منابع مطلع در ولسوالی جرم بدخشان به افغانستان اینترنشنال خبر دادند که افراد امر به معروف طالبان یک تعویذنویس کهنسال را با «شلیک گلوله زخمی» کردهاند. به گفته منابع، این مرد بر اثر اصابت دستکم سه گلوله به شدت زخمی شده است.
منابع محلی به افغانستان اینترنشنال گفتند که این رویداد روز سهشنبه، اول میزان در مرکز ولسوالی جرم رخ داده است.
نورآقا خاوری، فرزند این تعویذنویس در یادداشتی در شبکههای اجتماعی زخمی شدن پدرش را تایید کرده است. او اما از عوامل این تیراندازی اسم نبرده است.
مقامهای محلی طالبان تاکنون در این مورد ابراز نظر نکردهاند.
باشندگان محل گفتند این تعویذنویس ۷۵ سال دارد و به نام مستری معروف است. به گفته آنها این مرد از سالهای زیادی تاکنون در مرکز ولسوالی جرم بدخشان تعویذ مینوشت.
طالبان تعویذنویسی را جرم میپندارد و محتسبان امر به معروف این گروه تعویذنوسان را در سراسر کشور بازداشت میکنند. این گروه تاکنون دهها تعویذنویس را به اتهام «جادوگری» در سراسر کشور بازداشت کرده است.
افغانستان اینترنشنال با چند نفر از شرکتکنندگان این تجمع اعتراضی گفتوگو کرده است.
ضیا فیض، یکی از برگزارکنندگان این تجمع گفت: «از حمل ۱۴۰۱ چندین بار تظاهرات کردهایم. من سه سال در زندان بودم و اکنون از سنبله ۱۴۰۴ دوباره تجمع پارک آرژانتین را ادامه میدهم. خواست بیش از ۴۰۰ خانواده این است که عدالت و حقوق انسانی برابر به ما داده شود و نهادهای بینالمللی در برابر بیتوجهی و ناکارآمدی خود پاسخگو باشند.»
آقای فیض افزود تا زمانی که خواستههای شان برآورده نشود، این تجمع ادامه خواهد داشت.
حسینه رفیع، یکی دیگر از شرکتکنندگان این تجمع، در گفتوگو با افغانستان اینترنشنال گفت که گرمای اسلامآباد، بارانها و مشکلات بیسرپناهی تاثیر منفی بر تمام جنبههای زندگیشان گذاشته است.
او افزود: «دو ماه است که اینجا هستم، وضعیت روانی و جسمی ما روزبهروز بدتر میشود، اما برای بدست آوردن حقوق انسانی خود مبارزه میکنیم. از سازمانهای بینالمللی حقوق بشری میخواهم که هر چه سریعتر به مشکلات ما رسیدگی کنند.»
شرکتکنندگان در این تجمع گاهی ویدیوهایی از وضعیت نامطلوب خود را در شبکههای اجتماعی منتشر میکنند.
زرمینه حسینی یکی دیگر از اشتراک کنندگان این تجمع است. او نزدیک به دو ماه میشود که در این پارک با کودکانش در چادر زندگی میکند.
خانم حسینی میگوید: «از یک سو خوشحالم که همراه با کودکانم در این پارک در امان هستم و ترس از اخراج ندارم، اما از سوی دیگر شبهای گرم و بارانی بسیار سخت میگذرد و امکانات اولیه زندگی را نداریم. کودکانم به آموزش و زندگی بهتر نیاز دارند، هیچ نهادی تاکنون به درخواستهای ما گوش نداده است، اما من به مبارزه ادامه خواهم داد.»
شرکتکنندگان در این گردهمایی میگویند که خواستههایشان انسانی و مطابق قوانین بینالمللی است.
به دنبال راه افتادن موج گسترده دستگیری مهاجران افغان در پاکستان، شماری از آنان به پارکهای پایتخت پناه آورده اند و شب و روز را در آنجا میگذرانند. برخی از آنان گفتند که صاحبخانههای پاکستانی زیر فشار پولیس به آنها خانه اجاره نمیدهند.
پاکستان بیش از چهل سال میزبان مهاجران افغان بوده است، اما در حال حاضر این کشور روند اخراج هزاران مهاجر را سرعت بخشیده است.
کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل متحد و بسیاری از نهادهای بینالمللی از پاکستان خواستهاند که به جای اخراج، راههایی برای تضمین حقوق پناهجویان پیدا کند.
با این حال، تجمع پارک آرژانتین در اسلامآباد نشان میدهد که بسیاری از پناهجویان افغان خود را از توجه جهان محروم میدانند و خواستار «رفتار انسانی» هستند.
