امریکا (سیا)، در اعتراض به ممنوعیت تصاویر زنان در افغانستان، کارزاری را با عنوان «خانهدارهای طالبان» آغاز کرده و تصاویر همسران شماری از مقامهای طالبان را از گذرنامههای دیپلوماتیکشان در شبکه اجتماعی اکس، منتشر کرده است.
آدامز در توضیحی برای انتشار این تصاویر نوشته است که «این اقدام را در اعتراض به ممنوعیت عکس زنان در اسناد هویتی افغانستان زیر کنترول طالبان انجام میدهد.»
به نوشته او، اگر زنان افغان اجازه نداشته باشند عکس در تذکره و سایر اسناد ملی داشته باشند، «همسران طالبان نیز نباید در گذرنامه، نکاحنامه و مدارک رسمی تصویر داشته باشند.»
اوایل این هفته خبری دست به دست شد که بر اساس نقل قولی از هبتالله آخندزاده رهبر طالبان، درج تصاویر زنان در اسناد هویتی و رسمی ممنوع گردید. در خبرها آمده که رهبر طالبان این فرمان را به صورت شفاهی صادر کرده است.
آدامز در رشتهتوئیتهایش، تصاویر زنانی را منتشر کرده که همسرانشان در پستهای دیپلوماتیک طالبان در کشورهایی چون روسیه، ایران، قزاقستان و کویته پاکستان گماشته شدهاند. او از این موضوع انتقاد کرده که چگونه برخی کشورها به طالبان اجازه دادهاند نمایندگیهای رسمی داشته باشند، در حالی که زنان افغان در خانههای خود زندانیاند.
او تأکید کرده است: «این زنان تماشاگر بیگناه نیستند؛ آنان همسر مردانیاند که از نظام طالبان سود میبرند و در کنارشان آزادانه به سفر میروند، در حالی که زنان افغان از ابتداییترین حقوق محروماند.»
آدامز هشدار داده تا زمانی که طالبان تصمیم خود در منع عکس زنان را تغییر ندهد، انتشار تصاویر همسران مقامهای این گروه ادامه خواهد داشت.
با این حال، دیروز دارالافتای طالبان، با صدور حکمی اعلام کرد که درج عکس زنان در شناسنامه اختیاری است. طبق این تصمیم، نصب تصویر در تذکره تنها برای زنان افغان مقیم خارج «اجباری» است.
پیش از این اداره ملی احصائیه و معلومات طالبان گفته بود که نصب عکس برای تثبیت هویت، جلوگیری از جعل و فساد، سهولت سفر و رعایت معیارهای بینالمللی ضروری است و خواستار نصب حتمی عکس در شناسنامهها شده بود، تقاضایی که ظاهرا که مورد تایید رهبر طالبان قرار نگرفته است.
روزنامه «دان» در یک گزارش تحلیلی زیر نام «پروژه طالبان ۲ شکست خورده است»، نوشته است که برخلاف تصور کارشناسان و شماری از سیاستمداران مبنی بر تغییر ایدئولوژیکی و عملکردی طالبان دوره دوم نسبت به دوره نخست، این گروه هیچ تغییری نکرده است.
این روزنامه پاکستانی میگوید برخی از رهبران طالبان دریافتهاند که تعامل معنادار با جامعه جهانی مستلزم تغییرات اجتماعی و سیاسی است، اما آیا «ملاهبتالله ظرفیت و حتا اراده درک این واقعیت را دارد؟»
روزنامه «دان» مسئولیت کامل وضعیت کنونی افغانستان را بر دوش طالبان انداخته و نوشته است که «سیاستهای کنونی طالبان با تعهدات اولیه این گروه همخوانی ندارد.»
تحلیلگر امنیتی این روزنامه به نقشهراه و تعهدات این گروه در اوایل حاکمیت اشاره کرده که شامل عفو عمومی، تشکیل دولت اسلامی فراگیر، تامین حقوق زنان در چارچوب شریعت، آزادی رسانه و تضمینهای امنیتی به کشورهای همسایه بوده است، اما اندکی پس از استیلای طالبان، این تعهدات بهسرعت فروپاشید.
