مقامات سابق امنیت ملی: القاعده پیچیدهتر و چتر گروههای تروریستی شده است
احمدضیا سراج، رئیس و اجمل عابدی، معاون امنیت ملی حکومت پیشین در مقالهای نوشتهاند که دو دهه پس از حمله ۱۱ سپتامبر، القاعده نهتنها زنده است، بلکه فعالیتهایش را در شبکههای جهادی جهانی گسترش داده است.
آنها تاکید کردند که بهرغم تلاشهای بینالمللی برای از بین بردن القاعده، این شبکه همچنان به عنوان چتری برای دیگر گروههای تروریستی عمل میکند.
احمدضیا سراج و اجمل عابدی در این مقاله که در نشریه مطالعات امنیتی «سیفر بریف» منتشر شد، نوشتهاند که القاعده با طرح تئوری «جهاد بیپایان» و نفوذ عمیق در میان گروههای متحد، از جمله طالبان، بدون هراس به گسترش فعالیتهای خود ادامه داده است. مقاله تاکید کرده که فعالیتهای خطرناک این شبکه از سوی جامعه جهانی دستکم گرفته شده است.
آنها نوشتهاند که القاعده در جبههای میجنگد که به زمان، سرزمین و دیگر نقاط متعارف محدود نمیشود و این دلیل اصلی گسترش و پایداری فعالیتهای این گروه است. مقاله همچنین تاکید کرده است که ایدئولوژیی که پیروان القاعده را به جنگیدن وا میدارد، منافع مادی نیست و این امر سبب شده است که این شبکه در میان گروههای مختلف جهادی نفوذ کند.
مقاله تاکید دارد که رهبری القاعده یک استراتژی آگاهانه را برای حفظ انسجام ایدئولوژیک در سراسر شبکه جهانی خود به کار گرفته است. این انسجام به طور قابلتوجهی به این سازمان قدرت داده است تا به ماموریت خود ادامه داده و ایده «جهاد بیپایان و مداوم» را تبلیغ کند. مفهوم جهاد دائمی هرگونه نیاز به یک جدول زمانی مشخص برای پیروزی را از بین میبرد و حس صبر استراتژیک را در میان جنگجویان این گروه تقویت میکند.
در این مقاله آمده است که یک مقام ارشد طالبان از شورای پیشاور در سال ۲۰۱۹ در یک نشست مخفیانه در کابل، گفته است که القاعده هیچ وعدهای برای تغییر مادی زندگی مردم نمیدهد، بلکه آخرت را بر زندگی دنیوی اولویت میدهد. انگیزه جنگجویان این گروه منافع مادی نیست و آنها برای آخرت میجنگند. به گفته او، القاعده به اعضای خود این باور را القا میکند که زندگی دنیوی با تمام سختیهایش، یک آزمون موقت است و صبر برای دستیابی به پیروزی و موفقیت هم در این زندگی و هم در زندگی ابدی ضروری است.
این دو مقام ارشد امنیتی حکومت پیشین نوشتند گام حسابشده دیگری که با حمایت ایمن الظواهری اجرا شد، این گروه را از یک ساختار سلسلهمراتبی متمرکز به «شبکهای از شبکههای غیرمتمرکز» تبدیل کرد. این تغییر استراتژیک به القاعده اجازه داد تا پایگاه جذب نیروی خود را متنوع کند. القاعده که زمانی تحت سلطهی حلقه کوچکی از اعراب خاورمیانه بود، با این ترفند به شبکه گستردهتری متشکل از هزاران نفر تبدیل شده است.
وفاداری دوگانه میان طالبان و القاعده
مقاله همچنین تاکید دارد که گزارشهای اخیر امنیتی نشان میدهد وفاداری دوگانه میان طالبان و القاعده افزایش یافته و به یک پدیده معمول در میان دیگر گروههای تروریستی در مناطق آسیای مرکزی تبدیل شده است.
مقاله تصریح میکند که القاعده گروههایی مانند طالبان، شبکه حقانی، حزب اسلامی ترکستان و سایر سازمانهای تروریستی در آسیای مرکزی و جنوبی را امتداد بازوی نظامی خود میداند. به باور نویسندگان مقاله، القاعده محافظت و توانمندسازی این گروهها را حتی با وجود ریسک بلند شخصی و عملیاتی برای حفظ اقتدار جهانی خود ضروری میداند.
آقای سراج و عابدی در ادامه این مقاله نوشتهاند که بقای القاعده تصادفی نیست؛ بلکه نتیجه تلفیق آگاهانه از «ایدئولوژی، استراتژی و فریب» است. این گروه با قرار گرفتن در اکوسیستمهای شبهنظامی گستردهتر، با فشارهای جهانی سازگار شده و در عین حال به دیدگاه اصلی خود یعنی «جهاد بیپایان» در جستجوی آخرت متعهد مانده است.
