زمینلرزهای حوالی ساعت ۷:۲۶ بامداد چهارشنبه، ۲۶ ثور، بخشهایی از بدخشان را لرزاند.
برپایه اطلاعات سازمان زمینشناسی امریکا، بزرگی این زلزله ۴.۲ و مرکز آن ولسوالی اشکاشم بوده است.
تاکنون از تلفات و خسارات احتمالی این زلزله اطلاعات در دست نیست.
یک شبکه تحقیقی موسوم به پروژه گزارشدهی جرایم سازمانیافته و فساد، در گزارشی نوشت رئيس سابق پارلمان و فرزندش، ۱۵.۲ میلیون دالر را در دبی املاک خریدهاند.
طبق گزارش، میر رحمان رحمانی و اجمل رحمانی سالانه میلیونها دالر از این املاک درآمد دارند.
برپایه این گزارش که روز سهشنبه، ۲۵ ثور، نشر شد، املاک رحمانیها در دبی شامل چند آپارتمان، ویلا و ساختمانهای بلندطبقه میشود.
وزارت خارجه امریکا در ماه قوس سال گذشته رئیس پیشین پارلمان افغانستان و فرزندش اجمل رحمانی و ۴۴ شرکت وابسته به آنان در چندین کشور اروپایی و آسیایی را تحریم کرد.
این وزارتخانه رحمانیها را متهم کرد که در «فساد مالی گسترده» در افغانستان دست داشتهاند.
به دنبال این تصمیم، علیه دولت امریکا شکایت و اتهامات واردشده را تکذیب کردند.
در گزارش تحقیقی جدید آمده که دستکم دو شرکت متعلق به رحمانیها که اسمشان در فهرست تحریمهای ایالات متحده ذکر شده، در توسعه مجمتعهای مسکونی در دبی سرمایهگذاری کردند که مجموعا ۲۲۸ واحد اند. از این شرکتها به نامهای Ocean Residencia و Fern Heights یاد شده است. طبق گزارش، این املاک سالانه بیش دو میلیون دالر از اجاره درآمد میکند.
در گزارش جدید این شبکه همچنین آمده که شش شرکت متعلق به اجمل رحمانی در آلمان صاحب املاک به ارزش ۲۱۲ میلیون دالر اند. آقای رحمانی در پاسخ به پروژه گزارشدهی جرایم سازمانیافته و فساد گفته است نمیتواند این رقم را تایید کند.
دبی، مقصدی برای سرمایهگذاری سیاستمداران، افراد تحریمشده و متهم به فساد
پروژه گزارشدهی جرایم سازمانیافته و فساد در گزارش خود دبی را مقصد کلیدی برای ذخیره سرمایه سیاستمداران، افراد تحریمشده و مجرم خوانده است.
طبق این گزارش، دبی برای افرادی که به دنبال پولشویی از طریق خرید املاکاند، فرصتهای مناسبی فراهم میکند.
پروژه گزارشدهی جرایم سازمانیافته و فساد همچنین نوشته که یافتههایش نشان میدهد که دستکم سه پیمانکار دیگر تدارکات امریکا در افغانستان متهم به فساد اند، میلیونها دالر را در دبی هزینه خرید املاک کردهاند.
برپایه این گزارش، یکی از این افراد سید اسماعیل امیری است که ویلایی به ارزش ۱.۶ میلیون دالر در دبی دارد. آقای امیری در اکتبر ۲۰۲۱ از سوی دادگاهی در کالیفرنیا بهخاطر نقش داشتن در پرونده کلاهبرداری ۱۱۰ میلیون دالر از پولهای کمکی امریکا به حکومت پیشین افغانستان، به ۱۵ ماه حبس محکوم شده بود.
شخصی دیگری که در این گزارش به از نام برده شده، رشید پوپل است. درباره رقم سرمایهگذاری آقای پوپل در دبی در این گزارش چیزی نیامده اما گفته شده که یک تحقیق کانگرس در سال ۲۰۱۰، شرکت خصوصی امنیتی او را متهم به پرداخت رشوه به طالبان، نیروهای دیگر شبهنظامیان و همچنین نیروهای امنیتی حکومت وقت افغانستان کرده بود. ظاهرا این پول به افرادی پرداخت میشده که ایستهای بازرسی را کنترول میکردند.
بنابر این گزارش که پیمانکار سومی استفان اورنشتاین نام دارد که رئیس شرکت «سوپریم گروپ» است. این شرکت و شرکتهای تابع آن، ۴۳۴ میلیون دالر به دولت امریکا به عنوان جریمه و پول تسویهحساب بهخاطر اضافهستانی به دولت امریکا پرداختند. این شرکتها قراردهای تامین آب و غذای ماموریت امریکا در افغانستان را به دست داشتند. طبق گزارش جدید، آقای اورنشتاین ویلایی در «مجتمع امارات هیلز» دبی دارد که آخرین بار در سال ۲۰۲۲ به مبلغ ۱۶.۸ میلیون دالر فروخته شد.
