وال سټریټ ژورنال د دوو امریکایي او اوکرایني چارواکو په حواله راپور ورکړی، چې د امریکا ولسمشر ډونالډ ټرمپ چمتو دی چې د روسیې دننه د برید لپاره د امریکا لخوا جوړ شوي اوږد واټن ویشتونکو وسلو د کارولو په اړه پر اوکراین د بندیزونو لرې کولو په اړه بیاکتنه وکړي.
والاستریت ژورنال د جمعه په ورځ (د تلې ۴مه) لیکلي، چې ټرمپ د اوکراین له ولسمشر ولادیمیر زیلینسکي سره د یوې لیدنې پر مهال دا خبرې کړي.
د یو لوړ پوړي امریکایي او یو اوکرایني چارواکي په وینا ټرمپ په دې ناسته کې ونه ویل، چې دا ژمنه به خامخا عملي کوي.
د ملګرو ملتونو په څنډه کې د دواړو مشرانو تر منځ د خبرو پر مهال، زلنسکي له ټرمپ څخه وغوښتل: «اوکراین ته نور اوږده واټن ویشتونکي په ځانګړې ډول د ټام هاوک کروز توغوندي ورکړي او دا اجازه ورکړي چې اوکراین دا وسلې د روسیې دننه موخو باندې هم وکاروي.»
ټرمپ په ځواب کې وویل چې دی له دې نظر سره مخالفت نه لري؛ خو امریکایي او اوکرایني چارواکو والاستریت ژورنال ته ویلي چې: «د امریکا ولسمشر هېڅ رسمي ژمنه نه ده کړې چې د داسې بریدونو لپاره به د امریکا بندیزونه لغوه کړي.»
زلنسکي هم په یوه جلا مرکه کې چې چهارشنبه یې له «اکسیوس» رسنۍ سره کړې وه، تایید کړې، چې نوموړي له ټرمپ څخه د اوږده واټن ویشتونکو وسلو غوښتنه کړې ده.
پيټر د «سهار په خیر بریتانیا» ټلویزوني پروګرام سره په خبرو کې وویل: «زه هېڅ نه پوهېدم چې زما مېرمن ژوندۍ ده که نه، روغتیا یې څنګه ده او یا ورسره کوم ناوړه چلند کېږي او که نه».
دغه جوړې چې شاوخوا ۱۸کاله یې په افغانستان کې ژوند کړی او یو تعلیمي مرکز یې پرمخ وړ، دوی د بامیان ولایت پر لور د ستنېدو پر مهال د طالبانو لهخوا ونیول شول. طالبانو د پيټر او باربي د نیولو په اړه هېڅکله واضح دلیل وړاندې نه کړ، یوازې د بهرنیو چارو وزارت ویاند وویل چې «د افغانستان قوانین یې مات کړي»؛ خو نور معلومات یې ور نه کړل.
پيټر او باربي څرګنده کړې چې د اسارت پر مهال په لسو بېلابېلو زندانونو کې ساتل شوي دي.
پيټر ان په یوه لوړ امنیت لرونکي زندان کې بندي و، چې هلته د داسې کسانو ترڅنګ ساتل کېده چې د خپلې کورنۍ د غړو په وژلو تورن وو. هغوی په اونیو-اونیو د لمر له رڼا پرته په تنګو خونې کې ساتل کېدل.
دوی زیاتوي چې د خپلې لور «سارا» له لارې وتوانېدل چې لږ تر لږه لنډ پیغامونه لکه «مینه درسره لرم» او «یادېږې مې» یو بل ته ولېږي. دا د هغوی د اسارت تر ټولو یوازینۍ هیله بښونکې نښه وه.
باربي رینولډز په خپله کیسه کې ویلي چې د زندان یوازینۍ سرمایه یې یو کاچوغه وه چې د لومړیو ورځو په جریان کې یې ترلاسه کړې وه. هغه وایي چې دا مې زده کړل چې له همدې کاچوغې د هر کار لپاره ګټه واخلم؛ له ډوډۍ پرې کولو نیولې تر کچالو پاکولو پورې. د هغې لپاره دا کوچنی شی د ژوند د دوام نښه او د هیلې سمبول وګرځېد.
دوی یوازې یوه ګړۍ مخکې له خپل پروازه خبر شول چې خوشې کېږي، او بالاخره لندن ته ورسېدل. د دوی کورنۍ د هغوی د ازادۍ شېبه «د خوښۍ ډکه لحظه» وبلله.
د هغوی اولادونه وایي: «له بشپړې منندویۍ او ډاډ سره تایید کوو چې زموږ مور او پلار له اووه میاشتو او ۲۱ورځې اسارت وروسته د طالبانو له بند څخه خوشې شوي دي».
سره له دې تریخې تجربې، پيټر او باربي ویلي چې لا هم د افغانستان د راتلونکي په اړه هیله لري.
پیتر ټینګار وکړ: «موږ باور لرو چې افغانستان د بدلون توان لري او یوه ورځ به نړۍ حیرانه کړي. دا هېواد باید یوازې د تاوتریخوالي، تښتونې او نشهيي توکو د قاچاق له مخې ونه پېژندل شي، دلته معجزه رامنځته کېدای شي».
باربي هم په خبرو کې زیاته کړه: «زه د افغانستان له خلکو سره ژوره همدردي لرم. زندان یوه سخته تجربه وه، خو له هغه هم دردوونکې د خلکو ورځنی ژوند دی چې د طالبانو تر سختو محدودیتونو لاندې تېرېږي».
