د افغانستان د سولې او ولسواکۍ ملي نهضت دوراني مشر، محمد اسماعیل غرنی وايي، چې د افغانستان د سولې او ولسوالۍ ملی نهضت له بیلابیو ګوندونو جوړ دی او دوی هڅه کوو چې خپله لمن لا پراخه کړي.
هغه وايي: "زمونږ هیله دا ده چې لکه نور هیوادونه وشو کولای چې په یو لویه او پراخه جبهه کې سره راټول شو او خپل هیواد له روان ناورین څخه وژغورو.”
د افغانستان د سولې او ولسواکۍ ملي نهضت د سراسري شورا غړی، غفور لیوال وايي، چې پر وطن یو انحصارګره شاتګپاله او مستبده ډله واکمنه ده، بشري حقونه تر پښو لاندې دي، او ښځې له هر ډول انساني حقونو څخه بې برخې دي.
هغه وايي، چې ولس له لوږې، وزګارۍ، سانسور او بې سرنوشتۍ څخه کړیږي. نوموړی زیاتوي: ((وطن منزوي شوي او د نیابتي ډلو سر راپورته کولو او خونړیو جګړو ویره مخ په زیاتیدو ده.))
ښاغلی لیوال وايي، چې د واکمن استبداد وسله وال مخالفین نه ولس ته د منلو وړ دي او نه هم نړۍ ته. هغه زیاتوي، چې د افغانستان خلکو لپاره جکړه نوره د زغم وړ نه ده، ځکه چې خلک له جګړو ستومانه دي. د نوموړي په وینا، یوه جګړه بله جګړه راپوته کوي، او افغانستان د جګړو یو نه ختمیدونکې لړۍ ته ټیل وهي.
ښاغلی لیوال وايي، چې افغانستان او نړۍ نه د حاکم استبداد دوام غواړي او نه یې فاسد مخالف وسله وال.
د نوموړي په وینا، د افغانستان اوسني وضعیت کې یو حیاتي څه ته چې اړتیا ده، هغه یو پیاوړۍ دریمګړۍ سیاسي جوړښت دی. هغه وايي، چې دغه جوړښت باید په سووله ییزه توګه د وضعیت د بدلون پیاوړي سیاسي اراده ولري، یعنې باید د دغي اوسني وضعیت د بدلون توان ولري او دا کار په داسې توګه وکړي چې نه نور انسانان ووژل شي، نه وطن وران شي، او نه افغانستان یو ځل بیا ونړیږي. هغه زیاتوي: "دغه جوړښت باید د وطن ځمکني بشپړتیا، ملي حاکمیت، لویې ګټې، سوله ییز پرمختګ او پرمختللی افغانستان وغواړي، اساسي قانون، ولسواکي، بشري حقونه، ملي ارزښتونه او اقتصادي ارزښتونو ژغورنه وغواړي."
د ښاغلي لیوال په وینا، دغه سیاسي جوړښت باید د حذف، انحصار، سرکوب، سانسور او استبداد مخالف وي، او د ټولنیز ژوند په هره برخه کې له خپلو روښانه او مدني، ملي او فرهنګي ارزښتونو سره سم د ښځو حقونه او هر اړخیزه ونډه ومني.
هغه وايي، چې ډیری لویې وړې سیاسي ډلې همدا غوښتنې لري، خو باید سره یو ځای او عملي کار پیل کړي. د نوموړي په وینا د افغانستان د خلکو او سیاسي ډلو ترمنځ د اعتماد بحران شتون لري، خو اوس اعتماد یو انتخاب نه بلکې مجبوریت دی.
د افغانستان د پارلمان پخوانۍ غړې شکریه بارکزی بیا وايي، چې د افغانستان د بحران لپاره کله هم یوه افغاني نسخه نده وړاندې شوې. هغه زیاتوي: "مونږ هغه افغانان یو چې همیشه مو یوه بهرنۍ اجڼډا منلې، او خپل افغاني فکر باندې مو کار ندی کړی."
د نوموړې په وینا، افغان سیاستوال د خپلو وړو سیاسي اختلافونو لپاره، لویې ملي پروسې تخریبوي او د خلکو لپاره سیاسي ادرسونه یوازې د پخواني مجاهدینو او طالبانو پورې تړلي دي.
د ۱۴۰۰ کال په اسد میاشتې د پخواني جمهوریت له سقوط او د طالبانو له حاکمیدو وروسته، پخواني افغان سیاستوال اوس هڅه کوي چې له هیواده بهر سر راټول او د افغانستان د اوسني وضعیت د بدلون په اړه یو لاره چاره پیدا کړي.