به باور نویسندگان این مقاله، تا زمانی که این ایدئولوژی پابرجا بماند، القاعده یک تهدید مداوم و دستکم گرفتهشده باقی خواهد ماند.
بیش از ۸۰ سازمان و نهاد حقوق بشری در فراخوان مشترک به اعدام افغانها در ایران واکنش نشان داده و خواستار توقف این روند شدند. این نهادها با ابراز نگرانی از افزایش اعدام افغانها اعلام کردند در پنج ماه نخست سال جاری میلادی ۳۲ افغان در زندانهای جمهوری اسلامی اعدام شدهاند.
در این فراخوان که روز چهارشنبه، ۱۴ جوزا با امضای ۸۴ نهاد و سازمان حقوق بشری منتشر شد، نسبت به افزایش اعدام افغانها در ایران پس از بازگشت طالبان به قدرت ابراز نگرانی شده است.
این نهادها هشدار دادند که احتمال میرود دهها زندانی دیگر افغان نیز طی ماههای آینده در زندانهای ایران اعدام شوند.
طبق این فراخوان، تعداد اعدامهای شهروندان افغانستان در ایران پس از سلطه دوباره طالبان، از ۱۶ مورد در سال ۲۰۲۲ به ۸۰ مورد در سال ۲۰۲۴ افزایش یافته است.
این سازمانها تاکید کردند که بسیاری از این اعدامها بهصورت پنهانی و بدون اطلاعرسانی عمومی اجرا میشوند. براساس گزارشها، از دهها مورد اعدام در سال گذشته، تنها شش مورد بهطور رسمی اعلام شدهاند.
نهادهای حقوق بشری در این فراخوان گفتند: «جمهوری اسلامی ایران نشان داده است که در اجرای احکام اعدام علیه فقیرترین اقشار جامعه، افراد بهحاشیهراندهشده و کسانی که اعدامشان برای حکومت هزینه کمتری دارد، با دست باز عمل میکند.»
این نهادها گفتند که روند دادرسی در نظام قضایی جمهوری اسلامی اغلب «غیرعادلانه» بوده و بسیاری از احکام بر اساس اعترافات اخذشده تحت شکنجه صادر میشوند.
این سازمانهای حقوق بشری به فضای مهاجرستیزی در ایران نیز اشاره کردند و گفتند که حکومت ایران، برای انحراف افکار عمومی از سوءمدیریتهای اقتصادی، به این موضوع دامن میزند.
امضاکنندگان این فراخوان از فعالان حقوق بشر، چهرههای سیاسی و مردم خواستند که در برابر موج اعدام افغانها در ایران واکنش نشان دهند و تاکید کردند که جامعه جهانی نیز باید در این زمینه سکوت نکند.
محمود امیری مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران و از امضاکنندگان این فراخوان گفت: «افغانهایی که در ایران زندگی میکنند از ضعیفترین اقشار جامعه هستند و بهعنوان قربانیان کمهزینه دستگاه اعدام جمهوری اسلامی محسوب میشوند.»
این فراخوان همزمان با اجرای حکم اعدام شعیب عبدالحقمحمدی، جوان ۲۳ ساله افغان، به اتهامات مرتبط با مواد مخدر در زندان مرکزی تایباد منتشر شده است. نهادهای حقوق بشری چون ههنگاو و حالوش، گزارشهایی درباره اجرای این احکام منتشر میکنند.
منابع به افغانستان اینترنشنال خبر دادند که پروژههای جادهسازی سراجالدین حقانی برای اتصال مناطق کوهستانی پکتیا، پکتیکا و خوست بهدلیل اختلافات داخلی و کمبود منابع مالی با موانع و تاخیر روبهرو شدند. بهگفته منابع، این پروژهها با هزینه شخصی وزیر داخله طالبان، تامین مالی میشدند.
منابع به افغانستان اینترنشنال گفتند که نخستین پروژه از منطقه سورکاخ ولسوالی سپیره ولایت خوست تا ولسوالی دوهمنده این ولایت آغاز شده و این ولسوالی را به روستای افغان دبی در ولسوالی سپیره وصل کرده است.
منابع گفتند: «این جاده سپس به منطقه لواره ولسوالی چمکان پکتیا و به دامنه منطقه لامان در ولسوالی برمل امتداد یافته و زدران را به وزیرستان متصل کرده است.»
پروژه دوم ساخت جادهای در درههای کوهستانی از ولسوالی زیروک ولایت پکتیکا تا مرکز ولسوالی سپیره ولایت خوست است. این جاده، ولسوالیها و مناطق کوهستانی پکتیکا و خوست را به هم متصل میکند.
