په کابل کې د اوبو د کچې ټېټېدلو خلک سخت اندېښمن کړي دي. کابل مېشتي وایي، په دغه ټول ښار کې د اوبو ستونزې شته خو خېرخانه مېنه، دشت برچي او تایمني هغه سیمې دي، چې غوړپ اوبه په کې نه پيدا کېږي.
د کابل ښاریان وایي، د دغو سیمو ډېری اوسېدونکي دې ته اړ شوي چې خپل کورونه پرېږدي او نورو سیمو ته کډه شي.
خو ډېری خلک بې وزله دي، د کډې کولو او بل استوګنځي د کرایه کولو وس نه لري.
د کابل د ځینو نورو برخو اوسېدونکي چې دولتي اوبه لري وایي، له ساعتونو ځنډ وروسته او یا هم په یوه شپه ورځ کې د یو ساعت لپاره د دوی کورونو ته اوبه راشي.
دغو سیمو ته په ټانکرونو کې اوبه راځي او پر خلکو پلورل کېږي.
د تایمني یوه اوسېدونکي مسیح ولولې کوچۍ ته ویلي:« د یو لیټر اوبو بیه یوه افغانۍ ده، موږ د هرڅه لپاره اوبو ته اړتیا لرو. د خلکو اقتصادي وضعیت ښه نه دی، خلک د اوبو د اخیستلو لپاره دومره لګښت نه شي پرې کولی.»
خو پوښتنه دا ده، چې ولې کابل د اوبو له سخت کمي سره مخامخ شوی؟
ځینې شنونکي وایي، چې د تېر پرتله اوس په پلازمېنه کې د وګړو شمېر ډېر شوی.
که پخوا په یوه کور کې لس کسه اوسېدل، اوس دغه کورونه په جګو ودانیو بدل شوي، چې د خلکو شمېر پکې تر سلو هم اوړي او له دې سره د اوبو د کارولو کچه هم زیاتېږي.
د کابل د دشت برچي اوسېدونکی شکیب وایي:« پخوا مو تر ۵۰ یا ۶۰ مترو پورې څاه وهله؛ خو اوس تر ۲۰۰ یا ۱۸۰ پورې په څاه کې اوبه راوځي.»
هغه زیاتوي:« د خلکو اقتصادي وضعیت ښه نه دی او د څاه د کېندلو توان هم په چا کې نشته. یو متر څاه په ۴۵۰ افغانۍ وهل کېږي چې دغه د یوې بې وزلې کورنۍ لپاره ډېرې پیسې دي.»
له بلې خوا خلک په اوسني سرپرست حکومت نیوکه کوي، چې نوي جوړ شوي شرکتونه نه څاري.
دوی وایي، هغه خلک چې پیسې لري، ژورې څاه ګانې یې کېندلې، په ناقانونه ډول یې ماشینونه نصب کړي، چې د ټولې سیمې اوبه ځان ته جذبوي او بیا یې د اوبو شرکتونه جوړ کړي او همدغه اوبه پر خلکو پلوري
زموږ د پر له پسې هڅو سره، سره طالب چارواکو زموږ پوښتنو او د خلکو دغو نېوکو ته ځواب و نه وایه.