این روزنامه نوشته است: «دولت موقت به یک ساختار انحصاری تحت سلطه طالبان تبدیل شد، زنان و دختران از آموزش و اشتغال محروم شدند، رسانهها سرکوب شد، گروههای افراطی دوباره فضا یافتند و افغانستان در انزوای دیپلماتیک باقی ماند.»
روزنامه مذکور افزوده که طالبان در برهه چهارساله نتوانسته است «حسن نیتی در سطح جهان بهدست آورد.» و «کسانی که پس از شناسایی رژیم طالبان از سوی روسیه خوشحال بودند، اکنون مایوس شدهاند.»
دان نوشته که «امریکا پس از شناسایی طالبان از سوی مسکو، رویکرد تلافیجویانه در قبال طالبان در پیش گرفته است.»؛ ممنوعیت سفر امیرخان متقی، وزیرخارجه طالبان به پاکستان، یکی از مواردی است که دان به آن اشاره کرده است.
افزون بر آن، عقبنشینی هند از دعوت امیرخان متقی به دهلی نیز از دیگر مواردی است که این روزنامه پاکستانی به آن اشاره کرده و افزوده است «واشنگتن و اسلامآباد با این سفر موافق نبودهاند.»
عدم دعوت طالبان به نشست سازمان همکاری شانگهای در چین نیز گمانهزنیها مبنی احتیاط چین در مقابل این گروه برانگیخته است؛ روزنامه دان میگوید: «این اقدام مجازاتی علیه طالبان بهخاطر عمل نکردن به وعدههای شان با چین و پاکستان برای مقابله با تروریستهای فعال در خاک افغانستان بوده است.»
در این مطلب آمده است که «چین هنوز مطمئن نیست که میتواند به طالبان برای مشارکت در پروژههای بلندمدت استخراج معادن و زیربناهای فراملی اعتماد کند، زیرا تجربههای اولیهاش با این رژیم دلگرمکننده نبوده است.»
در این مطلب آمده است که کشورهای همسایه و منطقه بهرغم تمایل برای حفظ نظم منطقهای، در گسترش همکاری با طالبان «محتاط» اند؛ زیرا نظم داخلی طالبان همچنان به سختگیریهای دهه ۱۹۹۰ شباهت دارد و رویکرد این گروه نسبت به همسایگان تغییر نکرده است.
روزنامه دان همچنین به تعامل مشروط و محدود شماری از کشورهای اروپایی با طالبان اشاره کرده که برای مهار مهاجرت «غیرقانونی» و جلوگیری از فروپاشی داخلی افغانستان با این گروه تعامل میکنند.
این روزنامه با پیشفرض «جنگ داخلی احتمالی» پرسشی را طرح کرده است که «در صورت بروز دوباره جنگ داخلی، طالبان در کدام سمت خواهند ایستاد؟ آیا دوباره به همان گروه شبهنظامی پیش از توافق دوحه باز میگردند که با القاعده، تحریک طالبان پاکستان و دیگر شبکههای تروریستی منطقهای و جهانی همسو بودند؟
دان همچنین بدون اشاره به فرد خاصی گفته که برخی از رهبران طالبان شاید دریافته باشند که تعامل معنادار با جامعه جهانی تنها از مسیر شراکتهای اقتصادی و تجاری به دست نمیآید، بلکه مستلزم تغییرات اجتماعی و سیاسی نیز هست. اما پرسش اصلی این است که آیا رهبری طالبان، بهویژه ملا هبتالله، ظرفیت یا حتی اراده درک این واقعیت را دارد؟
این روزنامه هشدار داده که اگر طالبان نیاموزند خود را تطبیق دهند، افغانستان همچنان در انزوا و رنج باقی خواهد ماند.