منابع میگویند پروژه سوم، ساخت جادهای است که از شرق منطقه ستی کندو ولسوالی شواک ولایت پکتیا امتداد یافته و این منطقه را به سروتی کندی در ولسوالی زازی متصل میکند و سپس این منطقه را به ولسوالیهای لجه منگل، جانیخیل و سیدکرم وصل میکند. به گفته منابع پروژه سوم متوقف شده است.
همزمان پروژه ساخت جادهای که از دره سرانه در ولسوالی گرده ثیری شروع شده و تا ولسوالی زرمت و روحانی بابا ادامه دارد، هنوز در حال اجرا است. این جاده، ولسوالی گرده ثیری را به ولسوالیهای روحانی بابا و نکی متصل خواهد کرد.
به گفته منابع، پروژه مهم دیگری از دره طویشه در منطقه شمبوات ولسوالی نادرشاه کوت ولایت خوست با بودجه شخصی سراجالدین حقانی آغاز شده بود که قرار بود نادرشاهکوت را به ولسوالی قلندر منگل و ولسوالی وازه زدران ولایت پکتیا وصل کند. به گفته منابع این پروژه متوقف شده و بودجه وجود ندارد.
منابع به افغانستان اینترنشنال گفتند که پروژههای جادهای در نادرشاه کوت، ستی کندو و زیروک و همچنین مهمانخانه و مدارس بزرگ برای ۱۲۰۰ خانواده در مته چینه در خوست، اکنون متوقف شدهاند.
منابع این تاخیر را ناشی از اختلاف هبتالله آخندزاده و سراجالدین حقانی و همچنین کمبود بودجه دانستهاند. آنها گفتند: «وزیر داخله اکثر پروژهها را با هزینه شخصی انجام میداد اما اکنون بودجه کاهش یافته است. فعالیتهای دفتر او در خوست که بیشتر از والی بود، اکنون محدود شده است.»
یکی از منابع گفته است که پروژه مهمانخانه و مدرسه در مته چینه خوست ۹۰ درصد تکمیل شده بود اما کنون به دستور هبتالله آخندزاده متوقف شده است. به گفته منابع همچنین پروژه دیگری به ارزش یک میلیون ۳۰۰ هزار دالر در منطقه ۱۲۰۰ فامیلی خوست نیز متوقف شده است.
منابع میگویند سراجالدین حقانی، وزیر داخله طالبان از سال ۲۰۲۱ به اینسو دهها پروژه را بیرون از بودجه دولتی اجرا کرده اما پس از سال ۲۰۲۴ این پروژهها یا متوقف شدهاند یا بسیار کاهش یافتهاند.
دادگاه عالی طالبان روز چهارشنبه اعلام کرد که ۱۵۵۹ زندانی را در ولایتهای مختلف به مناسبت عید قربان آزاد کرده است.
این دادگاه در خبرنامهای نوشت که مدت حبس ۹۵۰ زندانی دیگر نیز کاهش یافته است.
طبق خبرنامه دادگاه عالی طالبان، این زندانیان به دستور هبتالله آخندزاده، رهبر طالبان از زندانها آزاد و مدت حبسشان کاهش یافته است.
بر اساس جزئیاتی که ارائه شده این افراد از زندانهای کابل، ننگرهار، لغمان، پنجشیر، پروان، کاپیسا، خوست و نیمروز آزاد شدهاند.
دادگاه طالبان در مورد جرایم و مدت حبس این زندانیان توضیحی نداده است.
مشخص نیست که شهروندان خارجی و زندانیان سیاسی هم از زندان آزاد شدهاند یا خیر.
پیشتر، دادگاه عالی طالبان اعلام کرد که به دلیل رویتنشدن هلال ماه ذیالحجه، روز شنبه ۱۷ جوزا، مصادف با ۱۰ ذیالحجه، اولین روز عید قربان در افغانستان خواهد بود.
برخی از کاربران شبکههای اجتماعی و فعالان مدنی از نشست اخیر «گروه منطقهای افغانستان» در استانبول، بهدلیل نادیده گرفتن نقض حقوق بشر توسط طالبان انتقاد کردند.
آنان از حضور شماری از فعالان زن افغان در این نشست انتقاد کرده و تاکید کردند این گفتوگوها باعث مشروعیت طالبان میشود.
سومین دور نشست «گروه منطقهای افغانستان» روز پنجشنبه، اول جوزا در شهر استانبول ترکیه برگزار شد. نشستی که به دلیل بیتوجهی به حقوق بشر و مسائل زنان با واکنشهای گستردهای در شبکههای اجتماعی مواجه شده است.