آقای اورنشتاین در پاسخ به یافتههای این گزارش از طریق یک نمایندهاش گفت که در حال حاضر مالک این ویلا نیست و همچنین هیچ پولی از قراردهای امریکا را هزینه خرید آن نکرده است.
گزارشگر ویژه حقوق بشر ملل متحد برای افغانستان تایید کرد که با شماری از فعالان افغان در اسلو گفتوگو کرده است.
ریچارد بنت توضیحات بیشتری درباره این نشست دو روزه نداده است.
بنت گفت فعالان زن افغان در این نشست بار دیگر برای او الهامبخش بودهاند.
این نشست با میزبانی «انجمن تحقیقات حقوق بشر» در اسلو برگزار شده است.
انجمن تحقیقات حقوق بشر نیز در یادداشتی در شبکه اکس نوشت که در این نشست آقای بنت و شماری از افغانهای ساکن ناروی و فعالان جامعه مدنی، درباره حقوق زنان و فرایندهای پاسخگویی در خصوص نقض حقوق بشر گفتوگو کردند.
برپایه این یادداشت، در این نشست همچنین درباره اثرات محیطی جنگ بر کودکان و نسلهای آینده، نیاز مستمر کمکهای بشردوستانه و افزایش فرصتهای محافظتی برای افغانهای در معرض خطر بحث شد.
این انجمن گفته که در این نشست توصیههایی مبنیبر جلوگیری از عادیسازی [روابط با طالبان] بدون مشاهده تغییرات ملموس، ارائه شده است.
به گفته انجمن تحقیقات حقوق بشر در ناروی، نشست آتی دوحه و گزارش آینده ریچارد بنت نیز شامل موضوعات این گفتوگوها بوده است.
این منابع گفتند که این نشست به دعوت وزارت خارجه ناروی برگزار شده و افزودند دو طرف درباره وضع حقوق بشر و آینده افغانستان گفتوگو میکنند.
همچنین گزارش شد که نمایندگان درباره گفتوگوی سیاسی و توانمندی اقتصادی گفتوگو میکنند.
انتشار این خبر با انتقادهای شماری از فعالان و شهروندان افغان را مواجه شد که مخالف عادیسازی روابط با طالباناند.
گروهی از فعالان زن افغان نیز در مقابل وزارت خارجه ناروی اعتراض کردند.
در پاسخ به این انتقادها، انجمن تحقیقات حقوق بشر در شبکه اکس گفتوگوی مقامهای طالبان با ریچارد بنت را رد کرد.
انجمن تحقیقات حقوق بشر نوشت که دو دیدار جداگانه در اسلو برگزار شد که ریچارد بنت به دعوت این انجمن، تنها با فعالان افغان ساکن ناروی دیدار کرده است.
این انجمن افزود که نمایندگانی که از کابل به ناروی آمدهاند، نه از سوی انجمن دعوت شدهاند و نه نشستی با گزارشگر حقوق بشر ملل متحد داشتهاند.
پیشتر منابع ما گفتند که اعضا و هواداران طالبان که از کابل برای حضور در نشستی به ناروی رفتهاند نظرمحمد مطمئن، قاضی سعید مشک عالم، مطیعالله محمدی، جعفر مهدوی، صالح مزاری، سید یونس آغا، حدید ذاکر و فیض زلاند اند.
روزنامه دیلی تلگراف در گزارشی از افغانستان نوشت که با افزایش بهای تریاک و دیگر موادمخدر، دهقانان افغان به دنبال کشت مخفی کوکنار اند.
به گزارش تلگراف، قیمت تریاک پس از تسلط طالبان از ۳۰ پوند فیکیلو به ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ پوند افزایش یافته و برخی مقامات ارشد طالبان از آن سود میبرند.
تلگراف روز دوشنبه، ۲۴ ثور، در گزارشی به پرتاب مخفیانه مواد مخدر به خاک ایران در مناطق هم مرز با افغانستان از طریق وسیلهای چون منجنیق یا غولک بزرگ توسط کشاورزان افغان پرداخته است.
منجنیق وسیلهای برای پرتاب اشیا است.
تلگراف نوشت که کشاورزان افغان سالها تریاک را از طریق ولایت نیمروز و مرز سیستان و بلوچستان به ایران قاچاق میکردند، اما پس از تسلط طالبان بر افغانستان و منع کشت خشخاش، کشاورزان افغان اکنون راهحل دیگری در پیش گرفتهاند.
