نهاد حقوق بشری رواداری روز سهشنبه نتایج تحقیق خود زیر عنوان «وضعیت حقوق بشری شیعیان اسماعیلی در افغانستان» را منتشر کرد.
در این گزارش آمده است که طالبان طی چهار سال گذشته، بهویژه در بخشهایی از ولایت بدخشان، طالبان با تحمیل آموزش فقه حنفی بر کودکان اسماعیلی و اعمال فشارهای سازمانیافته، اعضای این جامعه را به ترک مذهب اسماعیلی و پذیرش مذهب سنی وادار کردهاند.
بر بنیاد یافتههای این تحقیق، این فشارها شامل تکفیر علنی، ارعاب، تهدید به قتل، بازداشت، شکنجه و دیگر روشهای خشونتآمیز بوده است. در برخی مناطق بدخشان، افرادی که با انتقال فرزندان خود به مدارس دینی طالبان مخالفت کردهاند، با جریمههای نقدی، شکنجه و تهدید به آتشزدن خانهها و اموالشان مواجه شدهاند.
در گزارش آمده است که ترس از ابراز علنی هویت مذهبی در میان اعضای جامعه اسماعیلی بهطور چشمگیری افزایش یافته است. به گفته رواداری، تبلیغات منفی، تکفیر، تبعیض کلامی و نفرتپراکنی باعث شده بسیاری از اسماعیلیان احساس ناامنی کنند.
اعمال محدودیتهای شدید بر اجرای مناسک مذهبی، اجبار به شرکت در مراسم عبادی دیگران، اخراج از ادارات دولتی، محرومیت از فرصتهای شغلی به دلیل هویت مذهبی، ممنوعیت ازدواج با خانوادههای اسماعیلی، محدودیت بر فعالیت مراکز آموزشی و عبادتگاهها، تهدید، قتلهای فراقضایی، بیجاشدگی اجباری و غصب املاک، از دیگر موارد نقض حقوق بشر ذکرشده در این گزارش است.
نهاد رواداری هشدار داده است که «پس از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان، جامعه اسماعیلیه در معرض مجموعهای از نقضهای جدی حقوق بشر و آزار مذهبی سیستماتیک قرار گرفتهاند؛ وضعیتی که میتواند مصداق جنایت علیه بشریت تلقی شود.»
دهها تن از پیروان مذهب اسماعیلی در گفتوگو با این نهاد حقوق بشری گفتهاند که بهطور کامل از نهادهای دولتی حذف شدهاند.
یکی از مصاحبهشوندگان گفته است: «ما در سطح تصمیمگیری دولت، ولایتها، نهادهای فرهنگی و دانشگاهی حضور گسترده داشتیم. چندین عضو پارلمان پیشین، اعضای شوراهای ولایتی، معاون والی کابل و رؤسای دانشگاهها از جامعه ما بودند، اما اکنون همه این افراد خانهنشین شدهاند.»
بر اساس این گزارش، اسماعیلیان حتی از نهادهای خصوصی نیز کنار گذاشته شدهاند. برخی گفتهاند که پس از بازگشت طالبان اجازه ورود به محل کار سابق خود را نداشتهاند. این گزارش میافزاید که اسماعیلیان که عمدتاً در ولایتهای بدخشان و بغلان زندگی میکنند، اکنون حتی در ادارههای محلی مناطق خود نقشی ندارند.
تمام مصاحبهشوندهگان تاکید کردهاند که نفرتپراکنی و تکفیر علنی علیه جامعه اسماعیلیه پس از بازگشت طالبان بهطور قابل ملاحظهای افزایش یافته است. به گفته آنان، این تبلیغات عمدتاً از سوی مأموران امر به معروف طالبان، فرماندهان محلی، روحانیون افراطی و امامان مساجد وابسته به طالبان در صنفهای درسی و مناسبتهای مختلف بهصورت علنی انجام میشود.