د افغانستان په ختیځ کې زلزله ځپلي له لوړو غرونو څخه د ډبرو رالوېدو له ډاره بېرته خپلو کلیو ته نهشي تلای. دوی وايي، ښايي د تل لپاره خپل کور او کلی ځینې پاتې شي. دوی دا شکایت هم کوي، چې د مرستو بهیر نامنظم او ډېر سوکه دی.
رویټرز خبري اژانس دوشنبه (د وږي ۱۷مه) لیکلي، د افغانستان په ختیځ کې زلزله ځپلي د لوړو غرونو څخه د ډبرو رالوېدو له ډاره بېرته خپلو کلیو ته نهشي ورتلای او له کوره د باندې په دښتو او د سیند په غاړه په خېمو کې شپې سبا کوي.
د کونړ ولایت د مسعود کلي ۶۷ کلن اوسېدونکی وايي: «موږ هیڅ د استوګنې ځای نهلرو، ان دا چې په یوه خېمه کې هم نه ځایېږو.» هغه زیاته کړه:« پرون شپه باران وشو، موږ هیڅ ځای نهلاره چې ځانونه خوندي کړو. زموږ تر ټولو ستره وېره دا ده، چې هر وخت کېدای شي له غره څخه یوه ډبره راوښویېږي.»
که څه هم نړۍوالو له زلزله ځپلو سره ډېرې مرستې کړې دي؛ خو ژغورل شوي خلک وایي، چې د مرستو رسولو بهیر نامنظم او ډېر ورو دي.
د شهیدانو کلي ۴۰ کلن بزګر شمسالرحمن وویل، چې په زلزله کې یې شپږ خپلوان مړه شوي او خپله کورنۍ یې ۹ غړي لري. هغه د غره له سره راکښته شوی او اوس د سړک پر غاړه وخت تېروي.
شمس الرحمان زیاته کړه: «هغه خیمې چې موږ ته راکړل شوې، زموږ ماشومان هم نه په کې ځایېږي. کله چې له غره څخه راکښته کېدو زما زوی بوټان نه لرل، بیا ما خپل بوټان ورکړل او اوس یوه جوړه بوټان په نوبت په پښو کوو.»
ځینې زلزله ځپلي داسې فکر کوي، چې بیا به خپلو کورونو ته ورستانه نهشي او د تل لپاره به کور او کلی ځینې پاتې شي.
۵۱ کلن ګل احمد وایي:« که زلزله نه وي، عادي باران هم له غره څخه ډبرې راښویولای شي. موږ بېرته خپلو کورونو ته نهځو، باید حکومت موږ ته د استوګنې ځای برابر کړي.»
په دې زلزله کې تر ټولو ډېر زیان ماشومانو ته اوښتی دی. د صادق په نوم ۱۲ کلن ماشوم ۱۱ ساعته وروسته له خاورو څخه ژوندی راواېستل شو، حال دا چې څنګ ته یې د انا او تره مړي پراته وو. صادق وايي:« ما ویل زه به مړ شم، ما فکر وکړ چې قیامت شو.»
د راپورونو له مخې؛ د خټو او ډبرو څخه جوړ شوي کورونه د زلزلې په لومړي ټکان کې ونړېدل.