جبار، کشاورز افغان، به تلگراف گفت: «طالبان دستگیری افراد به علت مواد مخدر را تشدید کردهاست به همین دلیل است که ما اکنون پرتاب تریاک را در تاریکی شب انجام میدهیم و هر شب از مکانهای مختلف استفاده میکنیم تا از هر گونه برخورد با آنان [طالبان] دوری کنیم.»
او توضیح داد: «با هر پرتاب، حدود نیم کیلوگرام تریاک، ۳۰۰ تا ۴۰۰ متر به داخل ایران انداخته میشود.»
طالبان ممنوعیت کشت کوکنار را با سختگیری ادامه میدهند. این سیاست هفته گذشته باعث نارضایتی مردم در ارگو و درایم شد و شماری از مردم با طالبان درگیر شدند.
کشت مخفی 'طلای سیاه'
ممنوعیت کشت خشخاش بر قیمت مواد مخدر نیز تاثیر چشمگیری داشته است و کشاورزان را واداشته تا بهطور مخفی در باغهای خود کوکنار کشت کنند.
احمد ولی تاکستان خود را در یک روستای دور افتاده در فراه به مزرعه خشخاش تبدیل کرده و با دیوارهای بلند اطراف آن را پوشیده است.
او دو تن از فرزندانش را موظف کرده تا در صورت مشکوک شدن یا آمدن طالبان در اطراف مزرعه، به وی اطلاع دهند. او به تلگراف گفت: «من چندین مزرعه در هلمند و قندهار داشتم، اما طالبان آن را نابود کردند.»
او گفت که یک مقدار تریاک از سال قبل در نزدش باقی مانده و در فروش آن تردید دارد. زیرا، «تریاک کمیاب شده و قیمت آن روز به روز بالا میرود. ۱۰ روز دیگر تا فصل برداشت باقی مانده است، البته اگر تا آن زمان چانس این کار را داشته باشم.»
سود ممنوعیت به جیب طالبان
مقامات طالبان به شرط حفظ هویت به این روزنامه بریتانیایی گفتند که یکی از دلایل عمده منع کشت خشخاش از سوی طالبان، افزایش قیمت تریاک است تا آن دسته از مقامهای طالبان که ذخایر مخفی تریاک و مزارع پنهان کوکنار دارند، «ثروت بیشتری بیندوزند.»
یک مقام طالبان در ولایت هرات به تلگراف گفت: «کل مسئله ممنوعیت برای افزایش قیمتها انجام میشود. بسیاری از آنها [طالبان] به ویژه آنانی که در قندهار نفوذ دارند، صدها کیلوگرام تریاک را ذخیره کردهاند.»
او افزود: «تا دو سال پیش فرمانده من چیزی جز یک موتور سایکل کهنه نداشت، اما اکنون او دو لندکروز و یک خانه مجلل دارد. آنها با از بین رفتن هر مزرعه کوکنار ثروتمندتر میشوند.»
این مقام محلی طالبان میگوید ماه گذشته از نزد یک تاجر در شهر هرات ۱۲۰ کیلوگرام تریاک کشف شد، اما «او به راحتی با قندهار تماس گرفت و به یک مقام بلندپایه وعده ۵۰ کیلوگرام داد، ۲۰ کیلوگرام را بین فرماندهان من تقسیم کرد و توانست از مجازات فرار کند.»
افغانستان به عنوان بزرگترین تولید کننده تریاک در جهان شناخته میشود، اما پس از ممنوعیت کشت خشخاش از سوی طالبان و بر اساس گزارش سازمان ملل، تولید تریاک در این کشور بیش از ۹۰ درصد کاهش یافته است.
به گزارش تلگراف، کشت خشخاش در ولایت هلمند که زمانی حدود قسمت اعظم تریاک افغانستان را تولید میکرد، در سال گذشته به ۲ هزار و ۵۰۰ جریب زمین کاهش یافت.
با اینحال کشت خشخاش در این ولایت صفر نشده است زیرا برخی کشاورزان از شگردهای مختلفی برای کشت و برداشت مواد مخدر استفاده میکنند.
غلام یحیی، کشاورز هلمندی، میگوید که اطراف مزرعه خشخاشش را گندم کاشته است و یک برادرش که طالب است، با او همکاری میکند تا مزرعهاش از تخریب در امان باشد.
او گفت: «من گاهی به او تریاک و پول میدهم و از او تشکر میکنم.» این کشاورز افغان میافزاید که حالا «تریاک طلای سیاه است.»
او قصد دارد مقداری از تریاک را از طریق پسر کاکایش به نیمروز بفرستد و از آنجا در ایران به قیمت بالا بفروشد.