در این نشست، چهرههایی چون شکریه بارکزی، نماینده پیشین پارلمان افغانستان، اصیلا وردک، فعال حقوق زن، ظریفه غفاری، شهردار پیشین میدانوردک و نرگس نهاد، وزیر پیشین معادن افغانستان، حضور داشتند.
صحرا کریمی، رئیس پیشین افغانفیلم و از منتقدان این نشست، آن را گامی در راستای «عادیسازی خاموش طالبان» توصیف کرده است. او انتقاد کرده که در این نشست، بدون در نظر گرفتن ماهیت ضد حقوق بشری طالبان، درباره تعامل با این گروه گفتوگو شده است.
خانم کریمی در شبکه اجتماعی اکس نوشت: «واژههایی چون آپارتاید جنسیتی یا حذف سیستماتیک زنان حتی یکبار هم در عنوان نشست یا بیانیه نهایی آن مطرح نشدهاند. این در حالیست که طالبان نه تنها زنان را از کار و تحصیل منع کردهاند، بلکه حتی نفس حضور اجتماعی آنها را جرم میدانند.»
او تاکید کرده است که برگزاری چنین نشستهایی، بدون سازوکار پاسخگویی و شرایط روشن برای رعایت حقوق بشر به مشروعیتبخشی و تعامل با طالبان میانجامد.
از سوی دیگر، اعجاز ملکزاده، فعال مدنی از نرگس نهاد، وزیر پیشین معادن افغانستان، خواسته است تا درباره حضور خود در این نشست توضیح دهد. او اشتراککنندگان این نشست را به نزدیکی با طالبان، بیتفاوتی نسبت به رنج زنان زندانی و همراهی با چهرههای وابسته به این گروه متهم کرده است.
این نشست در قالب چهار میزگرد با عناوین «فرصتهای موجود و در حال گسترش برای طالبان»، «راههای تعامل با این گروه»، «تحکیم جایگاه افغانستان در منطقه» و «کارگاه تعامل» برگزار شد.
برخی از نمایندگان سازمان ملل از جمله ایندریکا راتوت، معاون فرستاده ویژه دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان نیز در این نشست حضور داشتهاند.
ماری کبیر سراج بیشاپینگ، دستیار معاون وزارت خارجه امریکا در امور افغانستان با محمد بن عبدالعزیز الخلیفی، وزیر دولت قطر در امور خارجی دیدار و درباره منافع مشترک گفتوگو کردند.
سفارت امریکا برای افغانستان با انتشار تصویری از این دیدار در اکس نوشت که طرفین درباره مبارزه با تروریسم، بازگرداندن ایمن همه بازداشتشدگان امریکایی، مهار مهاجرت غیرقانونی و مبارزه با مواد مخدر تبادل نظر کردند.
گفته شده ماری کبیر سراج بیشاپینگ با نمایندگان کشورهای مختلف مقیم قطر نیز دیدار داشته است.
جزئیات بیشتری از این دیدار منتشر نشده، اما سفارت امریکا، قطر را یک همکار و دوست ارزشمند در پیگیری امنیت، رفاه و ثبات منطقهای دانسته است.
چهار شهروند امریکایی در سال ۲۰۲۵ از زندان طالبان آزاد شدند. فای دی هال، رایان کوربت، ویلیام مککنتی و جورج گلزمن با میانجیگری قطر از اسارت طالبان رها شدهاند.
رایان کوربت، ویلیام مککنتی در آخرین روزهای حضور جو بایدن در کاخ سفید با یک عضو زندانی طالبان در امریکا تبادله شدند.
شمار دقیق شهروندان امریکایی در بازداشت طالبان مشخص نیست.
آدام بولر نماینده ترامپ در امور گروگانها که برای آزادی گروگانهای امریکایی به کابل سفر کرده بود، اخیرا گفت «ما همچنان به تعهد خود برای تضمین آزادی محمود حبیبی و تمام امریکاییهای گروگان متعهد هستیم.»
محمودشاه حبیبی در ماه اسد ۱۴۰۱ به همراه با ۲۹ کارمند دیگر شرکت امریکایی «ایآراکس کمیونیکیشن»، یک روز پس از کشته شدن رهبر پیشین القاعده در شیرپور کابل بازداشت شد.
ماری کبیر سراج بیشاپینگ ۳۳ ساله و از نوادگان خاندان سلطنتی افغانستان ماه ثور سال جاری بهعنوان دستیار معاون وزارت امور خارجه امریکا در امور افغانستان گماشته شد. او قبلا مشاور ارشد کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان و مسئول تحقیقات نظارتی درباره خروج امریکا از افغانستان بود.
به نظر میرسد این نخستین دیدار رسمی ماری سراج بیشاپینگ، از زمان انتصاب به عنوان دستیار وزیر خارجه امریکا در امور افغانستان باشد.