رئیس اتاق تجارت و صنایع پاکستان گفت بسته ماندن گذرگاه مرزی اسپینبولدک-چمن به مدت یک هفته باعث گیر افتادن هزاران موتر باربری در شرایط آسیبپذیر شده است.
عاطف اکرام شیخ برای جلوگیری از خسارات مالی تاجران، خواهان بازگشایی فوری این گذرگاه شده است.
به نقل از روزنامه نیوز، رئیس اتاق تجارت و صنابع پاکستان در بیانیهای شرایط گذرگاه اسپینبولدک-چمن را برای تاجران مخاطرهآمیز توصیف کرد و گفت: «بار دیگر در مسیر تجارت مهم بین پاکستان و افغانستان هرج و مرج کامل حکمفرماست.»
او از حکومت پاکستان خواست اجازه دهد تاجران محمولههای حیاتی شامل مواد غذایی و دارو را از مرز عبور بدهند. اکرام شیخ این وضعیت را یک بحران انسانی و اجتماعی-اقتصادی توصیف کرده است.
او گفت: «گذرگاه (اسپینبولدک-چمن در دل چشم انداز پیچیده ژئوپلیتیکی منطقه قرار دارد. این گذرگاه از دیرباز یک نقطه تعامل مهم بین پاکستان و افغانستان، به ویژه به عنوان مرکز تجارت فرامرزی بین دو کشور همسایه بوده است.»
رئیس اتاق تجارت و صنابع پاکستان افزود که این انسدادها بارها و بارها در طول پنج سال گذشته اقتدار حکومت پاکستان را تضعیف کرده و منجر به وضعیت نامطمئن قانونی و نظم در این منطقه مرزی شده است.
پس از نشر گزارش افغانستان اینترنشنال درباره شکنجه دهها زندانی سیاسی در زندان پلچرخی دو هیئت ملل متحد و صلیبسرخ از این زندان بازدید کردند.
یک منبع آگاه گفت مسئولان طالبان در زندان پلچرخی از انتشار خبر شکنجه زندانیان در رسانهها ناراحت اند اما از لتوکوب و شکنجه دست نکشیدهاند.
افغانستان اینترنشنال در ۱۳ ثور در یک گزارش اختصاصی درباره وضعیت زندان پلچرخی نوشت که طالبان دهها زندانی سیاسی عمدتا از پنجشیر و شمالی را لتوکوب و شکنجه کردهاند.
این زندانیان سیاسی به دلیل عدم رسیدگی به پروندههای شان اعتصاب کرده بودند.
منابع به افغانستان اینترنشنال گفتتد که طالبان پس از سرکوب اعتصاب آنان، ۲۲۰ نفر را به ریاست ۴۰ استخبارات منتقل کرده و آنان را به مدت یک هفته شکنجه کردند.
پس از نشر این گزارش، کمیته بینالمللی صلیب سرخ در پاسخ به افغانستان اینترنشنال گفت که از زندانهای طالبان بازدید میکند، اما تصریح کرد که به دلیل ماهیت محرمانه گفتوگوهایش با طالبان، جزئیات یافتههایش را نمیتواند همگانی کند.
یکی از وابستگان یک زندانی در محبس پلچرخی روز سهشنبه، ۲۵ ثور، به افغانستان اینترنشنال گفت که دو هیئت از سازمان ملل و صلیب سرخ از زندان پلچرخی بازدید کردهاند.
او گفت که این هیئتها با زندانیان ندیدند و تنها با مدیران زندان ملاقات کردند.
او گفت: «زندانیان از این که از طریق افغانستان اینترنشنال صدای شان بلند شده بود، ابراز خرسندی کردند و امیدوارند که هیئت بازدیدکننده یک راهحل برای این موضوع پیدا کنند.»
به گفته این منبع، ظلم و شکنجه طالبان بر زندانیان همچنان ادامه دارد و خانوادههای زندانیان میگویند که رفتار طالبان با آنان زشتتر و خشنتر شده است.
منبع افزود: «طالبان به زندانیان گفته بودند که شما به خانوادههای تان [درباره شکنجه] گفتهاید و خانوادههای تان شکایت ما را به افغانستان اینترنشنال رسانده است.»
طالبان بهرغم اعلام عفو عمومی، تاکنون دهها نظامی پیشین را بازداشت و در زندان به شیوههای مختلفی شکنجه کردهاند. برخی گزارشها درباره جان باختن زندانیان زیر شکنجه طالبان نیز به نشر رسیده است.
نهادهای حقوق بشری از جمله یوناما، موجودیت شکنجه در زندانهای طالبان را تایید کردهاند.
یوناما در اواسط ماه ثور خبر داد که طالبان به رغم اعلام عفو عمومی، بازداشت، شکنجه و کشتار کارمندان و نظامیان حکومت پیشین را ادامه داده است.